Τώρα η ΑΕΚ να γίνει ομάδα

Η πρόκριση του Άρη επί της ΑΕΚ στον πρώτο γύρο των play offs μοιάζει σαν τη μικρογραφία των επιτευγμάτων του Ολυμπιακού στην Ευρωλίγκα. Όπως και οι «ερυθρόλευκοι», έτσι και η ομάδα του Δημήτρη Πρίφτη πρόταξε πάθος, ομαδικό πνεύμα και χημεία απέναντι σε έναν αντίπαλο με περισσότερη ποιότητα και πολλαπλάσιο μπάτζετ και τελικά τον νίκησε. Για τους «κίτρινους» της Θεσσαλονίκης η χρονιά είναι ήδη απόλυτα πετυχημένη, καθώς η πρόκριση στην τετράδα με λιγοστά μέσα και πολλά προβλήματα συνιστά υπέρβαση, ενώ με την είσοδο νέου μετόχου μόνο καλύτερες μέρες μπορεί να περιμένει ο ταλαιπωρημένος σύλλογος που έβαλε στα σπίτια όλων των Ελλήνων το άθλημα πριν από περίπου 30 χρόνια.

Όσο για την ΑΕΚ; Η επόμενη μέρα δεν χρειάζεται απογοήτευση, πανικό, σπασμωδικές κινήσεις και μηδενισμό. Οι «κιτρινόμαυροι» διαπίστωσαν από πρώτο χέρι πως τα μέσα δεν αρκούν για να επιτευχθεί ο σκοπός. Ελαφρυντικά υπάρχουν πολλά… Η «Ένωση» άρχισε τη σεζόν σχηματίζοντας ρόστερ στο παρά πέντε, είχε αρχικό σκοπό να σωθεί, εν συνεχεία να μπει στην οκτάδα, μετά την εξάδα και τελικά έφτασε-χάρη κυρίως στο υλικό και σε μικρότερο βαθμό στις εμφανίσεις της-να γίνεται λόγος ακόμη και για τρίτη θέση, για να μη μιλήσουμε για τους αιθεροβάμονες που μιλούσαν και για πρωτάθλημα. Άλλαξε προπονητή, άλλαξε ξένους, άλλαξε στόχους κι όλα αυτά σε όχι ικανό χρονικό διάστημα για να προσαρμοστεί κατάλληλα στις συνθήκες και να αντεπεξέλθει. Και μέσα σε όλα, έχασε τον καλύτερο ξένο της (Χέρστον) στην πιο κρίσιμη καμπή. Ολοκλήρωσε τη σεζόν πέμπτη, βλέποντας δύο αναμφίβολα λιγότερο ποιοτικούς αντιπάλους-ΠΑΟΚ και Άρη-να έχουν θέση στην τετράδα. Όμως οι ήττες της από αυτούς της δίδαξαν ότι στο μπάσκετ δεν νικούν οι καλύτεροι παίκτες, αλλά η καλύτερη ομάδα. Και η ΑΕΚ δεν ήταν καλύτερη ομάδα από αυτές τις δύο. Ούτε λόγος, δε, για συγκρίσεις με τους «αιώνιους»…

Τι χρειάζεται, λοιπόν, η ΑΕΚ της επόμενης μέρας; Προπαντός έναν ψύχραιμο απολογισμό. Να αναλυθεί τι έγινε σωστά και κυρίως τι έγινε λάθος ή θα μπορούσε να γίνει καλύτερα. Εν συνεχεία όχι βιαστικές, αλλά σωστές κινήσεις με μακρινό ορίζοντα, αφού η ομάδα που θα χτιστεί δεν πρέπει να είναι μιας χρήσης, αλλά να έχει συνέχεια και μέλλον. Ο ελληνικός κορμός θα πρέπει να ενισχυθεί με παίκτες ικανοτήτων και προοπτικής, ει δυνατόν και εμπειρίας, ενώ οι προσθήκες ξένων θα χρειαστεί να γίνουν με περισσότερη προσοχή, ώστε να μην παρουσιαστεί το φετινό φαινόμενο της περίσσειας ταλέντου, αλλά έλλειψης συνοχής, ρόλων και ομαδικού πνεύματος. Το παράδειγμα της τρέχουσας σεζόν διδάσκει ότι όσες διορθωτικές κινήσεις κι αν γίνουν μεσούσης της περιόδου, οι βάσεις που μπαίνουν το καλοκαίρι καθορίζουν την πορεία της ομάδας. Γι’ αυτό και οι αποφάσεις που θα ληφθούν τους προσεχείς μήνες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες.

Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα. Ούτε, ασφαλώς, η ΑΕΚ, που τέτοιες μέρες προ διετίας ήταν στη Β’ Εθνική (!) μπορεί μέσα σε λίγους μήνες να νικήσει όχι Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, αλλά ούτε καν καλά δομημένες και δουλεμένες ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ και ο Άρης. Άλλωστε ενώ η πτώση έρχεται γρήγορα κι εύκολα, η αναρρίχηση είναι πάντα αργή και δύσκολη. Η ΑΕΚ, ωστόσο, αυτή τη φορά έχει τα πάντα για να επιστρέψει στην κορυφή: ιστορία και κόσμο, που-βέβαια-δεν έχασε ποτέ, αλλά δίπλα σε αυτά πλέον έναν σοβαρό μεγαλομέτοχο με διάθεση και χρήματα όπως τον Μάκη Αγγελόπουλο, έναν άνθρωπο με εμπειρία και διασυνδέσεις όπως τον Σταύρο Δουβή και έναν προπονητή με γνώσεις, όπως τον Ντράγκαν Σάκοτα. Χρειάζεται, απλώς, χρόνο, τον οποίο μπορεί να προσφέρει μόνο η υπομονή του κόσμου και να αξιοποιήσει η επιμονή των ανθρώπων της.

Follow @ChristosRobolis