Τρεις διαφορετικοί, αλλά… άθλοι

Επιτυχιόμετρο δεν υπάρχει. Δυστυχώς στα μέρη μας έχουμε συνηθίσει να φθονούμε και να προσπαθούμε να απαξιώσουμε ή να υποβιβάσουμε τα επιτεύγματα των άλλων, με την ψευδαίσθηση πως έτσι ανυψώνουμε εαυτούς. Κι όταν προσπαθείς να ρίξεις τον ανταγωνισμό στο επίπεδό σου για να αισθανθείς καλά, μάλλον ποτέ δεν πρόκειται να προοδεύσεις.

Η κατάκτηση του Κυπέλλου από τον Παναθηναϊκό δεν ήταν δα κανένας άθλος και φάνταζε περισσότερο με καθήκον. Όμως η συμπλήρωση 24 σεζόν με τουλάχιστον ένα τρόπαιο ετησίως είναι αναμφίβολα κάτι αξιοθαύμαστο και που δύσκολα θα καταρριφθεί στο μέλλον. Αξιοθαύμαστη, πάντως, σίγουρα δεν ήταν η εμφάνιση των «πράσινων», που… πελάγωσαν απέναντι σε άμυνα ζώνης σε μια βραδιά που-παραδόξως-είχαν καλά ποσοστά από μακριά. Ο Ρικ Πιτίνο ελέγχεται για το κοουτσάρισμά του, με τις ώρες-ώρες ακατανόητες επιλογές, όπως τη διατήρηση του αρνητικού Κιλπάτρικ αντί του εξαιρετικού Λάνγκφορντ στο μεγαλύτερο μέρος της τέταρτης περιόδου ή με το rotation που όλο και μικραίνει. Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να διορθώσει πολλά για να παραμείνει μέχρι τέλους ζωντανός στη διεκδίκηση της πρόκρισης στην Ευρωλίγκα.

Άθλος είναι για τον ΠΑΟΚ όλη η διαδρομή που έχει κάνει από πέρσι. Κι ας μην επισφραγίστηκε από μια κούπα που περιμένει το τμήμα από τον περασμένο αιώνα (1999). Στην περίπτωση του τελικού Κυπέλλου, η αξία του νικητή δίνει μεγαλύτερη δόξα στον ηττημένο, που ξεπέρασε τον εαυτό του και τα προβλήματά του πολλές φορές ήδη. Από την τρίτη θέση πέρσι στο πρωτάθλημα, μέχρι την πρόκριση στους «16» του Basketball Champions League και στον τελικό του Κυπέλλου φέτος. Άλλες ομάδες θα είχαν διαλυθεί υπό τέτοιες συνθήκες, ωστόσο ο ΠΑΟΚ όχι απλώς επιβιώνει, αλλά διακρίνεται, γιατί διαθέτει μια διοίκηση που μπορεί να μη έχει χρήμα αλλά είναι η πιο μπασκετική στον ελληνικό χώρο, γιατί διαθέτει έναν εξαιρετικό προπονητή που πήγε να σηκώσει Κύπελλο με small ball όπως και πριν ενάμιση χρόνο στο ίδιο γήπεδο με την Εθνική Νέων, αλλά διαθέτει και παίκτες που θα ήθελαν πολλές ομάδες να διαθέτουν στο ρόστερ και τα αποδυτήριά τους. Δυστυχώς αυτή η σπουδαία προσπάθεια δεν χαίρει της δέουσας συμπαράστασης από κάποιον οικονομικά ισχυρό άνθρωπο, μήτε και από τον κόσμο του ΠΑΟΚ που στην πλειοψηφία του ζει στη… μέθη της διαφαινόμενης κατάκτησης του ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος αδιαφορώντας για το μπάσκετ.

Άθλος και… πιστοποιημένος με τρόπαιο είναι αυτός της ΑΕΚ στο Ρίο. Για όσους τυχόν σπεύσουν να υποβαθμίσουν την επιτυχία μιλώντας για εύκολους αντιπάλους, απλώς να θυμίσουμε ότι η Μακάμπι το 2015 είχε χάσει τον τίτλο από τη Φλαμένγκο, ενώ η Ρεάλ και η Τενερίφη ζορίστηκαν πάρα πολύ απέναντι στις πρωταθλήτριες της Λατινικής Αμερικής στα προηγούμενα Διηπειρωτικά. Η ΑΕΚ έφτασε στο τέταρτο διεθνές της τρόπαιο κερδίζοντας εμφατικά όχι μόνο την πρωταθλήτρια της Λατινικής Αμερικής, αλλά και την οικοδέσποινα ομάδα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη βάση της, σε ένα νέο format με Final Four. Και το έκανε επιβάλλοντας το δικό της μπάσκετ, ελέγχοντας τα δύο ματς με την άμυνά της και βγάζοντας το πλεόνασμα της ποιότητάς της στην επίθεση. Οι επόμενες προκλήσεις για την ΑΕΚ είναι πολύ δυσκολότερες. Τόσο όμως ή και πολύ περισσότερο δύσκολες φάνταζαν και αυτές οι τρεις κούπες που σήκωσε μέσα σε δώδεκα μήνες, όταν πριν 5-6 χρόνια βολόδερνε σε Β’ Εθνική και Α2 και το «και ξανά θα γίνεις βασίλισσα» των πιστών της φάνταζε όνειρο θερινής νυκτός.

ΥΓ: Ποιος δεν θα ήθελε ένα Final 8 σαν της Ισπανίας και στα μέρη μας; Όμως αν απλώς το ζηλεύουμε και δεν κάνει ο καθένας μας ό,τι περνά από το δικό του χέρι για να αλλάξουμε την αρρωστημένη κατάσταση στην ελληνική κοινωνία, δεν θα ζήσουμε ποτέ κάτι έστω παραπλήσιο. Μέχρι τότε, από το να καταλήγουν εισιτήρια και προσκλήσεις στον Μπάμπη τον Σουγιά και τον Βασίλη τον Πεταλούδα και από το να καταστρέφονται γήπεδα και να ισοπεδώνονται πόλεις (όπως έχει συμβεί κατ’ επανάληψη στο πρόσφατο παρελθόν), καλύτερα είναι να απολαμβάνουν τέτοιους αγώνες παιδάκια. Με την ελπίδα πως τέτοιες παραστάσεις θα βοηθήσουν στην ανατροφή σωστών φιλάθλων κι όχι των κάφρων που επιβάλλουν το νόμο τους στην υγιή πλειοψηφία.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis