Οι ποδοσφαιριστές που έγιναν επιταγές (SportDay / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)

Μαζί με τον κατάλογο των είκοσι πλουσιότερων ομάδων της Ευρώπης (συνακόλουθα και του κόσμου, μια και στην ήπειρό μας το ποδόσφαιρο από ένα παιχνίδι που βρισκόταν εκτός των οικονομικών δεικτών πέρασε στον κόσμο των επιχειρήσεων), την τελευταία τριετία άρχισε να δημοσιοποιείται και ένας κατάλογος με την εμπορική αξία των είκοσι ακριβότερων ποδοσφαιριστών που –φυσικά– αγωνίζονται στην Ευρώπη.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί μια λογική συνέχεια της εμπορευματοποίησης του παιχνιδιού και δεν αποκλείω καθόλου το ενδεχόμενο ο κατάλογος αυτός στο μέλλον να εξειδικευτεί ακόμα περισσότερο. Να έχουμε, δηλαδή, χωριστούς καταλόγους, που θα περιλαμβάνουν τους δέκα ή τους είκοσι εμπορικότερους τερματοφύλακες, μέσους, αμυντικούς ή επιθετικούς.

Η προετοιμασία για κάτι τέτοιο έχει ήδη ξεκινήσει, μια και κάθε χρόνο πριν από το Σούπερ Καπ στο Μονακό βραβεύονται οι καλύτεροι ποδοσφαιριστές ανά κατηγορίες. Η καινούργια λίστα των είκοσι εμπορικότερων ποδοσφαιριστών για την περίοδο 2006-07 δεν έχει δημοσιοποιηθεί ακόμα, αλλά είναι σίγουρο ότι θα υπάρχουν αλλαγές, η σημαντικότερη από τις οποίες, ως φαίνεται, θα είναι η άνοδος του Μέσι και πιθανώς κάποιες αλλαγές στις χαμηλότερες θέσεις.

Ενδιαφέρον θα έχει και η θέση που θα κατέχει στον σχετικό κατάλογο ο άνθρωπος που για μια πενταετία –τουλάχιστον– κέρδιζε τα περισσότερα από κάθε άλλον ποδοσφαιριστή στον κόσμο. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, που από φέτος μετακινήθηκε στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και πιθανόν οι νέες εμπορικές συμφωνίες που έχει υπογράψει να τον οδηγήσουν στην κορυφή. Εκεί που βρίσκεται από πέρυσι ο Ροναλντίνιο, ο ποδοσφαιριστής που εκθρόνισε τον Μπέκαμ από την κορυφή. Σημειώστε ότι η εμπορική αξία του Βραζιλιάνου φτάνει τα 47 εκατομμύρια ευρώ, νούμερο που αντανακλά το συνολικό ποσό των εμπορικών συμφωνιών που έχει υπογράψει.

Παρατηρώντας κάποιος τον περσινό κατάλογο διαπιστώνει ότι η εμπορική αξία των δέκα καλύτερων ποδοσφαιριστών αυτού του καταλόγου φτάνει τα 328 εκατομμύρια ευρώ. Μια τιμή που είναι σχεδόν το 1/3 της εμπορικής αξίας της πλουσιότερης ομάδας του πλανήτη, της Ρεάλ Μαδρίτης. Η εμπορική αξία των 10, πάντως, είναι μεγαλύτερη από τα ετήσια έσοδα της Ρεάλ, που φτάνουν τα 303 εκατομμύρια ευρώ.

Στον περσινό κατάλογο πίσω από τον Βραζιλιάνο άσο της Μπαρτσελόνα βρισκόταν ο Μπέκαμ με εμπορική αξία τα 44,9 εκατομμύρια ευρώ και ακολουθούσαν ο Ρούνεϊ με 43,7 και δύο ακόμα ποδοσφαιριστές της Μπάρτσα, οι Ετό και Μέσι, με εμπορική αξία λίγο μεγαλύτερη από τα 30 εκατομμύρια ευρώ.

Ενα πολύ ενδιαφέρον στοιχείο που έχει να κάνει με τους πέντε αυτούς ποδοσφαιριστές αφορά την αγωνιστική τους επίδοση τη χρονιά που πέρασε. Από όλους αυτούς μόνο ο Μέσι έπαιξε μπάλα της προκοπής, γεγονός που σίγουρα ανεβάζει τη δημοφιλία του και συγκεντρώνει περισσότερες εταιρείες που θα ήθελαν να συνδυάσουν το προϊόν τους με την εικόνα του νεαρού Αργεντινού.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι όσο περισσότερο ένας ποδοσφαιριστής αυτού του επιπέδου φορτώνεται με εμπορικές συμφωνίες τόσο λιγότερη μπάλα παίζει. Μια εξήγηση που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα αφορά τον φόβο των εταιρειών μήπως ο ποδοσφαιριστής πάνω στον οποίο έχουν επενδύσει τραυματιστεί και η επένδυση πάει στράφι.

Ετσι, οι ποδοσφαιριστές «κρατιούνται», σαν τα άλογα στον ιππόδρομο, που έχουν τα φόντα να κερδίσουν μια κούρσα, αλλά δεν πρέπει να το κάνουν γιατί ο νικητής έχει συμφωνηθεί να είναι άλλος. Η κατάταξη της εμπορικής αξίας των ποδοσφαιριστών είναι μια πρακτική που έρχεται από τις ΗΠΑ, όπου σε ό,τι αφορά την εμπορική αξία των επαγγελματιών αθλητών δοκιμάζονται πειραματικά και διάφορες άλλες μέθοδοι. Η σημαντικότερη αφορά τη μετοχοποίηση της εμπορικής αξίας των επαγγελματιών αθλητών με τη λειτουργία ενός εικονικού χρηματιστηρίου, που λειτουργεί όπως ένα πραγματικό χρηματιστήριο, στο οποίο οι παίκτες επενδύουν και ανάλογα με τις αγωνιστικές επιδόσεις των αθλητών κερδίζουν ή χάνουν.


Χαμένες ευκαιρίες

Πολύ συχνά γράφουμε και συζητάμε για τις χαμένες ευκαιρίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος της Πορτογαλίας. Ευκαιρίες που είχαν –και έχουν– να κάνουν με τη δημιουργία συνθηκών που θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην ανάπτυξη του ποδοσφαίρου. Ελπίζω η φετινή ευκαιρία με τις πέντε ομάδες στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ να μην πάει κι αυτή χαμένη. Ομως, πέρα από τις ευκαιρίες, στον κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου έχουμε ένα ακόμα μοναδικό ταλέντο. Να χάνουμε και ανθρώπους των οποίων οι γνώσεις, το ήθος και το μεράκι για το παιχνίδι θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν με θετικά αποτελέσματα. Ετσι, λοιπόν, αφού τόσα χρόνια που παρακολουθούσαμε την πορεία του Κριστόφ Βαζέχα προφανώς εκτιμήσαμε ότι από την ώρα που κρέμασε τα παπούτσια του δεν είχε τίποτα να προσφέρει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, επιτρέψαμε στην Αρσεναλ να τον ορίσει υπεύθυνο των ακαδημιών της στην Ελλάδα. Αλλά από τους Αγγλους και από ομάδες σαν την Αρσεναλ τι να περιμένει κανείς; Αν γνώριζαν ποιους ανθρώπους να αξιοποιήσουν, δεν θα κοίταζαν στα δικά μας αζήτητα.