Το αβάσταχτο βάρος του Κόμπι

Το μπάσκετ είναι το άθλημα όπου οι αριθμοί αποτυπώνουν περισσότερα πιστά από οποιοδήποτε άλλο την αλήθεια. Όμως η στατιστική είναι ταυτόχρονα και ένας μάλλον εύκολος τρόπος να πει κανείς ψέματα ή να παρουσιάσει την πραγματικότητα όπως ο ίδιος θέλει. Έτσι μπορεί ο Κόμπι Μπράιαντ να είναι από τα ξημερώματα της Δευτέρας ο τρίτος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ ξεπερνώντας τον Μάικλ Τζόρνταν, αλλά τα κατάφερε παίζοντας ήδη για πέντε περισσότερες σεζόν, πάνω από 6.500 αγωνιστικά λεπτά και σχεδόν 240 συμμετοχές επιπλέον, με πολύ παραπάνω επιθετικές προσπάθειες και βολές, αλλά και πολύ μικρότερα ποσοστά ευστοχίας. Θα μπορούσαμε ταυτόχρονα να αραδιάσουμε τα ατομικά τους βραβεία και τα δαχτυλίδια τους και θα βλέπαμε πως κι εκεί ο «Air» είναι πολύ μπροστά.

Η πραγματική σύγκριση των δύο, ωστόσο, δεν πρέπει να γίνεται βάσει αριθμών, βραβείων ή τίτλων. Αφενός μεν γιατί δεν συνέπεσαν στην ίδια εποχή, καθώς όταν ο Τζόρνταν έκανε τα τελευταία του βήματα στον… αέρα, ο Κόμπι ήταν στην πρώτη του νιότη κι αφετέρου γιατί αν κάναμε απογραφή δαχτυλιδιών θα βγάζαμε ανώτερο τον «τίμιο» μεν, πλην όμως ουδέποτε παίκτη πρώτης γραμμής, Ρόμπερτ Χόρι, και θα αγνοούσαμε θρύλους όπως οι Μπέιλορ, Μαλόουν, Γιούιν και Μπάρκλεϊ που έμειναν με «γυμνά» δάχτυλα.

Για όσους αξιώθηκαν από τον μπασκετικό Θεό να γίνουν μάρτυρες του «μεγάλου» στην εποχή της ακμής του, δεν τίθεται ερώτημα πως ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος επί γης εκπρόσωπός του και φυσικά ούτε καν ζήτημα σύγκρισης με κανέναν άλλο παίκτη, ποτέ στην ιστορία! Ακόμη κι αν τον ξεπεράσουν ο Λεμπρόν, ο Ντουράντ ή οποιοσδήποτε άλλος, μοιάζει απίθανο να πλησιάσει έστω κάποιος εξ αυτών την τελειότητα με την οποία ευλογήθηκε ο MJ και με τη σειρά του ευλόγησε ο ίδιος το μπάσκετ. Άριστος αθλητής, ακούραστος εργάτης, αστείρευτα ταλαντούχος επιθετικά, συνεπέστατος αμυντικά, αληθινός ηγέτης, που ενέπνεε ταυτόχρονα σεβασμό στους συμπαίκτες και ταυτόχρονα δέος και φόβο στους αντιπάλους του.

Είναι κατανοητό γιατί γίνονται συγκρίσεις με τον Κόμπι Μπράιαντ. Πέρα από την αγωνιώδη προσπάθεια του marketing να βρει τον επόμενο Μάικλ Τζόρνταν, όταν εκείνος αποφάσιζε δις στο ζενίθ της καριέρας του να αποσυρθεί, ο… διάδοχος είχε περίπου το ίδιο παράστημα, περίπου τις ίδιες πλαστικές κινήσεις, περίπου τα ίδια αθλητικά προσόντα, κατέκτησε περίπου τα ίδια πρωταθλήματα, πλέον έχει περίπου τους ίδιους πόντους, μέχρι και… περίπου τον ίδιο αριθμό στη φανέλα. «Περίπου» όμως, όχι ακριβώς! Μάλλον πρόκειται για την καλύτερη απομίμηση του Air από τις χιλιάδες-από παιδάκια στις αλάνες, μέχρι επαγγελματίες παίκτες-που προσπάθησαν να τον ξεπατικώσουν. Όμως η αυθεντία ήταν μία και το πρωτότυπο ποτέ δεν ξεπερνιέται.

Προς Θεού, ουδείς τολμά να υποτιμήσει τον Κόμπι Μπράιαντ. Τιμή και δόξα για τα κατορθώματά του, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο, αλλά και τις αναρίθμητες όμορφες στιγμές που χάρισε στο κοινό που είχε στερητικό σύνδρομο όταν ο Τζόρνταν συνταξιοδοτήθηκε. Μάλλον όμως αυτό το βάρος της σύγκρισης με τον ασύγκριτο να μην επέτρεψε ποτέ στον Κόμπι να γίνει ακόμη καλύτερος από ό,τι έχουμε δει, ο καλύτερος που θα μπορούσε να γίνει βάσει του ταλέντου του. Ο Φιλ Τζάκσον κάποτε είχε δηλώσει πως δεν έχει γνωρίσει πιο ανταγωνιστικό τύπο από τον Κόμπι. Κι ένας τέτοιος χαρακτήρας, που θέλει να είναι πάντα ο πρώτος, δεν μπορεί παρά να επηρεάστηκε από τις συγκρίσεις με τον Τζόρνταν που σίγουρα θα έφτασαν στα αυτιά του. Η εμμονή αυτή μάλλον λειτούργησε αρνητικά για τον Κόμπι, που συχνά δείχνει να παίζει περισσότερο για τους αριθμούς του παρά για την παραπαίουσα ομάδα του. Κάτι που δεν μπόρεσε κανείς ποτέ να προσάψει στον Τζόρνταν.

Η ουσία είναι η εξής: ο MJ έθεσε τον πήχη σε απλησίαστα για οποιονδήποτε θνητό ύψη. Βάζοντας οποιονδήποτε, Κόμπι, Λεμπρόν ή άλλον, σε αυτή τη διαδικασία σύγκρισης, απλώς τον αδικούμε. Γιατί κάποιος μπορεί να μην είναι ή να μη γίνει ποτέ ο κορυφαίος που υπήρξε, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως είναι σπουδαίος. Ας αξιολογήσουμε, λοιπόν, τον Κόμπι και κάθε Κόμπι για αυτά που πέτυχε κι όχι για όσα δεν κατάφερε να κάνει όπως ο Τζόρνταν.

Follow @ChristosRobolis