Το πράσινο… κατοστάρι και η κόκκινη καταδίκη

Το φετινό πρωτάθλημα θύμισε τις κούρσες αντοχής. Ο μεν Ολυμπιακός ήταν ταχύτερος στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής, αλλά όσο πλησίαζε προς το τέλος έφθινε, ο δε Παναθηναϊκός που πήγαινε αγκομαχώντας ή με… πούλμαν μέχρι το τελευταίο κατοστάρι θύμισε Κενυάτη δρομέα που στα τελευταία μέτρα «καταπίνει» τον αντίπαλό του.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ο Παναθηναϊκός είναι άξιος πρωταθλητής γιατί στην πορεία των τελικών κατάφερε να παντρέψει το πλεόνασμα δυνάμεων με περιορισμό της αναρχίας στο παιχνίδι του. Ο Ολυμπιακός, την ίδια στιγμή, έμοιαζε να στερεύει από καύσιμα τα οποία τελικά δεν του αρκούσαν για να εκτελέσει τις καλύτερα δουλεμένες συνεργασίες του και η εξουθένωση τού χάλασε στο φινάλε και το μυαλό. Ποιος θα το έλεγε, βάσει της συνολικής εικόνας της χρονιάς μέχρι τους τελικούς, πως οι «πράσινοι» στο championship match θα είχαν 17 ασίστ και 7 λάθη, ενώ η αντίστοιχη «ερυθρόλευκη» αναλογία θα ήταν 7-12.

Ο Τσάβι Πασκουάλ πιστώνεται το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας. Κράτησε την ομάδα ενωμένη παρότι η απόφαση της διοίκησης να επιστρέψει η αποστολή με πούλμαν από την Πόλη μετά τον αποκλεισμό από τη μετέπειτα κυρίαρχο του Final Four Φενέρμπαχτσε λίγο έλειψε να διαλύσει την ομάδα. Και πέρα από το ψυχολογικό κομμάτι, πρόσθεσε στην πορεία πράγματα στο παιχνίδι των «πράσινων» παντρεύοντας τα ατομικά και αθλητικά προσόντα των παικτών του με όλο και καλύτερο… κουμάντο. Συν τοις άλλοις, η ομάδα που παρουσίασε στους τελικούς είχε πάντα κάτι καινούριο για παρουσιάσει στο παιχνίδι της, από τακτικές, όπως τα σχήματα με τρεις κοντούς ή και τρεις φόργουορντ, ή την… προσφορά τριπόντων στο πέμπτο ματς, μέχρι και πρόσωπα, όπως την παρουσία-«κλειδί» του Φώτση στον τελευταίο τελικό.

Στον αντίποδα, ο Ολυμπιακός προδόθηκε από την εξάντλησή του, απόρροια ατυχιών αλλά και ατυχών επιλογών. Σπανούλης και Πρίντεζης έφτασαν στο φινάλε της σεζόν με άδειο ντεπόζιτο απέναντι σε πολύ πιο φρέσκους και αθλητικούς αντιπάλους, ο Μάντζαρης απέμεινε ο μοναδικός χειριστής τέτοιου επιπέδου και το rotation κόντυνε επικίνδυνα αφού οι εφεδρικοί δεν μπορούσαν να προσφέρουν τα προσδοκώμενα πλην εξαιρέσεων. Και, ναι, σύμφωνοι, οι τραυματισμοί των Χάκετ και Λοτζέσκι ήταν άτυχες στιγμές, όμως η μη σωστή συντήρηση των δύο «αρχηγών» με έναν ικανό δημιουργό για τον Σπανούλη και ένα καλό τεσσάρι για τον Πρίντεζη, όπως και η επιλογή του Γουότερς που δεν μπόρεσε να σταθεί σε αυτό το επίπεδο, «έδεσαν» τα χέρια του Γιάννη Σφαιρόπουλου.

Το τέλος της ημέρας βρίσκει τον Παναθηναϊκό νταμπλούχο με δύο μεγάλες νίκες στο «σπίτι» του μεγάλου του αντιπάλου, με την τέταρτη θέση στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας και μοναδική σκιά τον αποκλεισμό από την πανίσχυρη Φενέρμπαχτσε με όσα ακολούθησαν. Ο δε Ολυμπιακός καταλήγει τη σεζόν με άδεια χέρια χάνοντας πρωτάθλημα και Κύπελλο στο ΣΕΦ από έναν αντίπαλο που στην πλειονότητα της σεζόν έμοιαζε υποδεέστερος και με παράσημο άνευ τίτλου την πορεία του μέχρι τον τελικό της Ευρωλίγκας. Χειρότερο όλων, ωστόσο, είναι πως προδόθηκε από τον κόσμο του, για την ακρίβεια από κάποιους που τον αγνοούν επιδεικτικά όλη τη χρονιά και εμφανίζονται μόνο στους τελικούς για να σπάσουν, να κάψουν και τελικά να υποθηκεύσουν με τιμωρίες την επόμενη σεζόν.

Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη για αμφοτέρους, νικητές και ηττημένους. Είναι σαφές πως ο Τσάβι Πασκουάλ, όσο κι αν κουμάνταρε καλά μια ομάδα που δεν ήταν δικιά του, θα θελήσει να περάσει τη φιλοσοφία του μέσω νέων προσώπων. Δεν θα είναι εύκολο, ωστόσο, να δείξεις την έξοδο στους πορθητές του ΣΕΦ και νταμπλούχους, ενώ αμφίβολο παραμένει αν και ορισμένοι εξ αυτών θα δείξουν διάθεση να παραμείνουν μετά το χουνέρι του πούλμαν. Την επόμενη σεζόν ο Παναθηναϊκός, εξ ολοκλήρου του Πασκουάλ πλέον, θα έχει να υπερασπιστεί ένα νταμπλ και το μεγάλο στόχο να επιστρέψει σε Final Four μετά από έξι χρόνια. Αποστολή εκ προοιμίου δύσκολη. Ο Ολυμπιακός, στον αντίποδα, δεν θέλει γκρέμισμα, αλλά επείγεται για βελτιωτικά έργα. Τα γερά θεμέλια της ομάδας, Σπανούλης, Πρίντεζης και Μάντζαρης (με τα συμβόλαια των δύο τελευταίων να λήγουν) χρειάζονται υποστηρίγματα. Όχι μπαλώματα, αλλά άξιες ρεζέρβες, που θα τους δίνουν ποιοτικές ανάσες για να μη φτάσουν στην τελική ευθεία ασθμαίνοντας τα βαριά του χαρτιά.

Ένα άκρως ενδιαφέρον καλοκαίρι μόλις ξεκινά για αμφότερους. Κι ενώ οι παίκτες θα ξεκουραστούν μετά από την εξοντωτική φετινή σεζόν, για τεχνικά τιμ και διοικήσεις τώρα αρχίζει η δουλειά…

ΥΓ: Πόσο κρίμα να βλέπεις το γήπεδο όπου πριν 30 χρόνια παρά 2-3 μέρες σημειώθηκε η επιτυχία που άλλαξε μια για πάντα τη μοίρα του ελληνικού μπάσκετ να μετατρέπεται σε βομβαρδισμένο τοπίο. Ας κοιταχτούν/με ΟΛΟΙ στον καθρέφτη, οπαδοί, διοικήσεις, δημοσιογράφοι… ΟΛΟΙ!

Follow @ChristosRobolis