Το πιο δύσκολο καλοκαίρι της ΑΕΚ μόλις άρχισε

Είναι δύσκολο να αξιολογηθεί δίκαια η φετινή πορεία της ΑΕΚ. Γιατί αφενός ήταν με διαφορά από τον επόμενο η τρίτη καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος και το πιστοποίησε από την αρχή μέχρι το τέλος της περιόδου παρουσιάζοντας παράλληλα αρκετά ανταγωνιστικό πρόσωπο στα περισσότερα παιχνίδια κόντρα στους «αιωνίους», αφετέρου όμως αποκλείστηκε σε Κύπελλο και Champions League από αντιπάλους όχι πιο ταλαντούχους ή ακριβούς από την ίδια.

Η κατάληξη της σεζόν με ένα μετάλλιο στο στήθος πέρσι πανηγυρίστηκε, φέτος αντιμετωπίστηκε με απλά χαμόγελα, αλλά αν επαναληφθεί του χρόνου μάλλον δεν θα είναι επαρκής για πολλούς. Αυτό είναι το πρώτο λάθος! Πέρα από την ψυχρή λογική αποτελεσμάτων, πορειών και κατατάξεων η ΑΕΚ πλέον θα πρέπει να αξιολογείται όχι τόσο σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές της, πόσω μάλλον με τους «αιώνιους» που παραμένουν σε άλλο επίπεδο αγωνιστικά και οικονομικά, αλλά με βάση τη δική της πρόοδο και μόνο.

Πρακτικά μιλώντας, είναι σχεδόν αδύνατο η ΑΕΚ να μπει την επόμενη σεζόν «σφήνα» σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό και η τρίτη θέση φαντάζει ξανά το ταβάνι της. Η πορεία της στο Κύπελλο θα κριθεί εν πολλοίς από τις… κληρώσεις της και στην Ευρώπη από το επίπεδο του ανταγωνισμού στο Basketball Champions League. Μην περιμένει, συνεπώς, κανείς-με το μπάτζετ της ομάδας κατά πληροφορίες στα ίδια επίπεδα με το φετινό-τρομερές υπερβάσεις. Αυτό που θα κρίνει την επόμενη σεζόν, ίσως όχι στα μάτια των οπαδών που διψούν για τίτλους δίχως να λογαριάζουν κόστος (αφού δεν πληρώνουν οι ίδιοι) ή επίπεδο ανταγωνισμού, αλλά ουσιαστικά είναι η βελτίωση που θα παρουσιάσει η ίδια η ΑΕΚ.

Κακά τα ψέματα, τις δύο τελευταίες σεζόν τα βήματα αγωνιστικής προόδου είναι μικρά. Η ΑΕΚ δεν έχει κατορθώσει ακόμη να δημιουργήσει έναν κορμό, Ελλήνων και ξένων, πάνω στον οποίο θα βασιστεί σε βάθος χρόνου, ούτε να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα που απαιτούν περισσότερη αθλητικότητα, ίσως συχνά και σε βάρος της ποιότητας του ρόστερ. Οι αμφιλεγόμενες ή λανθασμένες επιλογές στους περισσότερους ξένους, η στήριξη της ομάδας σε ποιοτικούς μεν αλλά αρκετά προχωρημένης ηλικίας Έλληνες κι όχι μόνο (βλ. Ούκιτς) και οι λιγοστές ευκαιρίες σε νεαρούς παίκτες-λόγω και της πίεσης για αποτελέσματα-έχουν φέρει την ομάδα περίπου στην ίδια αφετηρία σε σχέση με τα προηγούμενα δύο καλοκαίρια. Και φέτος οι αποχωρήσεις βασικών παικτών αναμένεται να είναι πολύ περισσότερες από τις παραμονές στην ομάδα κι αυτό από μόνο του αποτελεί απόδειξη πως κάτι πήγε λάθος ή τουλάχιστον πως το όποιο πλάνο δεν εφαρμόστηκε σωστά.

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, που δικαιούται την ευκαιρία να παραμείνει στο τιμόνι (από τη στιγμή που δύσκολα η ΑΕΚ μπορεί να προσελκύσει άλλον προπονητή δεδομένα καλύτερο και πιο έμπειρο), έδωσε το στίγμα για το δύσκολο και ταυτόχρονα κρίσιμο καλοκαίρι που έχει μπροστά της η ομάδα αμέσως μετά το τελευταίο ματς της σεζόν. «Μπορεί να τρελαθεί ο πρόεδρος και να φέρει πέντε ξένους παικταράδες. Δεν θέλω όμως να τρελαθεί ο πρόεδρος, θέλω να έχουμε λογική και μια ομάδα που θα αντέξει στο χρόνο και θα γίνεται όλο και καλύτερη. Αυτό γίνεται με ελληνικό κορμό και ξένους που θα έρθουν σε καλή ηλικία και θα βάλουν τον εαυτό τους κάτω από την ομάδα. Θα πρέπει να δούμε τι θέλουμε. Αν πάμε με νέους παίκτες μόνο, μπορεί να μην είναι δυνατό να είμαστε στη θέση που θέλουμε», δήλωσε δείχνοντας να έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης.

Στα μάτια του υπογράφοντος, οι δρόμοι για την ΑΕΚ είναι δύο: ο πρώτος να παραμείνει στη λογική των περασμένων ετών, δηλαδή με μεγάλης εμπειρίας και εγνωσμένης αξίας Έλληνες και πιθανώς ξένους παίκτες που όμως συχνά στερούνται αθλητικών προσόντων, ενδεχομένως φιλοδοξιών και προοπτικής πολλών ετών και ο δεύτερος να επενδύσει στα πιτσιρίκια που ήδη διαθέτει και να προσθέσει κι άλλα στην εξίσωση, αλλά και να αποκτήσει όχι τόσο φτασμένους αλλά διψασμένους ξένους που φιλοδοξούν να περάσουν μαζί της στο επόμενο επίπεδο. Η πρώτη επιλογή θα φέρει σίγουρα περισσότερα άμεσα αποτελέσματα, αλλά θα πρόκειται σαφώς για ομάδα μίας ή δύο χρήσεων, που μάλλον θα… φθίνει προτού πλησιάσει ποτέ σε πραγματική απόσταση για να «απειλήσει» Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Η δεύτερη θα κινδυνεύσει να χάσει τα κεκτημένα, θα παίξει με την υπομονή και τις αντοχές του κόσμου, αλλά αν χτιστεί σωστά σίγουρα έχει περισσότερες πιθανότητες να ανταγωνιστεί ευθέως τους «αιώνιους» μεσομακροπρόθεσμα.

Πιθανώς ένα «πάντρεμα» των δύο λύσεων θα ήταν η καλύτερη επιλογή, αλλά και πάλι απαιτούνται σωστές επιλογές. Το βέβαιο είναι πως θα απαιτηθούν σημαντικές και δύσκολες αποφάσεις από τον Μάκη Αγγελόπουλο και τους συνεργάτες του. Το θετικό είναι πως το αφεντικό της ΚΑΕ δείχνει την ίδια «κάψα», ίσως και μεγαλύτερη, από τη μέρα που περίσωσε το τμήμα από τα συντρίμμιά του, έστω κι αν έχει «εισπράξει» (όχι σε χρήματα, φυσικά) πολύ λίγα σε σχέση με όσα έχει «επενδύσει» (σε χρήματα και χρόνο) σε αυτή την τριετία. Η αγάπη, το μεράκι, η υπομονή και η επιμονή, όταν συνδυάζονται με λεφτά και τη γνώση που έρχεται με την εμπειρία, είναι μια συνταγή που δεν μπορεί να αποτύχει.

ΥΓ: Σε αντίστοιχα κρίσιμο σταυροδρόμι βρίσκεται και ο Άρης, που είναι επίσης ομάδα που έχει να... παλέψει με τη βαριά κληρονομιά της, αλλά συν τοις άλλοις έχει να αντιμετωπίσει και την αβεβαιότητα για τις κινήσεις της διοίκησης.

Follow @ChristosRobolis