Το deja vu του Νικ, το ρίσκο του Ρικ και η «εκτόξευση» του Μήτογλου

Ο Παναθηναϊκός έφυγε από το Καλίνινγκραντ με ένα διπλό που του φτιάχνει όχι απλώς τη μέρα, αλλά πιθανότατα και τη μοίρα στο υπόλοιπο της Ευρωλίγκας. Γιατί όχι απλώς πατά ακόμη πιο γερά στην οκτάδα, όχι μόνο δικαιούται να κοιτάζει και λίγο παραπάνω, όμως προπαντώς απέδειξε στον ίδιο τον εαυτό του αλλά και στους υπόλοιπους ότι είναι ικανός να πάρει μια μεγάλη νίκη μακριά από το ΟΑΚΑ. Αυτή που άγγιξε απέναντι στη Χίμκι, στη Μακάμπι, ακόμη και στην Μπαρτσελόνα, αλλά δεν πήρε στις λεπτομέρειες.

Για να συμβεί αυτό οι «πράσινοι» χρειάστηκε να ξεζουμίσουν τους καλύτερους παίκτες τους και να αναδέιξουν νέους πρωταγωνιστές. Ο Νικ Καλάθης μετά από ένα σερί άχρωμων για τα δικά του στάνταρ εμφανίσεων απέδειξε γιατί είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της ομάδας. Τέτοιος είναι αυτός που δεν φοβάται να πάρει την ευθύνη ακόμη κι αν έχει αποτύχει αρκετές φορές φέτος. Όπως και πέρσι, έβαλε το μεγάλο σουτ, αλλά όχι μόνο αυτό. Η μοίρα το χρωστούσε στον αρχηγό του Παναθηναϊκού, που πέρα από το μεγάλο τρίποντο της ισοφάρισης, είχε μόνος του δύο λιγότερες ασίστ από όλη την ΤΣΣΚΑ, αλλά πιστώνεται σπουδαίες άμυνες με κορυφαία αυτή στον Τζέιμς στην τελευταία επίθεση της κανονικής διάρκειας.

Ο Νικ αυτή τη φορά δεν ήταν μόνος. Πέρα από τις σταθερές αξίες (και) φέτος των Παπαπέτρου και Τόμας, η βραδιά ανήκε στον Ντίνο Μήτογλου και ίσως αυτή η βραδιά θα μνημονεύεται στο μέλλον ως πρώτη της αναρρίχησης του μικρού στο κορυφαίο επίπεδο. Ξεκινώντας από το «4» αλλά διαπρέποντας ξανά στο «5», αυτή τη φορά δεν έκανε μόνο τα μικρά πλην όμως σημαντικά πράγματα που δεν αποτυπώνονται στην στατιστική, αλλά γέμισε το «φύλλο» του με τα πάντα και κυρίως με σκορ. Έπαιξε περισσότερο και από τον Καλάθη, σκόραρε με όλους τους τρόπους πλην εκείνου που έμοιαζε να περιορίζει το ρεπερτόριό του μέχρι πέρσι (τρίποντο), είχε αναρρίθμητα hustle plays και έδειξε να έχει την εμπιστοσύνη των συμπαικτών του, που τον έψαχναν και τον τάιζαν, αλλά και του προπονητή του. Κάτι όχι αυτονόητο, αφού θυμίζουμε πως πέρσι ο Μήτογλου ήταν ίσως ο μόνος παίκτης που επί Πιτίνο είχε οπισθοδρομήσει αντί να προοδεύσει. Ασφαλώς η καταξίωση που κερδίζει φέτος ο Σαλονικιός δεν του χαρίστηκε, αλλά την κέρδισε με το σπαθί και την δουλειά του. Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται και δικαιολογημένα τις τελευταίες ώρες για τον Σπανούλη και πού έφτασε με την δουλειά του, ανάλογου work ethic είναι και ο Μήτογλου, που το καλοκαίρι λιώνει στα γυμναστήρια και όχι στις παραλίες δουλεύοντας στο σώμα και το παιχνίδι του. Κάτι που πλέον φαίνεται ή μάλλον «φωνάζει». Ασφαλώς και ο Ρικ Πιτίνο έχει μερίδιο σε αυτή την αναβάθμιση γιατί εμπιστεύτηκε τον παίκτη που πέρσι έδειξε να μην υπολογίζει και έφτασε πλέον να τον θεωρεί αναντικατάστατο, ακόμη και να του αναθέτει την τελευταία επίθεση του ματς.

Βέβαια, ο Αμερικανός τεχνικός έκανε και λάθη. Το ρίσκο του πολύ κλειστού ροτέισον μπορεί να βγήκε, αλλά δεν μπορεί να ευδοκιμεί για πολύ. Όχι σε μια σεζόν με τόσα πολλά και δύσκολα παιχνίδια, με διαβολοβδμάδες και playoffs όπου θα δίνονται «τελικοί» κάθε 2-3 μέρες. Τουλάχιστον είχε την τύχη με το μέρος του, αφού ο Γουέσλεϊ Τζόνσον που επιστρατεύτηκε κατ’ ανάγκην «κρύος» στο τελευταίο τετράλεπτο του κανονικού αγώνα εμφανίστηκε πιο συγκεντρωμένος, ώριμος και ουσιαστικός από κάθε άλλο ματς κερδίζοντας με το σπαθί του την παραμονή του στο ματς μέχρι και το φινάλε της παράτασης. Δικαιότατα, καθώς ορθώς ο Πιτίνο έκρινε πως είχε πολύ περισσότερα να κερδίσει στο +/- του Τζόνσον σε άμυνα κι επίθεση σε σχέση με τον Τζίμερ Φρεντέτ που όσο απολαυστικός είναι στην επίθεση, τόσο (και βάλε) προβληματικός παραμένει στην άμυνα προσφέροντας μόνιμο στόχο στον αντίπαλο. Ο Πιτίνο όσο δεν γίνεται ουσιαστική προσθήκη στο ρόστερ δεν έχει άλλη επιλογή από το να αξιοποιήσει περισσότερους παίκτες, έστω και για λίγα λεπτά. Γιατί είναι πολυτέλεια να αφήνεις έναν σέντερ στην Αθήνα και έναν στον πάγκο ή να μην χρησιμοιείς δευτερόλεπτο τον τέταρτό σου γκαρντ.

Ο Παναθηναϊκός μετά την ταλαιπωρία της επιστροφής και το ντέρμπι με την φορμαρισμένη και ανεβασμένη ΑΕΚ την Κυριακή έχει μπροστά του την Αρμάνι. Με νίκη στο Μιλάνο η συζήτηση μπορεί να διαφοροποιηθεί και από απλή πρόκριση με ένα συμπαθές πλασάρισμα να αρχίσει να γίνεται κουβέντα ακόμη και για αβαντάζ έδρας. Όσο μακρινό κι αν φαντάζει τώρα κάτι τέτοιο. Όμως τόσο μακρινό φάνταζε και ένα «διπλό» στη Ρωσία μετά την αποκαρδιωτική εμφάνιση απέναντι στη Ρεάλ πριν οκτώ μέρες…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis