Δεν μπορείς να μας φτιάχνεις και μετά να τα παρατάς… Νομίσαμε ότι θα περάσουμε καλά με τον ΠΑΟΚ και τον ΟΦΗ, έπειτα από τέσσερα γκολ, ένα δοκάρι και μερικές ακόμη εξαιρετικές στιγμές από το πρώτο (έχει σημασία…) λεπτό μέχρι το τέλος του ημιχρόνου. Τελικά, ίσα ίσα που μας καθήλωσαν στο πρώτο μέρος για να μας απογοητεύσουν στο δεύτερο. Σε όλους μας άρεσε που ο ΠΑΟΚ έμπαζε στην άμυνα, γιατί έδινε δικαίωμα στον Λεοζίνιο για σκορ και θέαμα. Μας άρεσαν και οι δύο άκρες της άμυνας του ΟΦΗ (ειδικότερα η δεξιά) που είτε υπήρχαν αμυντικοί είτε όχι, ένα και το αυτό… Πού είσαι, Μπαρκαουάν, να τους συμμαζέψεις; Εξαιρετικής ομορφιάς και η ανατροπή του ΠΑΟΚ.
Κακή αμυντική λειτουργία, λοιπόν, και για τους δύο, που συνεπάγεται γκολ. Λογικό και ταυτόχρονα θεαματικό για όσους αρέσκονται στα μεγάλα σκορ και τα συνδέουν με το καλό ποδόσφαιρο. Ο Σάντος έλεγε προχθές ότι ποτέ δεν θα είναι ικανοποιημένος και θα υπάρχουν πολλά που θα πρέπει να διορθωθούν, σε όποιο επίπεδο κι αν φτάσει η ομάδα του. Oταν ο ΠΑΟΚ από το 0-1 έφτασε στο 2-1, ήταν μέσα στα νεύρα. Θυμηθήκαμε που σχεδόν φώναζε για τις χαμένες μπαλιές όταν μας μιλούσε το μεσημέρι της Παρασκευής. Και χθες, όσο κυλούσαν τα λεπτά, με την ομάδα του να μένει στάσιμη στο 2-2 κι από την άλλη τον ΟΦΗ να κάνει παιχνίδι σκοπιμότητας (μα γιατί;), μόνο ο ίδιος δεν μπήκε για να παίξει στην επίθεση… Και τον Γεωργιάδη έβαλε και τον Χριστοδουλόπουλο και τον Ιλιεφ. Αλλαγές που έμοιαζαν με κινήσεις απόγνωσης. Επιλογές που σου λένε το «τι άλλο να κάνω;» Πενιχρό το αποτέλεσμά τους.