Το μεγαλύτερο προσωπικό παράσημο του Σπανούλη και η… βοήθεια του Διαμαντίδη

Για έναν αθλητή που έχει κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης με Παναθηναϊκό, Ολυμπιακό και Εθνική, που έχει σαρώσει τα βραβεία MVP και αργά ή μάλλον γρήγορα θα ξεπεράσει τον Ναβάρο ως πρώτος σκόρερ στην ιστορία της Ευρωλίγκας, η πρωτιά στις ασίστ θα έλεγε κανείς πως είναι απλώς ένα ακόμη παράσημο. Μάλλον όμως πρόκειται για το μεγαλύτερο προσωπικό γαλόνι του…

Ο Βασίλης Σπανούλης δεν άρχισε την καριέρα του ως δημιουργός. Ήταν από τα μικράτα του ένας μεγάλος σκόρερ, με σπουδαία ηγετικά προσόντα, στοιχεία που ασφαλώς τον χαρακτηρίζουν ακόμη και σήμερα. Όμως η μετεξέλιξή του σε έναν παίκτη που πέραν των παραπάνω κάνει καλύτερους και τους υπόλοιπους ήταν εντυπωσιακή. Με τον ίδιο να αποτελεί μονίμως στόχο των αντίπαλων αμυνών, θα έλεγε κανείς πως ήταν αναγκασμένος να το κάνει. Όμως αυτό δεν είναι ούτε αυτονόητο, μήτε εύκολο για κανέναν. Πόσοι και πόσοι μεγάλοι σκόρερ δεν έχουν φθίνει στη διαδρομή αρνούμενοι να κοιτάξουν τους συμπαίκτες τους και επιμένοντας να κοιτάζουν μόνο το καλάθι; Πόσοι και πόσοι βάζουν κάτω ακόμη και από το συμφέρον της ομάδας τις προσωπικές τους επιδόσεις; Κι ως γνωστόν, όποιο «είδος» αρνείται να εξελιχθεί, σταδιακά… εξαφανίζεται. Αντιθέτως, όποιος προσαρμόζεται όχι απλώς επιβιώνει, αλλά συχνά διαπρέπει!

Ο Kill Bill, που δεν στερείται ουδόλως τον εγωισμό που διακρίνει σχεδόν κάθε μεγάλη προσωπικότητα του αθλητισμού, δεν αντιμετώπισε την αναγκαία μετεξέλιξή του ως… υποβιβασμό της δικής του αξίας. Απεναντίας διείδε στη μεταμόρφωσή του σε ένα ολοκληρωμένο επιθετικό «πακέτο» ως έναν ακόμη δρόμο για να λάμψει και να παραμείνει στην κορυφή. Μέχρι τα… γεράματα, όταν τα πόδια του δεν θα τον υπακούνε, αλλά το μυαλό του θα στροφάρει ταχύτερα και ωριμότερα.

Σε αυτή τη μετάλλαξη, όπως και σε οποιαδήποτε συμβαίνει σε αθλητές ή γενικότερα ανθρώπους, παίζει καθοριστικό ρόλο το περιβάλλον και οι επιρροές που αυτό ασκεί. Ο Σπανούλης είχε την ευλογία να μάθει καλύτερα το σωστό μπάσκετ υπό τις οδηγίες του Ομπράντοβιτς, αλλά και την αξία της πάσας δίπλα σε μετρ του είδους όπως ο Διαμαντίδης, ο Γιασικεβίτσιους και ο Παπαλουκάς. Ειδικά ο άνθρωπος που πλέον πέρασε δεύτερος στη σχετική λίστα της Ευρωλίγκας (και είμαστε σίγουροι πως ουδόλως ενοχλήθηκε) είχε τη δική του συμβολή στη μετεξέλιξη του φίλου του. Είναι βέβαιο πως παίζοντας δίπλα στον Διαμαντίδη αρχικά και εν συνεχεία απέναντί του ο Σπανούλης έγινε καλύτερος συμπαίκτης. Όπως και παίζοντας δίπλα στον Σπανούλη αρχικά και εν συνεχεία απέναντί του ο Διαμαντίδης ανέλαβε περισσότερες επιθετικές πρωτοβουλίες και εξελίχθηκε σε clutch player.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, έτσι συμβαίνει με τους πραγματικά μεγάλους. Σε πείσμα όλων όσοι ήθελαν να τους παρουσιάζουν ως μεγάλους αντιπάλους, ως τη μάχη του καλού με το κακό ανάλογα με τις οπαδικές προτιμήσεις του καθενός, Διαμαντίδης και Σπανούλης δεν υπήρξαν ποτέ δύο μεγάλα μεγέθη που ήθελε το ένα να εξοντώσει το άλλο. Φυσικά και ο καθένας ήθελε να κερδίζει η ομάδα του, αλλά ο μεταξύ τους ανταγωνισμός αλλά και η μαθητεία του ενός δίπλα στον άλλο έκανε αμφότερους πολύ καλύτερους.

Follow @ChristosRobolis