Η ΑΕΚ πρώτη στο μαραθώνιο (SportDay / Αντώνης Πανούτσος)

Είχα γράψει και συνεχίζω να πιστεύω ότι η ΑΕΚ είναι το φαβορί για την κατάκτηση του φετινού τίτλου. Αν η ΑΕΚ φτάσει στο τέλος του πρώτου γύρου με προβάδισμα τεσσάρων βαθμών, είναι απίθανο να το χάσει. Γιατί τότε το πρωτάθλημα θα γίνει μια μάχη απωλειών, την οποία ο Ολυμπιακός είναι απίθανο να κερδίσει.

Η ΑΕΚ έχει τρεις θέσεις στις οποίες οι αντικαταστάτες είναι κατώτεροι ή ανύπαρκτοι των βασικών. Του φορ και των δύο πλάγιων μπακ. Στη θέση του φορ η πραγματική ζημιά σε περίπτωση τραυματισμού του Ισμαελ Μπλάνκο είναι σημαντική, μια και δεύτερο φορ είναι ο Καπετάνος, αλλά με ψυχολογία μηδαμινή. Τα ματς του Μπλάνκο με τη φανέλα της ΑΕΚ είναι τόσο λίγα που οι παίκτες της ΑΕΚ έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα να προσαρμοστούν στον τρόπο του παιχνιδιού του παρά να επιστρέψουν στον περσινό τρόπο παιχνιδιού χωρίς φουνταριστό φορ. Στους δύο πλάγιους μπακ η κατάσταση είναι περισσότερο στριμόκωλη. Ιδιαίτερα στα αριστερά που οι παίκτες της ΑΕΚ περιμένουν να πάρουν βοήθειες από τον Αρουαμπαρένα και όχι να του δώσουν. Σε περίπτωση τραυματισμού, ντεφορμαρίσματος ή τιμωρίας η απώλεια είναι καθοριστική. Και η χρησιμοποίηση του Λαγού στη θέση του «Βάσκου» είναι λύση ανάγκης, εκτός αν η εμφάνισή του στο περσινό ματς με την ελλειπή από αποβολές Χαρτς επιτρέπει τέτοια αισιοδοξία. Οσο για τα δεξιά, ο Ράμος με τις χαρισματικές επιθέσεις αλλά με τις άχαρες άμυνες δεν είναι αμυντικός από αυτούς που μια ομάδα αποθυμάει εκτός για να δίνουν σασπένς στην πλευρά που αμύνονται.

Ποιος είναι ο αναπληρωματικός του Γκαλέτι στον Ολυμπιακό; Ο Τοροσίδης; Ο Πατσατζόγλου; Ο Μπαρμπής; Οποιος τραβήξει το μικρότερο σπίρτο; Αγνωστο... Γνωστό όμως είναι ότι η διαφορά ανάμεσα στον Γκαλέτι και τον αναπληρωματικό του είναι λίγο μεγαλύτερη από του Αντρέα Μποτσέλι και του Ζαφείρη Μελά. Ποιος είναι ο πρώτος αναπληρωματικός των κεντρικών χαφ; Ο Μάρκο Νε; Μια σίγουρη λύση, όταν όμως τελειώσει το τάμα του να πάθει όσους τραυματισμούς και ασθένειες έχει η Μεγάλη Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια. Ποιος αναπληρώνει τον Τζόρτζεβιτς στα αριστερά; Ο Μπαρμπής λόγω πολιτικών πεποιθήσεων φαίνεται απίθανο να παίζει αριστερά και ο Λούα Λούα που χρησιμοποιείται κατ' ανάγκη μπορεί να τα καταφέρνει με ελληνικές ομάδες που αμύνονται μαζικά, αλλά η πειθαρχία του είναι μικρότερη από μαθητές της Γ' Λυκείου σε πενταήμερη στη Ρόδο. Οσο για τη γραμμή άμυνας λόγω του ότι πολλοί παίκτες παίζουν σε πολλές θέσεις, ο Λεμονής κάπως θα τα κουτσοβολέψει.

Εάν το πρωτάθλημα παιζόταν σε διπλούς αγώνες, με την ποιότητά του ο Ολυμπιακός θα ήταν το φαβορί. Σε ένα μαραθώνιο όμως των 30 αγωνιστικών, με το βάθος του πάγκου της η ΑΕΚ είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί.

Οσο για τον Παναθηναϊκό, δεν έχει ούτε την ποιότητα της αρχικής ενδεκάδας του Ολυμπιακού ούτε το βάθος του πάγκου της ΑΕΚ. Το ματς για τον Παναθηναϊκό είναι αυτό της όγδοης αγωνιστικής με την ΑΕΚ. Σε περίπτωση νίκης συνεχίζει να έχει ελπίδες στην κούρσα του τίτλου. Σε περίπτωση όμως ήττας πάμε στις «μαθηματικές πιθανότητες», που όπως στο σεξ το μουστάκι είναι ο φερετζές του gay στο ποδόσφαιρο είναι η ομολογία ότι η χρονιά έχει χαθεί.


Ο τρόπος που μετράω τη δυναμικότητα δύο ομάδων είναι απλός. Εάν έβαζες τους παίκτες δίπλα δίπλα ποιον θα διάλεγες για τη δική σου ομάδα; Η ομάδα που παίρνει τις περισσότερες επιλογές είναι και η καλύτερη σε υλικό. Και στον παίκτη προς παίκτη crash test η Ρεάλ φυσικά υπερέχει συντριπτικά του Ολυμπιακού. Από τους παίκτες του Ολυμπιακού, με μόνη εξαίρεση τον Αντζα, που έτσι όπως έχει εξελιχθεί θα μπορούσε να παίζει σε κάθε ευρωπαϊκή ομάδα, δεν υπάρχει ούτε ένας που θα μπορούσε να βρίσκεται στη βασική ομάδα των Ισπανών. Φυσικά στο ποδόσφαιρο οι αγώνες δεν κρίνονται απόλυτα από τις ικανότητες των ποδοσφαιριστών. Στο ματς της Μαδρίτης το μεγαλύτερο αβαντάζ του Ολυμπιακού είναι η έλλειψη πίεσης από τους οπαδούς να παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο.

Οπως η κερκίδα του Ολυμπιακού θα γιουχαΐσει αν σε ένα ματς με την Καλαμαριά στο Καραϊσκάκη προηγηθεί στο σκορ και προσπαθήσει να κλέψει το αποτέλεσμα παίζοντας άμυνα, έτσι και η Ρεάλ στο «Μπερναμπέου» είναι δέσμια των προσδοκιών των οπαδών της. Είναι δεδομένο ότι ακόμα και με ένα γκολ μπροστά η Ρεάλ θα συνεχίσει να επιτίθεται. Επίσης είναι δεδομένο ότι ακόμα και αν ο Ολυμπιακός χάσει με ένα γκολ διαφορά, το αποτέλεσμα θα περάσει σαν επιτυχία, αφού υπάρχουν οι «πεντάρες» του παρελθόντος. Το ζητούμενο λοιπόν για τον Ολυμπιακό είναι η αγωνιστική πειθαρχία. Εάν φάει πρώτος γκολ, να συνεχίσει να παίζει με το αρχικό του πλάνο και να βγει μπροστά στο τελευταίο δεκάλεπτο ελπίζοντας ότι θα ισοφαρίσει. Μια στρατηγική που δεν είμαι τόσο νούμερο ώστε να πιστεύω ότι ο Λεμονής περίμενε από εμένα να τη μάθει, αλλά έχει πρόβλημα στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση.

Είναι αδύνατον για έναν ποδοσφαιριστή η ομάδα του να φάει γκολ και να συνεχίσει να κάνει το ίδιο παιχνίδι. Θα αντιδράσει είτε βγαίνοντας μπροστά για να ισοφαρίσει είτε μένοντας πίσω και σηκώνοντας τα ποδαράκια στον αέρα περιμένοντας το επόμενο χτύπημα. Είναι και το συνηθισμένο λάθος των περισσοτέρων που αναλύουν ποδοσφαιρικά ματς και κάνουν κριτική στο για ποιο λόγο ο προπονητής είπε στους παίκτες να κλειστούν ή να βγουν όλοι μπροστά. Κανένας δεν τους το λέει. Το κάνουν από μόνοι τους. Είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές συμπεριφέρονται αμήχανα σε δημοσιογραφικές ερωτήσεις για τις οδηγίες που έδωσε ο προπονητής. Τις περισσότερες φορές δεν έχουν ιδέα. Και τις ελάχιστες φορές που έχουν κάτι να πουν είναι οι οδηγίες που πήραν από τον προπονητή τους για τον τρόπο που πρέπει να παίξουν. Στο ποδόσφαιρο, όπως και στον πόλεμο, ισχύει το Fog of War. Η «ομίχλη του πολέμου» που αναγνωρίζεται ως σημαντικό στοιχείο κάθε μάχης και χρησιμοποιείται τόσο στις στρατιωτικές αναλύσεις ώστε να αναφέρεται με το ακρωνύμιο FOW.

Ρεαλιστικά ο προπονητής έχει όσο χρόνο θέλει να προετοιμάσει ένα ματς, ένα δεκάλεπτο στο ημίχρονο για να διορθώσει την τακτική του και 90+ λεπτά παιχνιδιού να χοροπηδάει έξω από την πλάγια γραμμή για να ξεαγχώνεται και να δείχνει στην κερκίδα ότι ζει το ματς. Επίσης στο δεκάλεπτο του ημιχρόνου με τον ένα παίκτη να σκέφτεται τα λάθη του και τον άλλο να τρίβει το πόδι εκεί που έφαγε την κλοτσιά, είναι αμφίβολο πόσοι καταλαβαίνουν ότι τους μιλάει ο προπονητής τους και πόσοι νομίζουν ότι ακούν τον Πετρέλη σε παρλάτα. Στη διάρκεια του αγώνα αν ο προπονητής κάνει την κίνηση με το χέρι «ολοι μπρος» ή πέσει γονατιστός και σηκώσει τα χέρια στον ουρανό, είναι ένα και το αυτό. Μάλλον αν έπεφτε στα γόνατα μπορεί και να τράβαγε περισσότερο την προσοχή, αφού οι παίκτες έχουν συνηθίσει να βλέπουν προπονητές να χοροπηδάνε, εκτός του ότι πρέπει να προσέχουν τους αντιπάλους τους και όχι τον προπονητή τους. Ενα γεγονός που είναι καταληπτό από τον Ντούσαν Μπάγεβιτς, που όποτε θέλει να στείλει μήνυμα σε παίκτη το ζητάει να το κάνει ο βοηθός του και στις σπάνιες περιπτώσεις που σηκώνεται ο ίδιος είναι για να ξεχέσει παίκτη και να ξεχαρμανιάσει.

Το πόσο περιορισμένες είναι οι δυνατότητες επικοινωνίας του προπονητή με τους παίκτες φαίνεται και από τις φορές που με τον χρόνο νεκρό προπονητές έχουν κάνει λάθος σε αλλαγή παίκτη. Οπως στην περίπτωση του Ριβάλντο που ο Φερέρ τον είχε αλλάξει νομίζοντας ότι είναι τραυματίας, αλλά ο Βραζιλιάνος δεν είχε πρόβλημα. Σε τέτοιες περιπτώσεις μεγάλο ρόλο παίζει ο βετεράνος παίκτης που οι συμπαίκτες του τον σέβονται τόσο ώστε να δεχθούν να πάρουν οδηγίες. Στον Ολυμπιακό ο παίκτης που μπορεί να το κάνει είναι ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Εχει όμως δύο μειονεκτήματα. Ενα τη θέση και δεύτερον τον χαρακτήρα.

Αντίθετα με τον Τραϊανό Δέλλα στην ΑΕΚ, που συνήθως το πρόσωπό του είναι ανέκφραστο σαν του Ινδιάνου, δίνοντας την εντύπωση της ήρεμης δύναμης, ο Τζόρτζεβιτς απευθύνεται στους συμπαίκτες του δίνοντας την εντύπωση ότι μουρμουράει. Επίσης, η ιδανική θέση ενός παίκτη-ηγέτη, αυτού που σωστά ονομάζεται προπονητής στο γήπεδο είναι στον άξονα, στα χαφ ή την άμυνα. Παίζοντας κατά κανόνα στα δεξιά ο Τζόρτζεβιτς σπάνια έχει την ευκαιρία να βρίσκεται κοντά σε περισσότερους από δύο-τρεις συμπαίκτες του έχοντας προβλήματα στην επικοινωνία με αυτούς που παίζουν στην άλλη πλευρά του γηπέδου. Οπότε εκτός έδρας, με το δέος που δημιουργούν η Ρεάλ και το «Μπερναμπέου», η όποια τακτική επιλέξει ο Λεμονής θα εξαρτηθεί από την ψυχραιμία των παικτών. Οι οποίοι αντίθετα με το συνηθισμένο που λέγεται ότι «θα νικήσουν μόνο αν τολμήσουν να κοιτάξουν τους παίκτες της Ρεάλ στα μάτια» έχουν ελπίδα για ένα καλό αποτέλεσμα αν χαμηλώσουν τα μάτια και προσπαθήσουν να ξεχάσουν πού βρίσκονται.