Ρεσιτάλ ποδοσφαιρικής αφέλειας (SportDay / Σταύρος Κόλκας)

Οι δηλώσεις του περασμένου καλοκαιριού είναι χαραγμένες για τα καλά στο μυαλό μου. «Θέλουμε να βοηθήσουμε την προσπάθεια του Θοδωρή Ζαγοράκη», έλεγαν όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ. Εδιναν την αίσθηση πως θα ζήσουν έντονες στιγμές μέσα στον αγωνιστικό χώρο και ότι θα παλέψουν για να πετύχουν τον σκοπό τους. Εμειναν όμως στα λόγια. Χθες ο ΠΑΟΚ κατέγραψε άλλη μία μαύρη σελίδα στην ιστορία του, με τους παίκτες του να εκθέτουν, όχι μόνο τους εαυτούς τους, αλλά ολόκληρο το οικοδόμημα.

Μπάλα είναι και μπορεί να συμβεί η έκπληξη, όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα φαινόμενο τεράστιας ποδοσφαιρικής αφέλειας. Τέτοιας που ούτε ο Σάντος, ούτε ο Μουρίνιο, ούτε ο Θεός ο ίδιος μπορεί να κοντρολάρει.

Από το πρώτο λεπτό οι παίκτες του Σάντος δεν είχαν συναίσθηση πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι. Πρώτη φάση του αγώνα, λάθος πάσα του Λάκη, ευκαιρία για τους γηπεδούχους. Δεύτερη φάση, λάθος του Ηλιάδη, γκολ για τους γηπεδούχους.

Ο ΠΑΟΚ δεν αντέδρασε ποτέ. Δεν πάλεψε, δεν κλότσησε και μπροστά του οι παίκτες του Θρασύβουλου έδειχναν πολύ πιο ποιοτικοί, πολύ πιο παθιασμένοι και, πάνω απ' όλα, πολύ πιο έξυπνοι.

Αν και το παιχνίδι στραβώνει, κανένας παίκτης του ΠΑΟΚ δεν έχει την ψυχή να αλλάξει κάτι. Δεν έχει την ψυχή ούτε καν στο μαρς πέναλτι που γίνεται στον Σάλμον να πάει στον Κουκουλάκη να διαμαρτυρηθεί. Κανένας δεν τραβάει τους παίκτες του αντιπάλου, που πέφτουν κάθε τρία λεπτά, όταν οι ελπίδες που έχουν απομείνει είναι ελάχιστες.

Ο ΠΑΟΚ είναι εύκολη λεία γιατί δεν έχει στο DNA του ίχνος ποδοσφαιρικής «αλητείας» και θράσους, δεν έχει... ταυτότητα.

Οι ποδοσφαιριστές του Σάντος εκτέθηκαν από ένα συμπαίκτη τους. Ο Χριστοδουλόπουλος μπορεί να έχει χίλια κουσούρια, αλλά τα καλά του όχι μόνο ισορροπούν την κατάσταση, αλλά κάνουν τη συμμετοχή του στο αρχικό σχήμα επιβεβλημένη. Μπήκε μέσα, έτρεξε, κλότσησε, μάλωσε με τον διαιτητή, πήρε την κίτρινη, έβαλε το γκολ και έκανε αισθητή την παρουσία του, προσπαθώντας να αλλάξει τη μοίρα ενός αγώνα που οι υπόλοιποι τον είχαν παρατήσει.

Ναι, καλά έκαναν οι οπαδοί του ΠΑΟΚ και γύρισαν την πλάτη στο χθεσινό έκτρωμα. Δεν είναι η ήττα, αλλά πώς προέρχεται αυτή. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΠΑΟΚτσήδες αγάπησαν παίκτες όπως ο Λεοντιάδης, ο Μαυρέας, ακόμα και τον Μίτογλου, οι οποίοι από τεχνικά χαρίσματα δεν είχαν πολλά, αλλά από ψυχή... περίσσευμα.

Ο χθεσινός αποκλεισμός δεν πρέπει να φέρει την καταστροφή. Πρέπει όμως να αναπροσαρμόσει τους στόχους, αφού η τακτική της υπομονής δεν μπορεί να δίνει παραδοσιακά άλλοθι στους παίκτες.

Ο ΠΑΟΚ ναι μεν θέλει δουλειά, αλλά θέλει και παίκτες που μπορούν να καλύψουν τις αδυναμίες που ομολογουμένως υπάρχουν. Το χθεσινό ρεσιτάλ ποδοσφαιρικής αφέλειας πρέπει να είναι ο οδηγός προς αποφυγήν, γιατί βάλλεται ο βαθμός συσπείρωσης και αυτομάτως ολόκληρος ο ΠΑΟΚ.