Σημασία έχει η λυπητερή...

Ψηλαφίζοντας κανείς τα πρώτα δείγματα γραφής του φετινού Ολυμπιακού φτάνει σε δίλημμα, διότι έρχεται αντιμέτωπος με δύο διαμετρικά αντίθετες ενδείξεις. Η μία είναι ότι η ομάδα χάνει υπερβολικά εύκολα τις διψήφιες διαφορές που κερδίζει. Η άλλη, ότι ξέρει να επικρατεί σε αγώνες που εξελίσσονται δυσοίωνα γι' αυτήν. Τι να κρατήσουμε ως αλήθεια; Το πρώτο ή το δεύτερο;

Το δεύτερο. Σε αυτό το χρονικό σημείο της σεζόν, σημασία έχουν οι βαθμοί. Πέρυσι ο Ολυμπιακός πλήρωσε ακριβά κάποιες αναποδιές που τον έφεραν μισό βηματάκι πίσω από τους άμεσους αντιπάλους του. Τις ήττες από Αρη και Πανιώνιο (και το χαρακίρι κόντρα στον Παναθηναϊκό) στο πρωτάθλημα της Α1. Το στραπατσάρισμα από την Εφές Πίλσεν και την Ντιναμό στην Ευρωλίγκα.

Το όνομα του παιχνιδιού, σε Ελλάδα και Ευρώπη, λέγεται «πλεονέκτημα έδρας». Ομάδες που βάζουν θεμέλια για να το εξασφαλίσουν όσο οι υπόλοιποι ψάχνονται, ξεκινούν με πελώριο αβαντάζ τις μάχες της άνοιξης. Ποιος νοιάζεται για τις καλές εμφανίσεις, Οκτώβριο μήνα; Τα κουκιά μετράνε. Η λυπητερή. Η Ρόμα, για παράδειγμα, δεν κέρδισε τίποτε απολύτως από τον αγώνα της πρεμιέρας με τον Παναθηναϊκό. Να τις βράσει τις υποσχέσεις για το μέλλον. Ο Ομπράντοβιτς ήταν αυτός που έφυγε χαμογελαστός την Τετάρτη από το ΟΑΚΑ, όχι ο Ρέπεσα. Να το πω και σε γλώσσα περισσότερο κατανοητή στους οπαδούς του Ολυμπιακού; Ο Σούστερ έφυγε χαμογελαστός από το «Μπερναμπέου», όχι ο Λεμονής.

Ο Ολυμπιακός προβλημάτισε όταν άφησε να ξεγλιστρήσει από τα δάχτυλά του διαφορά 14 πόντων, προχθές στο Αλεξάνδρειο. Προβλημάτισε ακόμα περισσότερο στον αγώνα με την Τάου, στην οποία επέτρεψε να καλύψει το -21 μέσα σ' ένα πεντάλεπτο. Αλλά τα πήρε και τα δύο παιχνίδια. Στο ένα, μετέτρεψε σε καύσιμο την ισχύ της καυτής του έδρας. Στο άλλο, άντλησε δυνάμεις από τα σπλάχνα του και έδειξε μέταλλο ασυνήθιστο για τα δεδομένα αυτής της ομάδας.

Δικαίως χαιρετίστηκε ως θρίαμβος από τον προπονητή και τους αθλητές του η νίκη επί του Αρη. Συν τοις άλλοις, διέψευσε το βιαστικό συμπέρασμα των πρώτων ημερών, ότι δηλαδή χτίστηκε με άξονα πέντε όλους κι όλους παίκτες. Ο Γκριρ έπαιξε θαυμάσια, αλλά εξελέγη ΜVP της αγωνιστικής με τις πλάτες άλλων. Το Αλεξάνδρειο το ξεκλείδωσαν ο Τσακαλίδης, ο Πρίντεζης, ο Μπλέικνι. Οταν βέβαια αποκτήσει δικαίωμα συμμετοχής στο ελληνικό πρωτάθλημα ο Τζάκσον, οι δύο πρώτοι θα πάνε στην άκρη του πάγκου, εκεί όπου κάθισαν στην αναμέτρηση με την Τάου.

Κατά τ' άλλα, η 2η αγωνιστική της Α1 άφησε γεύση όχι πολύ διαφορετική από αυτήν της πρεμιέρας. Εξαίρεση αποτελούν η ανώμαλη προσγείωση του Πανιωνίου (ο οποίος παραείναι «λάιτ» και νεανικός για μεγάλα πράγματα), αλλά και η αντεπίθεση της ΑΕΚ, η οποία εξέτισε την τιμωρία της και περιμένει τον κόσμο της στο πλευρό της. Αν είχε και προπονητή, θα αισθανόταν ακόμα πιο αισιόδοξη. Το διαζύγιο με τον Αγγελο Κορωνιό μετά την πρώτη ήττα και μάλιστα χωρίς να υπάρχει διάδοχη κατάσταση ήταν ένδειξη ερασιτεχνισμού, βιασύνης και ανυπομονησίας. Παιδικές ασθένειες...