Προσευχές και μετάνοιες για να ορθοποδήσει ο Ηρακλή (SportDay / Γιώργο Ζαχαριάδης)

Οι διοικούντες που πριν από τρεις μήνες είπαν: «Έλα, μωρέ, πάλι στον Γιοβάνοβιτς θα πάμε;», έσπευσαν να τον στηρίξουν μέσα από ανακοίνωση στις αποδοκιμασίες. Αποδοκιμασίες που δεν στράφηκαν αποκλειστικά στον προπονητή. Αποδοκιμασίες που είχαν στόχο τους παίκτες και ορισμένους από τους παράγοντες. Όχι, δεν είπαν τίποτε για τον Ρέμο. Ούτε και για τον Ξανθόπουλο.

Θα θέλαμε πολύ να ξέραμε ποιος είναι υπεύθυνος για τις επιλογές προπονητών και παικτών. Ποιος;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτός που δεν ήταν προχθές στο Καυταντζόγλειο. Αυτός που ήταν
στη Νέα Σμύρνη.

Ναι, αλλά αυτόν ποιος τον έφερε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Η διοίκηση.

Για να μην τρελαθούμε, λοιπόν, όποιος από αυτούς που δεν αποδοκιμάστηκαν νομίζει ότι δεν έχει ευθύνη, δεν έχει συμμετοχή ή νομίζει –το χειρότερο- ότι δεν πρόκειται να έρθει η... ώρα του να τον αποδοκιμάσουν, καλύτερα να το σκεφτεί πιο μεθοδικά.

Όσο δεν προκύπτουν αποτελέσματα, όσο η ομάδα δεν αποπνέει ασφάλεια για το μέλλον της και όσο διατηρείται το κλίμα της αμφισβήτησης στα πρόσωπα που μετέχουν του αγωνιστικού τμήματος, αργά ή γρήγορα θα πρέπει να περιμένουν να έρθει και η δική τους η σειρά.

Δυστυχώς ή ευτυχώς, έτσι είναι τα πράγματα.

Και πάλι όμως ίσως να κάνουμε λάθος. Ίσως δεν πρέπει (έτσι λένε αρκετοί...) να ηχεί τόσο δυνατά ο συναγερμός, το καμπανάκι για τον τελευταίο γύρο. Ισως θα πρέπει να κάνουμε υπομονή και να περιμένουμε να έρθουν καλύτερες μέρες. Ενδεχομένως να είναι ακόμα νωρίς.

«Οι σημαντικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται υπό την πίεση της ατυχίας και με σύμβουλο τη λιποψυχία της στιγμής», αναφέρεται στη χθεσινή ανακοίνωση στήριξης στον προπονητή και τους παίκτες. Ατυχία λοιπόν... Τέσσερις αγωνιστικές ατυχίας.

Σαν να βλέπουμε από μια μεριά τον Αντώνη Ρέμο με σκυμμένο κεφάλι να μονολογεί: «πού θα πάει, θα γυρίσει η πουτ... η τύχη».

Εμείς, απλώς θα συμπληρώσουμε ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται υπό το κράτος της λογικής που προσπαθεί να περιορίσει τον παράγοντα τύχη. Οταν μάλιστα έχεις προκαλέσει την τύχη σου σε τέσσερις αγωνιστικές και εκείνη σε έχει πληρώσει με ένα βαθμό, τότε, αν δεν πάρεις οριστικές αποφάσεις, είναι προτιμότερο να συνεχίσεις με προσευχές, μετάνοιες και τάματα. Κι ο Θεός βοηθός...

Και κάτι τελευταίο, δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο έχουν «ματώσει» όσοι ανέλαβαν τον Ηρακλή το περασμένο καλοκαίρι, λίγο πριν διαλυθεί. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε πόσο έχουν στηρίξει οικονομικά την ομάδα τους και αν τελικά μπορούν να βγάλουν τη χρονιά, έχοντας κάνει ήδη μια μεγάλη οικονομική οπισθοχώρηση. Θα δεχθούμε ότι έχουν «επενδύσει» πολλά στην τρέλα τους και ασχολήθηκαν με τον Ηρακλή. Θα τους το αναγνωρίσουμε. Όμως, θα πρέπει να ξέρουν πολύ καλά ότι... επειδή έτσι είναι η μοίρα των παραγόντων, είτε είναι λαμόγια είτε είναι τίμιοι και συνεπείς, δεν θα μετρήσει αν η ομάδα τους εξακολουθεί να ζει τον εφιάλτη της περσινής περιόδου σαν να μην ξύπνησε ποτέ. Σαν να μην πέρασε μια μέρα...