Μαθήματα πληρωμένα με χρυσάφι (SportDay / Νίκος Παπαδογιάννης)

Οι -όποιοι- πιστοί της στήλης ίσως να θυμούνται τι έγραφα, όταν ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Λόρενς Ρόμπερτς. Για τους υπόλοιπους αναπαράγω το σχετικό απόσπασμα: «Σε μια ομάδα με πολλά ερωτήματα και στοιχήματα, ο Ρόμπερτς μπορεί να είναι το μεγαλύτερο από αυτά. Να προσφέρει τη σιγουριά και τη σταθερότητα του Ζίζιτς, μάλλον αποκλείεται. Θα παρουσιάσει ενδεχομένως εντυπωσιακές εκλάμψεις και άφθονο θέαμα, αλλά θα είναι έκπληξη αν προσαρμοστεί γρήγορα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Τα ραπόρτα των Αμερικανών (και οι λίγες εικόνες που έχω από παλιές τηλεοπτικές μεταδόσεις ΝΒΑ) μιλούν για συγκεκριμένες χτυπητές αδυναμίες. Δεν απειλεί απ' έξω, δεν συνηθίζει τις διεισδύσεις, δεν είναι αποτελεσματικός στον αιφνιδιασμό, δεν πασάρει, δεν μοιράζει τάπες, δεν έχει αύρα πρωταγωνιστή. Από την άλλη, θεωρείται ικανότατος σκόρερ (αλλά και αμυντικός) μέσα στη ρακέτα, κερδίζει φάουλ και βάζει τις βολές, είναι δυνατός στο επιθετικό ριμπάουντ, κάτι κατά δεύτερο λόγο στο αμυντικό, κάνει κλεψίματα. Με μία λέξη, ρολίστας. Απειρος, αλλά φιλόδοξος. Φιλόδοξος, αλλά άπειρος. Διαβάστε το κατά το δοκούν. Τόσο πολύ θαμπώθηκαν από τα προσόντα του οι προπονητές του Ολυμπιακού στην Αμερική;».

Τρεις μήνες αργότερα, ο καημένος ο Λόρενς έλαβε την άγουσα για το αεροδρόμιο, πριν φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού σε ένα, έστω, επίσημο παιχνίδι.

Τι συνέβη στο μεταξύ; Τίποτε που να μην προέβλεψαν όσοι ασχολούνται έστω και ακροθιγώς με το ΝΒΑ. Ο πάνσοφος Γκέρσον συνειδητοποίησε ότι είχε διαλέξει έναν παίκτη ανήμπορο να φορέσει... μανδύα Σούπερμαν και να κάνει τη διαφορά. Ανακάλυψε, δηλαδή, ότι ισχύουν μέχρι κεραίας αυτά που διαβάσατε στην αρχή του κειμένου. Ε, χαίρω πολύ. Δεν τον έβγαλαν από το μυαλό τους οι Αμερικανοί, ούτε εγώ τα είδα στο όνειρό μου.

Ο Ρόμπερτς είναι καλός ρολίστας για το ΝΒΑ και θα μπορούσε να γίνει ρολίστας πολυτελείας στην Ευρώπη. Ή και πρωταγωνιστής, αλλά σε ομάδες με χαμηλότερο ταβάνι από αυτό του Ολυμπιακού. Ασχετος με την ευρωπαϊκή (πόσω μάλλον την ελληνική) πραγματικότητα, ο ίδιος θα περίμενε περισσότερη υπομονή από τους εργοδότες του. Μήπως δεν ήξεραν ότι προερχόταν από χειρουργική επέμβαση; Μήπως τον μπέρδεψαν με τον Κρις Ουέμπερ; Οπως κι αν έχει το πράγμα, η γρηγοράδα με την οποία τον ξαπόστειλαν -χωρίς να έχουν έτοιμη εναλλακτική λύση- ξεπερνά κάθε έννοια λογικής.

Μ' αυτά και μ' αυτά, μπήκε Οκτώβρης και ο Ολυμπιακός ψάχνει ποιοτικό σέντερ στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού. Γνωρίζοντας ότι είναι περίπου απίθανο να βρει τέτοιον (μια και οι ψηλοί είναι περιζήτητοι στο ΝΒΑ), δίνει γην και ύδωρ μήπως καταφέρει να προσελκύσει κάποιον σταρ ικανό να γίνει αντίβαρο στη μεταγραφή-τυφώνα του Γιασικεβίτσιους.

Πλήρωνε πλήρωνε, κάτι μπορεί να καταφέρουν εν τέλει οι Αγγελόπουλοι. Ολο και κάποιον μπασκετμπολίστα θα κάνουν πλούσιο πέρα από κάθε προσδοκία (όπως τον Γκριρ, που αποκτήθηκε κακήν κακώς, τέλη Σεπτέμβρη), αλλά δικά τους είναι τα λεφτά, ας τα δώσουν όπου νομίζουν. Ας γνωρίζουν, μόνο, ότι μεγάλες ομάδες χτίστηκαν στο παρελθόν με πολύ λιγότερα χρήματα και με πολύ περισσότερη μελέτη. Γίνονται άραγε τα παθήματα μαθήματα;