Τζόρντι, Ευρωλίγκα, τα κάνατε… λίμπα!

Από τις 11 Μαρτίου, όταν ο Ολυμπιακός πετούσε για Βερολίνο και λίγο πριν αναχωρήσει και ο Παναθηναϊκός για Κωνσταντινούπολη την ώρα που η πανδημία «θέριζε» κόσμο σε όλη την Ευρώπη, η στήλη είχε σχολιάσει την ακαμψία του Τζόρντι Μπερτομέου, που επέμενε για τη διεξαγωγή των αγώνων σε σημείο που είχε αρχίσει να γίνεται επικίνδυνος. Μοναδικό ελαφρυντικό, που μετά βίας μπορούσε και τότε να του αναγνωριστεί, ήταν πως κι ο ίδιος ερχόταν αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Επτά μήνες μετά, ο ίδιος άνθρωπος μοιάζει να νοιάζεται περισσότερο για την επιβίωση της διοργάνωσής του, έστω κι αν η διεξαγωγή της με οποιαδήποτε συνθήκη θα συνιστά φιάσκο με αλλοιωμένα αποτελέσματα και πλήρη αναξιοπιστία, παρά για τη δημόσια υγεία και με τις αποφάσεις ή την αναβλητικότητα γι’ αυτές παίζει με ανθρώπινες ζωές.

Η Ευρωλίγκα είχε στη διάθεσή της σχεδόν μισό χρόνο για να αξιολογήσει την κατάσταση, ακόμη και να διδαχτεί από τα παραδείγματα άλλων λιγκών και όχι απαραίτητα μπασκετικών. Αποδείχτηκε πως δεν έκανε απολύτως τίποτα! Όχι μόνο ήταν το μοναδικό κορυφαίο πρωτάθλημα που δεν παρουσίασε ένα σοβαρό πλάνο για να ολοκληρωθεί η περασμένη περίοδος έστω και με καθυστέρηση στα παρκέ, αλλά δεν προετοίμασε καν την επόμενη, πλέον… τρέχουσα, σεζόν. Το ΝΒΑ με μια «φούσκα» υπόδειγμα, το κορυφαίο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της ACB, η γερμανική και η ισραηλινή λίγκα, ακόμη και το πολύ λιγότερο λαμπερό από την ίδια την Ευρωλίγκα Basketball Champions League, κατόρθωσαν-παρά τις αντιξοότητες-να βγάλουν πρωταθλητή στο γήπεδο, έστω και με καθυστέρηση ή χωρίς κόσμο, στέλνοντας και ένα μήνυμα πως η ζωή πρέπει να συνεχιστεί και μπορεί να το κάνει με ασφάλεια για όλους. Ούτε δέκα μέρες δεν πέρασαν, άλλωστε, από το Final 8 του ΟΑΚΑ στο οποίο μπορεί μεν το στοίχημα για παρουσία κόσμου να μην κερδήθηκε, αλλά και άξια πρωταθλήτρια αναδείχθηκε και καμία από τις ομάδες δεν εμφάνισε ούτε μισό κρούσμα τόσο στη διάρκεια της παραμονής τους στην Αθήνα, όσο και επιστρέφοντας στις βάσεις τους.

Τι έκανε η Ευρωλίγκα; Αφού ο Τζόρντι Μπερτομέου έδωσε αμέτρητες συνεντεύξεις για να φτιάξει το image της διοργάνωσης και κυρίως το δικό του, προσπαθώντας να πείσει μάταια πως το λουκέτο ήταν αναπόφευκτο και προαναγγέλλοντας πλάνα και εναλλακτικά αυτών για κάθε περίσταση στη νέα σεζόν, αποδείχτηκε πως έκανε μια τρύπα στο νερό. Το υγειονομικό πρωτόκολλο και οι αυστηρότατες ποινές που παρουσίασε στις ομάδες στις αρχές Σεπτέμβρη, έξι ολόκληρους μήνες μετά τη διακοπή της περασμένης σεζόν και μόλις τρεις βδομάδες πριν την έναρξη της νέας, προκάλεσαν οργισμένες αντιδράσεις από τα κλαμπ και αποσύρθηκε άρον-άρον. Η αναθεωρημένη μορφή αυτού τελικά ψηφίστηκε από τις διψασμένες για δράση και κάποια επιστροφή στα εκατομμύρια που βάζουν ομάδες, που διαπίστωσαν όμως και οι ίδιες στην πορεία πως είναι μη εφαρμόσιμο.

Η κακόγουστη φάρσα άρχισε από την πρεμιέρα της διοργάνωσης και όσα ακολούθησαν τη δεύτερη αγωνιστική και πλέον στην πρώτη διαβολοβδομάδα είναι για γέλια και κλάματα μαζί. Έχουμε ήδη δει αγώνα με ομάδα να παρατάσσει επτά παίκτες και να δηλώνει όγδοο έναν τραυματία για να μη μηδενιστεί, αναμέτρηση με δύο (αντί τριών) διαιτητές και έναν από τη χώρα των γηπεδούχων, ομάδες να περιφέρονται σε κάθε ευρωπαϊκό αεροδρόμιο για να φτάσουν στον προορισμό τους ή να επιστρέψουν στη βάση τους, άλλες να ταξιδεύουν μάταια για μισή μέρα εκτιθέμενες σε κίνδυνο και σε έξτρα έξοδα για να μάθουν ώρες πριν το τζάμπολ πως αυτό δεν θα γίνει και άλλες πολλές «ομορφιές».



Η Ευρωλίγκα, που με κεντρικό χορηγό αεροπορική εταιρεία δεν προνόησε καν να δώσει μια βιώσιμη λύση για ασφαλείς και το λιγότερο δυνατό εξοντωτικές μετακινήσεις των αποστολών που δεν έχουν την πολυτέλεια να ναυλώνουν τσάρτερ, έφτασε στο σημείο να τιμωρεί τις ομάδες που παρουσιάζουν κρούσματα υποχρεώνοντάς τες είτε να παρατάξουν σύνθεση ανάγκης, είτε αφαιρώντας τους τη δυνατότητα να παίξουν… όπως να’ ναι. Τιμωρούνται, δηλαδή, οι ίδιες ομάδες που αναγκάζονται σε κίνδυνο έκθεσης στον κορωνοϊό, που τα μέλη τους έχουν βαρεθεί κάθε 2-3 μέρες να τους «τρυπούν» τη μύτη για το περιβόητο τεστ, που υποβάλλονται σε απάνθρωπη ταλαιπωρία στις μετακινήσεις και επιπλέον έξοδα για όλα τα παραπάνω σε μια διοργάνωση που δεν εγγυάται αξιοπιστία, σοβαρά έσοδα και πλέον μήτε ασφάλεια για τις ομάδες. Όσες ομάδες, δε, θεωρητικά «ευνοούνται» κερδίζοντας αγώνες στα χαρτιά ή απέναντι σε ελλιπείς αντιπάλους, μόνο τέτοιες νίκες δεν πανηγυρίζουν αντιλαμβανόμενες πως νομοτελειακά αργά ή γρήγορα θα βρεθούν οι ίδιες στην απέναντι θέση.

Αντιμέτωπη με αυτό το εξελισσόμενο φιάσκο, η Ευρωλίγκα μοιάζει να στέκεται σε αυτά που (κακώς) ψήφισαν οι ίδιοι οι συνεταίροι της και όχι να παρουσιάζει ευελιξία ή προσαρμοστικότητα. Ο Τζόρντι Μπερτομέου, που ούτως ή άλλως έχει αποτύχει παταγωδώς ως «εγκέφαλος» της κορυφαίας λίγκας μπάσκετ μετά το ΝΒΑ, από λαλίστατος μέχρι να αρχίσει η σεζόν και μαζί της τα προβλήματα, έχει τις τελευταίες μέρες εξαφανιστεί από προσώπου γης. Με τη μέχρι τώρα αδράνειά του (ακόμη και οι ανακοινώσεις για τα ματς της Ζενίτ στη διαβολοβδομάδα ή για το Βιλερμπάν-Παναθηναϊκός θυμίζουν το «νίπτω τας χείρας μου» του Ποντίου Πιλάτου) μοιάζει να βάζει την διεξαγωγή των αγώνων με κάθε κόστος πάνω και από ανθρώπινες ζωές. Σα να προσπαθεί να κρατήσει όρθια μια διοργάνωση και μαζί με αυτή την επιτελική του θέση σε αυτή, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως όπως εξελίσσονται τα πράγματα αυτή θα ευτελιστεί, θα απαξιωθεί πλήρως και η θέση του επικεφαλής μόνο τιμητική δεν θα είναι για τον ίδιο.

Είναι προφανές πως με τις παρούσες συνθήκες, που όσο ο χειμώνας «εισβάλλει» στην Ευρώπη και όσο δεν έρχεται το εμβόλιο για τον κορωνοϊό θα γίνονται πιο δυσμενείς, η Ευρωλίγκα είναι αδύνατο και πάνω από όλα επικίνδυνο να ολοκληρωθεί με το ισχύον φορμάτ. Η «φούσκα», που με ζηλευτή επιτυχία έκανε το ΝΒΑ, ξεστομίζεται εύκολα αλλά ουτοπικά από χείλη που έχουν άγνοια. Μια από τις πολλές «επιτυχίες» του Τζόρντι Μπερτομέου είναι πως έχει έρθει εδώ και χρόνια σε ρήξη με την άλλοτε «σύμμαχο» ULEB, την Ένωση Ευρωπαϊκών Λιγκών, η οποία προ λίγων εβδομάδων αποφάσισε να τον σύρει στην επιτροπή ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κι όπως αντιλαμβάνεται και ο πλέον αδαής, διεξαγωγή «φούσκας»… διαρκείας χωρίς τη συγκατάθεση των λιγκών, που δεν πρόκειται να δοθεί, δεν μπορεί να γίνει. Εκτός κι αν οι ομάδες επιλέξουν να αποχωρήσουν από τα εθνικά τους πρωταθλήματα. Κάτι που αποτελεί «ονείρωξη» και ίσως κρυφή ατζέντα για τον Μπερτομέου, αλλά μοιάζει αδύνατο.

Συν τοις άλλοις, δυστυχώς ούτε η κρίση της πανδημίας βρήκε το ευρωπαϊκό μπάσκετ συνασπισμένο απέναντί της. Στους μήνες που μεσολάβησαν, όσοι ελπίζαμε σε μια συμφιλίωση ή έστω ανακωχή της Ευρωλίγκας με την FIBA, απογοητευτήκαμε έτι μια φορά. Η ευκαιρία που «γέννησε» η δυστυχώς συγκυρία πέρασε ανεκμετάλλευτη. Η παγκόσμια ομοσπονδία, που κι αυτή ασφαλώς έχει τις ευθύνες της για το σχίσμα, ίσως να βλέπει πλέον πως το τέλος για την Ευρωλίγκα as we know it πλησιάζει, τη στιγμή που η ίδια ως θεματοφύλακας του αθλήματος και απευθυνόμενη σε παγκόσμια αγορά έχει πιο ισχυρά αναχώματα (και πλούσια αποθεματικά) για να αντιμετωπίσει την πανδημία και τις συνέπειές της.

Και τώρα τι; Γιατί καλά τα «κατηγορώ», αλλά πρέπει να ακούμε και προτάσεις… Οι κατά τόπους και για 3-4 μέρες «φούσκες» θα ήταν μια λύση που όμως απαιτεί πολύ χρόνο και χρήμα. Η μετατροπή του φορμάτ, όπως έκανε το Basketball Champions League ή και η UEFA στα προκριματικά, προκειμένου να υπάρχουν λιγότερα παιχνίδια στο καλεντάρι και δυνατότητα σε κάποια κενά να «στριμωχτούν» αναβληθείσες αναμετρήσεις, ίσως να έδινε ζωή και αξιοπιστία στη διοργάνωση, έστω και με λιγότερα παιχνίδια και άρα ακόμη πενιχρότερα έσοδα. Άλλη επιλογή δεν φαίνεται στον ορίζοντα και δυστυχώς καμία λύση δεν θα έρθει χωρίς κόστος. Μένοντας στο ίδιο μονοπάτι η αυτοκαταστροφή είναι αναπόφευκτη.

Αν δεν αλλάξει, η Ευρωλίγκα θα βουλιάξει. Είναι πλέον πασιφανές! Ίσως ο μόνος που δεν το αντιλαμβάνεται ακόμη ή ίσως απλώς αρνείται να παραδεχτεί, είναι ο ίδιος ο Τζόρντι Μπερτομέου. Καθισμένος στο γραφείο του στη Βαρκελώνη και ενώ η διοργάνωση που αλλιώς ονειρευόταν περνά τη μεγαλύτερη κρίση της 20ετούς ιστορίας της, θυμίζει την μπάντα του Τιτανικού που συνέχισε να παιανίζι ενώ το πλοίο έμπαζε νερά και βυθιζόταν προς την καταστροφή αυτού και όλων των επιβαινόντων μαζί του…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis