Ο Ολυμπιακός εξερευνά τον καινούργιο εαυτό του (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ο καλύτερος φίλος του Ολυμπιακού, να τον πάρουν μαζί τους σήμερα (...και να τον βάλουν σε περίοπτη θέση της business class) στην πτήση Αθήνα - Μαδρίτη, θα 'ναι η «ορθή ανάγνωση» του 1-3 της Βρέμης. Ποια είναι η ωφέλιμη ανάγνωση; Οτι επρόκειτο για μία νίκη, και μόνον, η οποία ναι μεν θεραπεύει τον «κακοήθη όγκο» που κουβαλούσαν γενεές και γενεές παλαιότερων «κόκκινων» ταξιδιωτών στην Ευρώπη, αλλ' επί της ουσίας δεν εξασφαλίζει, εφόσον μείνει «μία νίκη», το παραμικρό. Ούτε την τρίτη θέση στον όμιλο καν.

Οπως στη Γερμανία, έτσι και στο «Μπερναμπέου» το (αυριανό) ματς είναι τυπικό 6-3-1. Δέκα φορές να παίξουν, έξι θα νικήσει η Ρεάλ, τρεις θα 'ρθει ισοπαλία, μία θα το πάρει ο πρωταθλητής Ελλάδας. Στη ζωή μου έχω μάθει να μην αποκλείω, με όλη την εκ προοιμίου επίγνωση, τίποτα. Οποιος κάνει προβλέψεις για ένα (μεμονωμένο) παιχνίδι ποδοσφαίρου που αρχίζει και τελειώνει στη μία βραδιά, αυτομάτως σημαίνει ότι αγνοεί παντελώς τη δυναμική του παιχνιδιού ποδόσφαιρο.

Εφόσον κανείς ερωτά, μου αρέσει να ακούω και τα «τρελά» συνθήματα της ενθουσιασμένης κερκίδας (διότι πιστεύω πολύ στη συσσώρευση, γύρω γύρω από το γεγονός, θετικής ενέργειας...) και το thinking big των φυσικών πρωταγωνιστών, του προπονητή και των παικτών (διότι, εάν δεν έχεις πίστη στα μεγάλα, δεν θα τα προσεγγίσεις ποτέ). Εκείνο που δεν μ' αρέσει ν' ακούω είναι η ευκολία στις ερωτήσεις ή στις αναφορές για το «"διπλό" στο Μπερναμπέου». Ασυνείδητα το ευτελίζουμε! Το κάνουμε σαν να μιλάμε για το «"διπλό" στον Εργοτέλη» την ερχόμενη Κυριακή...

Κλασικό δείγμα επικίνδυνα λανθασμένης ανάγνωσης υπήρξε το ελληνοτουρκικό. Και το 1-4 στο Καραϊσκάκη τον Μάρτιο και το 0-1 στο «Αλί Σαμί Γεν» την περασμένη Τετάρτη. Τότε, ήμασταν για γκρέμισμα και χτίσιμο απ' την αρχή. Τώρα... πάμε να το ξαναπάρουμε, το Ευρωπαϊκό! Ενώ και οι δύο αναμετρήσεις (σε αντίθεση με τις δύο των προκριματικών του Μουντιάλ 2006, 0-0 και 0-0, που δεν ξέφυγαν απ' τα νορμάλ, ετούτες δω) εξελίχθηκαν καταφανώς παραπλανητικές.

Στο 1-4 συνέβησαν όλα τα «αδύνατα» μέσα σε ενενήντα λεπτά. Στο 0-1, πάλι, η Εθνική για μια φορά (χάρη στη σκληρή, συγκροτημένη και συνεπή δουλειά της στα προηγούμενα ματς) είχε κατακτήσει την πολυτέλεια να βγει στο τερέν δίχως την ασφυκτική πίεση για το αποτέλεσμα, την ώρα που η πίεση για το αποτέλεσμα στα απέναντι αποδυτήρια ξεπερνούσε και το να είναι... απλώς ασφυκτική. Ολα εκείνα τα τουρκικά τρικ, που υποτίθεται ότι αποσκοπούσαν να ατσαλώσουν τους διεθνείς τους, αλλά κατά βάθος μύριζαν πολλή και οπισθοδρομική Ανατολία, στην πραγματικότητα τους έλιωσαν. Μέθοδοι «ψυχολογικού πολέμου» για ατελείωτα κλάματα!

Οι δικοί μας... του 'δωσαν και κατάλαβε. Αφού βρήκαν, έπραξαν άριστα. Αρκεί να γνωρίζουμε, όλοι μας, πως δεν πρόκειται για τον «μέσο όρο» των συνθηκών που θα περιβάλλουν, τον Ιούνιο, τους αγώνες του Euro 2008. Πως δεν σημαίνει ότι «άμα παίξουμε έτσι» δεν γλιτώνει κανείς. Διότι στην Αυστρία ή στην Ελβετία δεν θα παίξουμε «έτσι» (όπως Πόλη). Επίσης, δεν θα παίξουμε «αλλιώς» (όπως Καραϊσκάκη). Εκεί θα 'ναι άλλα τα παιχνίδια. Η Εθνική θα τα παίξει πρωτίστως για να τα ευχαριστηθεί. Για να 'ναι μετά στ' αποδυτήρια ήσυχοι, οι πρωταγωνιστές, πως έδωσαν ό,τι είχαν να δώσουν. Κι όπου, καλή ώρα Πορτογαλία 2004, τους βγάλει...

Είναι ο πήχης, για να επανέλθουμε, που βάζει ο Τάκης Λεμονής εν όψει Ισπανίας. Να τελειώσει το ματς και να μη βασανίζουν τους παίκτες ή τον προπονητή, οι «δεύτερες σκέψεις». Για μένα, το εύστοχο ύψος. Ο Ολυμπιακός των «νεαρών κυρίων» διανύει τη φάση κατά την οποία, σιγά σιγά, εξερευνά και ανακαλύπτει τον καινούργιο εαυτό του. Με τα προτερήματα, με τα ελαττώματα. Τον διαφορετικό, οπωσδήποτε, εαυτό του. Τι έχει, σ' αυτή τη φάση, ανάγκη; Την πίστη. Οχι το ζιζάνιο της αμφιβολίας και το μικρόβιο της ανασφάλειας.

Η Βέρντερ, μερικές μέρες μετά το 1-3, ανανέωσε (για επιπλέον δύο χρόνια) έως το 2010 το συμβόλαιο του Τόμας Σάαφ. Πίστη, ακριβώς αυτό σημαίνει. Τι, στην άλλη άκρη, σημαίνει... ανασφάλεια; Οτι ο Ολυμπιακός, το καλοκαίρι, δίσταζε να ανακοινώσει επισήμως (και περίμεναν να αγοράσουν κάποιον άλλον, πιο «φανταχτερό», ώστε να ανακοινώσουν πακέτο) την επιστροφή του Παρασκευά Αντζα. Μην τους κράξουν για ξαναζεσταμένα φαγητά κ.λπ. Τον Αντζα, ο οποίος στα ταπεινά μάτια μου είναι η νούμερο ένα θερινή μεταγραφή!