Το κλάμα ενός μικρού φιλάθλου και η αγκαλιά του Μπουρούση

Ένας νεαρός, σχεδόν έφηβος, ξεροσταλιάζει έξω από τα «Δύο Αοράκια» λίγο πριν τις δέκα το βράδυ. Περιμένει καρτερικά την Εθνική μετά την προπόνησή της Τρίτης ελπίζοντας για ένα αυτόγραφο ή μια φωτογραφία από τα ινδάλματά του. Αυτό που έζησε λίγα λεπτά μετά ξεπέρασε τα μεγαλύτερά του όνειρα.

Ο Νικ Καλάθης τού χαρίζει τη φανέλα προπόνησης, αυτή γεμίζει υπογραφές των διεθνών, πριν αποχωρήσει συναντά τον Γιάννη Μπουρούση και φεύγει κλαίγοντας με λυγμούς από τη χαρά του. Ο φαινομενικά «σκληρός» αλλά κατά βάθος πολύ ευαίσθητος αρχηγός της ελληνικής ομάδας σπεύδει… ανήσυχος κοντά του, τον αγκαλιάζει πατρικά και του υπόσχεται πως θα του χαρίσει τη φανέλα του από τον αγώνα με τη Σερβία. Ο πιτσιρικάς αποχωρεί με μάτια υγρά, αλλά γεμάτα ανείπωτη ευτυχία.



Για αυτή και μόνο τη σκηνή, που δεν αποτελεί εξαίρεση αλλά μάλλον πολύ συχνό φαινόμενο στις εξορμήσεις της Εθνικής, αξίζει η παρουσία της στο Ηράκλειο. Σίγουρα, πολλοί θα πουν ότι το ΟΑΚΑ θα γέμιζε σε ένα ματς σαν αυτό με τη Σερβία και με τόσους αστέρες παρόντες. Όχι απίθανο, αλλά η «φτωχή» παρουσία του κόσμου από τα τουρνουά Ακρόπολις μέχρι και στο ματς με ολόκληρη Team USA με Ντουράντ, Κάρι, Γουέστμπρουκ, Ρόουζ και Λοβ το 2010 δεν δίνει δικαίωμα για καμία τέτοια βεβαιότητα.

Η επίσκεψη της Εθνικής (ή και των «αιωνίων» τα τελευταία χρόνια) σε μια περιοχή όπως το Ηράκλειο, προσφέρει πολύ περισσότερα πράγματα από όσα μπορούν να υπολογιστούν σε έσοδα από πωλήσεις εισιτηρίων. Γιατί αν για κάποιον κάτοικο μεγάλου αστικού κέντρου η παρακολούθηση αστέρων τέτοιου μεγέθους είναι αυτονόητη δυνατότητα και συχνά υποτιμούν την ευλογία τους που τη διαθέτουν, για όσους ζουν στην περιφέρεια μια τέτοια επίσκεψη συνιστά ευκαιρία… ζωής. Και μέσω τέτοιων παρουσιών η Εθνική, οι σύλλογοι, αλλά το ίδιο το άθλημα βγαίνουν πολλαπλά κερδισμένοι δημιουργώντας φιλάθλους πρώτα και «πελάτες» κατ’ επέκταση.

Το βράδυ της Πέμπτης στα «Δύο Αοράκια» δεν θα πέφτει καρφίτσα. Και ας λείπει ο All Star Γιάννης Αντετοκούνμπο, κι ας έχει σχεδόν εξασφαλιστεί από την πρώτη φάση η πρόκριση στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κι ας έχουν οι Σέρβοι τις δικές τους βαρβάτες απουσίες, κι ας βρίσκεται ακόμη σε φουλ τουριστική περίοδο το Ηράκλειο όπου καταφθάνουν καθημερινά γεμάτες πτήσεις από το εξωτερικό. Αυτό λέει πολλά…

ΥΓ: Το παιχνίδι δεν είναι απλώς δύσκολο, αλλά κάτι παραπάνω. Μιλάμε όχι απλώς για τους δευτεραθλητές Ευρώπης, αλλά για την πιο κλασική σχολή μπάσκετ της ηπείρου, που παράγει αφειδώς ταλέντα τα οποία δεν θυσιάζονται όπως στα μέρη μας στο βωμό του πρωταθλητισμού, αλλά «εκτρέφονται» σωστά στην τοπική λίγκα και σε ομάδες που δεν βιώνουν την τρέλα του πρωταθλητισμού. Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ δεν ήταν αλαζόνας αλλά ειλικρινής δίνοντας τον τίτλο του φαβορί στη Σερβία, αλλά ο συνδυασμός ποιότητας, εμπειρίας και προσωπικότητας της Εθνικής σε συνάρτηση με τη δύναμη της έδρας που δεν θα επηρεάσει αρνητικά τους αντιπάλους αλλά θα δώσει έξτρα ενέργεια στους ημέτερους, μπορεί να οδηγήσει στη νίκη.

Follow @ChristosRobolis