Τόσο κακός και τόσο καλός Παναθηναϊκός, ένα διήμερο δρόμος

Ο Παναθηναϊκός σε αυτή την άτυπη διαβολοβδομάδα απέδειξε στον εαυτό του και κατ’ επέκταση σε όλους τους άλλους μέσα σε 48 ώρες πόσο αποκρουστικά άσχημος και πόσο αγαπησιάρικα όμορφος μπορεί να παρουσιαστεί. Κι όμως, η ομάδα που διασύρθηκε από τη Βιλερμπάν στο «Αστρομπάλ» ήταν η ίδια με την προσθήκη του Μακ αντί του Καλαϊτζάκη, με εκείνη που πήρε έναν μάλλον ανέλπιστο βάσει των τελευταίων εξόδων από το ΟΑΚΑ θρίαμβο στο Μιλάνο. Τι άλλαξε; Μα φυσικά η προσέγγιση του ματς.

Είναι σχεδόν προαπαιτούμενο για τον φετινό Παναθηναϊκό να κρατά τους αντιπάλους του στο όριο των 80 πόντων για να μπορεί να είναι ανταγωνιστικός. Όταν το όριο αυτό χάνεται, οι «πράσινοι» απλά και ρεαλιστικά δεν έχουν το ταλέντο να ακολουθήσουν. Σε αντίθεση με το ματς της Τρίτης, που οι παίκτες του κλείνοντας μόνο τον θεόρατο Φαλ απλώς παρακολουθούσαν τους αντιπάλους τους να σουτάρουν με ποσοστά προπόνησης (και βάλε) από την περιφέρεια, αυτή τη φορά ο Παναθηναϊκός βγήκε από τη μάχη ματωμένος, τσαλακωμένος αλλά νικητής.



Ο κόουτς Βόβορας απέφυγε αυτή τη φορά τα πειράματα τύπου… Όγκαστ (όσοι δεν ανταποκρίνονται, ας βρουν ρυθμό μέσα από την Basket League), έκλεισε το ροτέισον σε όσους έκαναν αυτά που του ζητούσε και δικαιώθηκε. Η άμυνα υποχρέωσε την ούτως ή άλλως προβληματική σε ιδέες (τελευταία σε ασίστ) και δίχως τον Σέρχιο Ροντρίγκεθ Αρμάνι σε διαρκή παιχνίδια ένας εναντίον ενός, με τους Σαντ-Ρόος, Παπαπέτρου, Μήτογλου και Παπαγιάννη να αντεπεξέρχονται περίφημα ακόμη και στις αλλαγές. Όταν ο Νέντοβιτς απέκτησε συμπαραστάτες στη δημιουργία στα πρόσωπα των Μακ και Μποχωρίδη, το επιθετικό βραχυκύκλωμα έδωσε τη θέση του σε μια ομάδα που λεπτό με λεπτό γιγάντωνε την αυτοπεποίθηση και την πίστη της για την υπέρβαση. Αυτή δεν κλονίστηκε όχι μόνο στο 40-25, αλλά ούτε κι όταν ο Πάντερ και ο Σιλντς πετύχαιναν «κρεμασμένα» σουτ ή ο Παπαγιάννης χρεωνόταν με φάουλ-ανακάλυψη. Μετά τις ήττες στο νήμα από Μπαρτσελόνα, ΤΣΣΚΑ και Εφές, ήρθε η ώρα ο Παναθηναϊκός να ξεδιψάσει…

Το ρεκόρ μπορεί να έχει αρνητικό πρόσημο, 4 νίκες και 7 ήττες, αλλά ο απολογισμός βάσει των δυσκολιών του προγράμματος δεν είναι καθόλου απογοητευτικός. Πόσω δε μάλλον από τη στιγμή που εκτός προγράμματος ήττα λογίζεται ίσως μόνο αυτή από τη Βιλερμπάν. Με δεδομένο ότι ακολουθούν τρία ματς στο ΟΑΚΑ, με Ζαλγκίρις, Ρεάλ και Άλμπα, ξάφνου το μέλλον δεν φαντάζει τόσο δυσοίωνο όσο πριν δύο βράδια.

Πέρα από την αυστηρή «λογιστική» νικών-ηττών, πάντως, το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι να αποκτήσει συνέπεια σε ένα πρόσωπο που θα ομοιάζει με αυτό στο Μιλάνο και όχι σε εκείνο που έδειξε σε Βαλένθια, Βιτόρια ή Λιόν. Αυτό και τίποτα περισσότερο είναι που έχουν δικαίωμα να αξιώνουν και οι φίλοι του από τη φετινή ομάδα. Πιθανώς εμφανίσεις όπως του «Φόρουμ» να μην αρκούν πάντα για να νικά, αλλά έτσι θα κερδίσει την εκτίμηση του κόσμου και την αξιοπρέπειά του που κλονίστηκε από τις τρεις προηγούμενες βαριές ήττες του εκτός έδρας.

ΥΓ: Σύμφωνοι, Αρμάνι και ΤΣΣΚΑ έχουν τρεις και τέσσερις φορές πάνω από το μπάτζετ των «αιώνιων», αλλά στην Ευρωλίγκα πρέπει να καταλάβουν πως Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός φέρνουν τα περισσότερα έσοδα από την τηλεόραση στα ταμεία της διοργάνωσης και δεν αξίζουν τέτοια διαιτητική αντιμετώπιση.

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis