Βεζένκοβ: Η απόφαση που εκτοξεύει Ολυμπιακό και… συναισθηματισμό

Διαβάζοντας πριν από δώδεκα μήνες το αποχαιρετιστήριο μήνυμα του Σάσα Βεζένκοβ, όταν πήρε την απόφαση να δοκιμάσει στο ΝΒΑ, αυθόρμητα στο μυαλό έρχονταν οι στίχοι του Μιχάλη Γκανά, για το soundtrack της πασίγνωστης τηλεοπτικής σειράς, «Λόγω τιμής». «Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε, τα χέρια θα περάσουμε στους ώμους…». Έμελλε η πρόβλεψη να βγει αληθινή νωρίτερα απ’ ότι είχαμε υπολογίσει, όμως η περίπτωση του σε λίγες ημέρες 29χρονου φόργουορντ, είναι τέτοια, που η σιγουριά της επιστροφής, έμοιαζε με… λεφτά στην τράπεζα. Και δεν αναφέρομαι σε αυτά που άφησε για να επιστρέψει στην αθλητική του οικογένεια, ούτε αυτά που θα πάρει και θα τον μετατρέψουν σε σύγχρονο Μίδα του Ολυμπιακού. Αλλά στην καθαρότητα του βλέμματός του, τον σεβασμό και την νοοτροπία του.

Που σε έκαναν να διαισθάνεσαι, ή και να πιστεύεις, μαζί με την πληροφόρηση, πως αν το όνειρο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού τελειώσει τελικά νωρίτερα, αν οι «ερυθρόλευκοι» του δείξουν εμπράκτως τον σεβασμό που του αρμόζει για αυτά που έχει καταφέρει και αυτά που μπορεί στο μέλλον, η απόφαση γι’ αυτόν θα ήταν εύκολη. Εκεί που γιγαντώθηκε μπασκετικά μαζί με την δουλειά του θα επέστρεφε. Δίπλα στον προπονητή που τον πίστεψε περισσότερο απ’ όλους, και τον οργανισμό που τον στήριξε στα δύσκολα. Μαζί με τους φίλους του που ήταν βράχος δίπλα του πριν κάνει το μεγάλο ξεπέταγμα, αναδειχθεί MVP της Ευρωλίγκας και αναγκάσει το ΝΒΑ να ασχοληθεί δικαίως μαζί του. Η μεγάλη απόφαση της επιστροφής του Βεζένκοβ στον Ολυμπιακό, εκτός όλων των άλλων που θα αναλύσουμε παρακάτω, είναι και μία νίκη των… συναισθηματικών. Των λίγων που έχουν απομείνει είναι η αλήθεια, αλλά σέβονται αυτούς που τους αγάπησαν και με τους οποίους έγινε «ένα» στις καλές και στις άσχημες στιγμές.

Κλείνοντας την πόρτα, και παρά τις πιέσεις από πολλές πλευρές (περιβάλλον, προέδρων αντιπάλων και παλιών συμπαικτών), στα περισσότερα χρήματα, απέδειξε πως υπάρχουν ακόμα αθλητές που σκέφτονται διαφορετικά. Χωρίς αυτό να σημαίνει βέβαια πως όσοι ακολούθησαν τον αντίθετο δρόμο είναι κατακριτέοι ή αξίζουν χλευασμό για την απόφασή τους. Απλά όσο υπάρχουν Σάσα Βεζένκοβ, θα υπάρχει και συναίσθημα, ή αν θέλετε αθλητές που τα δημόσια λόγια δεν λένε για να τα λένε, αλλά τα εννοούν. Αθλητές που γεμίζουν ακόμα καρδιές. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πως θα εξελιχθεί στον Πειραιά η καριέρα του σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο την επόμενη πενταετία (σ.σ. το πιο σωστό είναι μέχρι το τέλος της αθλητικής διαδρομής του), όμως σίγουρα είναι ο επόμενος αρχηγός της ομάδας και έχει την ευκαιρία το όνομά του να μπει με ολόχρυσα γράμματα δίπλα σε αυτά των Βασίλη Σπανούλη, Γιώργου Πρίντεζη και Κώστα Παπανικολαου. Μέσα του, εκτός από την ηγεμονική προσφορά των αδελφών Αγγελόπουλων και τον ολόσωστο τρόπο που χειρίστηκε την υπόθεση όλος ο οργανισμός (σ.σ. κομβικό το ταξίδι Χρήστου Μπαφέ και Γιώργου Σκινδήλια στην Βουλγαρία), έπαιξε και αυτό σημαντικό ρόλο.

Διότι ο Σάσα, νιώθει τον Ολυμπιακό και όλους όσοι τον απαρτίζουν οικογένειά του. Και το απέδειξε για μια ακόμα φορά. Δεν ήταν η πρώτη απόπειρα του αιωνίου αντιπάλου να του αλλάξει χρώμα φανέλας, δεν κάνουν παρά ελάχιστοι υπερατλαντικό ταξίδι λίγων ωρών για να είναι στη γιορτή προς τιμήν του Βασίλη Σπανούλη. Και ο Ολυμπιακός του το ανταπέδωσε, δίνοντας του ουσιαστικά τα κλειδιά για να γίνει ο επόμενος ηγέτης και αρχηγός του, ή όποια άλλη λέξη θέλετε και σας ταιριάζει. Η επικοινωνιακή νίκη σε μια στιγμή που την χρειαζόταν όσο ποτέ άλλοτε η ομάδα είναι σημαντική. Όπως και η απόδειξη πως η διοίκησή του είναι πανίσχυρη και αποφασισμένη. Παρόλα αυτά, δεν είναι όλα στην ζωή λεφτά, ούτε μπορεί κανείς να νομίζει πως μπορεί να τα αγοράσει όλα με δαύτα. Πόσω μάλλον μια ολόκληρη ομάδα που έχει πίσω της εκατομμύρια κόσμου. Πάμε όμως και στην αγωνιστική νίκη που είναι πολύ μεγαλύτερη και αυτό είναι που μετράει στο τέλος.



Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μετά τη σημαντική αναβάθμιση στην περιφέρεια με τους Τάιλερ Ντόρσι και Λούκας Βιλδόσα, αλλά και τον Κίναν Έβανς, ο οποίος αν υπολογιζόταν από τώρα θα μιλάγαμε για μία ομάδα σχεδόν υπερπλήρη, βάζει ξανά στην φαρέτρα του ένα υπερόπλο στην επίθεση, τα ριμπάουντ και κυρίως τον παίκτη που απέδωσε στο 100% την μπασκετική του φιλοσοφία με τις κινήσεις χωρίς την μπάλα και γενικότερα τον τρόπο κινούνταν μέσα στο γήπεδο. Ο Βεζένκοβ είναι πλέον στα καλύτερα μπασκετικά του χρόνια και έχοντας λύσει διά παντός το μέλλον του οικονομικά, έρχεται πίσω σε ένα γνώριμο περιβάλλον για να φτάσει ξανά, μετά από μία αναμενόμενα δύσκολη γι’ αυτόν χρονιά στην Αμερική, στο τοπ επίπεδο. Το γεγονός πως δεν έχει φύγει μέρα για διακοπές και ούτε πρόκειται (σ.σ. θα ξεκουραστεί μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού), και δουλεύει καθημερινά για να βελτιώσει το κορμί του, λέει πολλά για την δίψα που έχει μέσα του να ξαναπαίξει μπάσκετ σε πρωταγωνιστικό επίπεδο.

Πλέον, με μια πανίσχυρη έτσι και αλλιώς φροντ λάιν, η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού γίνεται ακόμα πιο ισχυρή και απρόβλεπτη και σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες προσθήκες που έγιναν και η μία που ίσως γίνει, λύνει αυτόματα το επιθετικό πρόβλημα που υπήρχε όταν το πανέμορφο ομαδικό μπάσκετ του κόουτς Μπαρτζώκα έβρισκε εμπόδια. Θα αναρωτηθεί κανείς πως, από την στιγμή που, για την ώρα, δεν έχει αποκτηθεί κάποιος αυτόφωτος παίκτης που θα μπορεί να σκοράρει χωρίς σταματημό, αν χρειαστεί. Η απάντηση θα δοθεί οριστικά όταν ολοκληρωθεί το ρόστερ, όμως θα πρέπει κάποιος να συνυπολογίσει ότι τα υλικά για τον πολύ καλό τρόπο που παίζει η ομάδα, είναι πλέον πολύ καλύτερα ποιοτικά και ποσοτικά. Περισσότερα και πιο ασφαλή θα πούμε όταν ολοκληρωθεί το ρόστερ, όμως είναι εκ των ων ουκ άνευ και αποτυπώνεται και από τον ενθουσιασμό που υπάρχει στον κόσμο, πως η προσθήκη Βεζένκοβ, βάζει το ρόστερ των «ερυθρόλευκων» ξανά στα πάνω πάνω ράφια της Ευρωλίγκας…

Υ.Γ.: Το ενδιαφέρον, η αγωνία και η προσμονή για την υπόθεση Βεζένκοβ, άγγιξε και ίσως ξεπέρασε την… τρέλα της παραμονής ή όχι του Βασίλη Σπανούλη το 2013. Αποδείχθηκε πως αυτή η αγάπη όμως ήταν αμοιβαία, οπότε… άξιζε.

Υ.Γ.2: Κάποιοι έπαιξαν πολύ με το μυαλό του κόσμου και το συναίσθημά του, δημοσιεύοντας μυθεύματα για υπογραφές, συμφωνίες, συζητήσεις καφενειακού επιπέδου και… προσδοκίες που πήγαζαν ίσως από την άποψη πως όλα στην ζωή είναι λεφτά. Όσοι άκουγαν πιστά το ρεπορτάζ του bwinΣΠΟΡ FM (και όχι τα social), καταλάβαιναν τι θα συμβεί.

Υ.Γ.3: Στην Ελλάδα της φαμφάρας, της επικοινωνίας, των απειλών, των ψεμάτων, της ψευτομαγκιάς και πολλών άλλων, διάλεξε να είσαι σαν τους αδελφούς Αγγελόπουλους. Μίλα με πράξεις και όχι με λόγια. Και κυρίως με σεβασμό. Τον αξίζουν και οι ίδιοι. Όχι μόνο από τους αντιπάλους, αλλά κυρίως από τους ίδιους τους οπαδούς της ομάδας, για την οποία έχουν δαπανήσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ όλα αυτά τα χρόνια.