Χάνοντας και θριαμβεύοντας με 86 πόντους μέσα σε 52 ώρες

Κάποιες συμπτώσεις είναι τόσο διαβολικές που θαρρείς και γίνονται επίτηδες για να μας κάνουν σοφότερους… Ο Παναθηναϊκός μέσα σε ένα διήμερο έκανε δύο αρκετά ως πολύ καλά επιθετικά παιχνίδια. Σε αμφότερα πέτυχε από 86 πόντους, αλλά στο πρώτο έφυγε με 103 και -7 από την Χίμκι στο κεφάλι και στο άλλο κράτησε στους 70 την δευτεραθλήτρια Ευρώπης Εφές και κέρδισε με 16. Τι άλλαξε; Πέρα από τον παράγοντα ΟΑΚΑ, που παίζει πάντα τον ρόλο του, οι «πράσινοι» αντιλήφθηκαν πως η ποιότητα στην επίθεση δεν φτάνει, πόσω μάλλον απέναντι σε ακριβότερα ρόστερ, αν δεν συγκεραστεί με άμυνα.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης έδωσε το στίγμα από την αρχή επιλέγοντας αθλητικό δίδυμο στους ψηλούς, Γουάιλι Μπέντιλ. Περιόρισε τις αλλαγές στην άμυνα και ο Παναθηναϊκός παρά το συνεχιζόμενο πρόβλημα στο ριμπάουντ στο πρώτο ημίχρονο (11 πόντους από δεύτερες επιθέσεις η Εφές) είχε τον έλεγχο, έστω και με ισχνό προβάδισμα. Περιορίζοντας την «αιμορραγία» στο τρίτο δεκάλεπτο (όπου δεν έχασε κανένα αμυντικό) και απελευθερώνοντας τον Καλάθη από το αβάσταχτο καθήκον να κυνηγά μετά τον Σβεντ και τον «δαίμονα» Λάρκιν, άλλαξε όλη η ροή του αγώνα.

Ο Ράις ήταν ο άνθρωπος του αγώνα, καθώς ερχόμενος από τον πάγκο δεν προσπάθησε αυτή τη φορά να… φανεί με τις επιθετικές του αρετές, αλλά πρωτίστως με την άμυνά του. Έσπασε σκριν, έβαζε χέρια, έκλεψε μπάλες και από εκεί πήρε φόρα και στην επίθεση. Ήταν ο παίκτης που άλλαξε την ροή του αγώνα περνώντας στο παρκέ στο 51-51 στα μισά της τρίτης περιόδου και μένοντας στο ματς χωρίς ανάσα για 15 λεπτά ως το τέλος. Στο ίδιο σημείο του αγώνα πέρασε και έμεινε ως το φινάλε του ματς και ο έτερος «Χ-Factor» της νίκης, ο Παπαγιάννης. Ο Πεδουλάκης δικαιώθηκε για την επιλογή του να «χτυπήσει» την τακτική επιλογή του Αταμάν να παίζει με τον Σίνγκλετον στο «5» και τον Ντάνστον φορτωμένο με φάουλ, ο ψηλός καθάρισε πολλές φάσεις στον αέρα και ήταν καταλυτικός. Ζητούμενο για αμφότερους είναι στο εξής η συνέπεια, όπως και για τον Τζόνσον που έκανε ένα ακόμη βήμα προσαρμογής.

Ο «Άρτζι» βρήκε ένα σχήμα λειτουργικό και στις δύο πλευρές του παρκέ και ορθώς δεν ρίσκαρε τα πειράματα. Η πεντάδα Καλάθης, Ράις, Παπαπέτρου, Τζόνσον και Παπαγιάννης έπαιξε στα τελευταία 12:20 με μόνο μια… αναγκαστική αλλαγή, όταν ο επίσης two-way (σε άμυνα κι επίθεση δηλαδή) εξαιρετικός Παπαπέτρου αποβλήθηκε με πέμπτο φάουλ δίνοντας την θέση του στον Τόμας. Ο απολαυστικός επιθετικά αλλά μόνιμα στόχος στην άλλη πλευρά Φρεντέτ ήταν μια αναγκαία «θυσία» που όμως όταν θα κερδίζει τόσο εμφατικά ο Παναθηναϊκός ουδείς θα επισημαίνει.

Το προσεχές βατό πρόγραμμα αποτελεί σύμμαχο για την καλλιέργεια εμπιστοσύνης κι ενός ρεκόρ που θα τονώσει την αυτοπεποίθηση πριν αρχίσουν τα δυσκολότερα. Και σε μια τόσο απρόβλεπτη Ευρωλίγκα το 3-3 των «πράσινων» τελικά ίσως να μην είναι τόσο κακό, όσο είχε εκτιμηθεί μετά τις ήττες από Βιλερμπάν και Αρμάνι ή το -17 από τη Χίμκι. Τα στραβοπατήματα δεν είναι «προνόμιο» του Παναθηναϊκού, ο ανταγωνισμός έχει αντίστοιχες απώλειες και ο Παναθηναϊκός αυτό που πρέπει να κάνει είναι να κοιτάζει την δική του βελτίωση. Και αναμφίβολα η νίκη, αλλά κυρίως η εμφάνιση και η αλλαγή νοοτροπίας σε μια ομάδα που επιτίθεται όχι πλέον μόνο στο μισό του παρκέ αλλά σε όλη την επιφάνειά του, ήταν ολόκληρη δρασκελιά προς την σωστή κατεύθυνση.

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis