Οι δύο καλοκαιρινές αγιάτρευτες πληγές

Φέτος το καλοκαίρι ακούστηκαν για τον Ολυμπιακό διάφορα υπερβολικά πράγματα, όλοι όμως συμφωνούσαν ότι η εποχή των μεταγραφών έφυγε αφήνοντας δύο «πληγές»: ένα ρόστερ που δεν ολοκληρώθηκε (λάθος ασυγχώρητο, ειδικά αν λάβουμε υπόψη μας ότι ο πρωταθλητής ξόδεψε 14 εκατομμύρια ευρώ) και μία άμυνα με δύο σπουδαία λίμπερο (Αντζας-Σέζαρ), αλλά χωρίς ένα στόπερ επιπέδου.

Για τις δύο «πληγές» φταίνε οι δύο άνθρωποι που είχαν την ευθύνη των επιλογών. Ο Ολυμπιακός με εισήγηση του προπονητή του το περασμένο καλοκαίρι έδιωξε υπερβολικά πολλούς ποδοσφαιριστές. Ο πρωταθλητής από τον Δεκέμβριο και μετά έδιωξε τέσσερις κεντρικούς αμυντικούς (Ουαντού, Ανατολάκη, Κωστούλα, Καψή) κι απέκτησε μόνο έναν: τον Παρασκευά Αντζα. Επίσης, άδειασε από βοηθητικούς παίκτες, αφού έφυγαν και ο Μάριτς, ο Καφές, ο Παππάς, ο Ταραλίδης, ο Οκκάς, ο Μπόρχα κι ο Μπαμπαγκίντα. Αυτούς δεν θα τους κλάψει κανένας, αλλά δεν είδα και κανέναν να τους αντικαταστήσει. Ο Ιβιτς, που πήρε το χρίσμα του σχεδιασμού της νέας ομάδας, παρέδωσε έναν Ολυμπιακό καλό, αλλά ημιτελή. Οι άνθρωποι της τεχνικής ηγεσίας των «ερυθρολεύκων» κάλυψαν με τον ερχομό του Γκαλέτι και του Λεντέσμα κενά που υπήρχαν στο ρόστερ του Ολυμπιακού τρία χρόνια τώρα, βρήκαν στο πρόσωπο του Κοβάσεβιτς ένα χαρισματικό γερόλυκο σκόρερ, που κάλυψε όχι το αγωνιστικό κενό αλλά το κενό πείρας και προσωπικότητας που δημιουργήθηκε μετά το «διαζύγιο» με τον Ριβάλντο, αντικατέστησαν τον Γεωργάτο με τον Ραούλ Μπράβο και με την επιλογή του Λούα Λούα φρόντισαν να μη φανεί πολύ η απουσία του Καστίγιο. Ομως βοηθητικούς ποδοσφαιριστές-εργάτες που θα 'ρθουν από τον πάγκο σε ματς που οι βασικοί είναι κουρασμένοι δεν απέκτησαν, μολονότι ξόδεψαν τα περισσότερα χρήματα στην ιστορία ελληνικής ομάδας. Αντί να συμπληρώσουν το ρόστερ με ικανούς παγκίτες, προτίμησαν ωραία και δύσκολα στοιχήματα (Νούνιες και Αρτσούμπι) και παιδιά με μέλλον (Μήτρογλου και Σηφάκη): καλό είναι το μέλλον, αλλά με το παρόν υπάρχει πρόβλημα.

Η ισοπαλία με τον Εργοτέλη δεν είναι καταστροφή και είναι και εξηγήσιμη: η υπερπροσπάθεια στη Μαδρίτη, από τη στιγμή που δεν υπήρχε δυνατότητα φρεσκαρίσματος της ομάδας, θα πληρωνόταν –απλώς πληρώθηκε πολύ ακριβά. Στο Παγκρήτιο απλώς φάνηκε γιατί οι Κρητικοί επέμεναν το καλοκαίρι ότι το ρόστερ έχει κενά: διότι γνώριζαν ότι οι τολμηρές επιλογές που γίνονταν στα φιλικά, όπως ο 15χρονος Παπαδόπουλος και ο Ματσούκας, δεν θα γίνουν όταν αρχίσει η βαθμολογική πίεση και επειδή υποπτεύονταν ότι η λογική τού να δημιουργηθεί μια ομάδα με παίκτες που θα παίζουν σε πολλές θέσεις μπορεί να προκαλέσει σύγχυση. Στο Παγκρήτιο ο Λεμονής ξεκίνησε με δεξί μπακ τον Τοροσίδη και τελείωσε με τον Πατσατζόγλου, άρχισε με κεντρικό αμυντικό δίδυμο τους Αντζα-Σέζαρ, συνέχισε με Σέζαρ-Τοροσίδη και τον Αντζα χαφ και ολοκλήρωσε με Ζεβλάκοφ-Σέζαρ, πήρε από τα αριστερά τον Πολωνό και πέρασε στη θέση του τον Ραούλ Μπράβο, τον οποίο όταν τραυματίστηκε αντικατέστησε ο Τζόρτζεβις: όλα αυτά επί χάρτου στέκουν, αλλά η σύγχυση που δημιούργησαν στο γήπεδο ήταν χωρίς προηγούμενο.

Ο Δεκέμβρης είναι κοντά. Χρήματα υπάρχουν. Λείπουν λύσεις. Οπως αυτές που έχει η πρωτοπόρος ΑΕΚ, η οποία χρήματα ξόδεψε λιγότερα…