Στην εκπνοή του χρονοδιαγράμματος (SportDay / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Η Red Bull, όταν εξαγόρασε την Αούστρια Ζάλτσμπουργκ πριν από δυόμισι χρόνια, δεν άφησε τίποτα όρθιο από τα παλαιά. Αλλαξε τα πάντα και τα άλλαξε βιαίως. Ολόκληρο το ποδοσφαιρικό μικροσύμπαν της πόλης. Αλλαξαν όλο το ρόστερ. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένας ποδοσφαιριστής απ' όσους βρήκαν οι καινούργιοι στην ομάδα την άνοιξη του 2005. Απαντες τους ψώνισαν, ή τους δανείστηκαν, τα τελευταία τρία καλοκαίρια. Ή τους προηγούμενους δύο χειμώνες.

Αλλαξαν την ονομασία του κλαμπ. Το «Αούστρια» είναι, πλέον, το όνομα του συλλόγου των ντόπιων αντιφρονούντων, περίπου σαν την FC United στο Μάντσεστερ (της εποχής των Γκλέιζερ), η ομάδα παίζει σε κάτι κοντινό στην έκτη κατηγορία. Αλλαξαν το έμβηλα και τα χρώματα. Εκείνο το βιολετί σβήστηκε, τώρα κυριαρχεί το κόκκινο. Και, φυσικά, ο ταύρος. Το λογότυπο της μαμάς-εταιρείας.

Αλλαξαν, εννοείται, το στάδιο. Ανακαινίστηκε, αυξήθηκε η χωρητικότητά του εν όψει Euro 2008, είναι 50% πιθανό να το 'χει η Ελλάδα έδρα για τα τρία παιχνίδια του ομίλου της, πρώτα ο Θεός, σε οκτώ-εννέα μήνες. Κι αν το ’χει τότε είναι επίσης 50% πιθανό να πραγματοποιηθεί εδώ η... γεροντική ονείρωξη του Οτο Ρεχάγκελ. Ελλάδα - Γερμανία!

Οι Red Bull αυτού του μάταιου κόσμου δεν φημίζονται για το ότι ξέρουν να δίνουν χρόνο. Η μοναδική δυνατότητα που αφήνουν είναι η απόδοση της επένδυσης να έρθει άμεση. Μέσα στα χρονοδιαγράμματα. Δεύτερη σερί σεζόν δίχως όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ούτε και όμιλο Κυπέλλου UEFA, σημαίνει ότι η προθεσμία για το «ανώτερο προσωπικό» εκπνέει.

Απόψε, γι' αυτούς μοιάζει να 'ναι το ματς της «τελευταίας ευκαιρίας». Make or break. Οποιος παίζει το ύστατο χαρτί απ' τα μαλλιά του πιάνεται! Οπως ο πνιγμένος. Οι πρωταθλητές Αυστρίας θα μετέλθουν το καθετί σε τεχνητό (σαν το χορτάρι του γηπέδου τους) τρικ, εάν έτσι νιώσουν ότι θα ερεθίσουν τον εγωισμό των παικτών και του κοινού της «Αρένας».

Οι βεβαιότητες, ώρες πριν από τη μάχη της... απόγνωσής τους, είναι δύο. Μία, ότι ο Τραπατόνι (με κόστος, βέβαια, το 0-3 στην Αθήνα, όπου ταξίδεψε ανυποψίαστος, νομίζοντας ότι ο Σέρα Φερέρ παίζει πάντοτε ρέστα, όπως με Σεβίλλη!) κατέχει, πια, τη σωστή εικόνα της ΑΕΚ. Δεύτερη, ότι πράγματι η Ζάλτσμπουργκ έχει την ιδιότητα να μεταμορφώνεται, εντός έδρας, θεαματικά.

Ισως υπάρχει και μια τρίτη. Οχι ακριβώς βεβαιότητα. Μάλλον φιλοδοξία. Να ξυπνήσει το... γερμανικό μέσα τους. Ο (βοηθός του «Τραπ») Φινκ, γαλουχημένος στην Μπάγερν και το Impossible is Nothing της Adidas, χώρισε το ιδεατό σενάριο του αγώνα σε τρία ημίωρα, 1-0 το καθένα και... παράταση! Ενδιαφέρον, το δίχως άλλο.

Η ΑΕΚ απέναντι στα τρικ, στις βεβαιότητες και στις φιλοδοξίες έχει μονάχα ένα πράγμα να κάνει: να τα σκοτώσει... από μικρά! Προτού πάρουν διαστάσεις και τα βρει, μεγαλωμένα, μπροστά. Να τα σκοτώσει με τον κυνισμό που θα οδηγήσει τη φιλοδοξία να γίνει ουτοπία. Το στυλ, αδιάφορο. Ανέκαθεν οι άσχημες προκρίσεις προτιμώνται απ' όσους όμορφους αποκλεισμούς.

Ούτως ή άλλως, το αθλητικό Ζάλτσμπουργκ θα επιζήσει του αποκλεισμού... άνετα. Πολύ πιο εύκολα απ' όσο δέχθηκε τις δύο διαδοχικές ήττες (απ' το Βανκούβερ για το 2010, απ' το Σότσι για το 2014) σε υποψηφιότητες ανάληψης Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων. Βοηθά σ' αυτό και ο, ακόμη ήπιος, καιρός. Τα αλπικά (αυτά, δηλαδή, που αντιλαμβάνονται για κορυφαία) σπορ θα χρειαστεί λίγη υπομονή ώσπου να τ' απολαύσουν.