Το… Far West των play offs

«Η κανονική περίοδος είναι ένα πανηγυράκι. Το πραγματικό μπάσκετ παίζεται στα play offs». Η συγκεκριμένη ατάκα μπορεί να ακούγεται υπερβολική, αλλά δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ό,τι έγινε στη regular season… stays in regular season. Οι 16 επιζήσασες ομάδες εκκινούν από την ίδια αφετηρία και το πλεονέκτημα έδρας αποδεδειγμένα σημαίνει λίγα ως και τίποτα.

Κάτι ώρες πριν την έναρξη των play offs, ας δούμε τι γίνεται στη Δύση, όπου ο ανταγωνισμός είναι πολύ μεγάλος και τουλάχιστον δύο από τις τέσσερις σειρές του πρώτου γύρου είναι εξαιρετικά αμφίρροπες.

Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς-Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς: Ίσως το μοναδικό ζευγάρι με τόσο μεγάλη υπεροχή του φαβορί έναντι του αουτσάιντερ. Δεν θα είναι έκπληξη, αλλά μάλλον κάτι αναμενόμενο να επαναληφθεί το 4-0 της regular season… Οι Γουόριορς μετά το περσινό πάθημα, όταν το κυνήγι του ρεκόρ νικών στην κανονική περίοδο τούς κούρασε και αποπροσανατόλισε από τον ουσιαστικό στόχο που ήταν το πρωτάθλημα, φέτος θα είναι σίγουρα πολύ πιο αποφασισμένοι υποψιασμένοι. Το 67-15 μπορεί να μη συνιστά νέο ρεκόρ, αλλά παραμένει εντυπωσιακό για την ομάδα που με εξαίρεση ένα πολύ μικρό διάστημα στις πρώτες μέρες μετά τον τραυματισμό του Κέβιν Ντουράντ ήταν σταθερά… υπερηχητική. Τώρα που ο KD επέστρεψε και δείχνει δυνατός, αλλά και με τους Κάρι, Τόμπσον, Γκριν και λοιπούς να τα έχουν καταφέρει περίφημα εν τη απουσία του, η ομάδα του Στιβ Κερ δεν μπορεί να προβληματιστεί από τους Μπλέιζερς. Οι τελευταίοι μπήκαν στα play offs με 41-41 κερδίζοντας 17 από τα 23 τελευταία παιχνίδια τους, αλλά το πρόβλημα είναι πως αμφίβολος για τη σειρά είναι ο Γιουσούφ Νούρκιτς, ο παίκτης που τους μεταμόρφωσε και πρόσφερε την πολυπόθητη ισορροπία μεταξύ της εξαιρετικής γραμμής γκαρντ των Λίλαρντ και ΜακΚόλουμ με το παιχνίδι στη ρακέτα. Αν ο Βόσνιος λείψει, το Πόρτλαντ χάνει ένα μεγάλο «όπλο» για να χτυπήσει τη front line των Γουόριορς που υστερεί σε ταλέντο.

Σαν Αντόνιο Σπερς-Μέμφις Γκρίζλις: Για τέταρτη φορά την τελευταία επταετία οι δύο ομάδες συναντώνται στα play offs. Κι αν οι Σπερς μετρούν τρία «sweep», το κάζο από τους όγδοους (τότε) Γκρίζλις στον πρώτο γύρο το 2011 είναι κάτι που τους υποχρεώνει σε εγρήγορση. Όπως και το 2-2 στα μεταξύ τους παιχνίδια φέτος… Η ομάδα του Γκρεγκ Πόποβιτς εισήλθε ομαλά στη μετα-Ντάνκαν εποχή πιστοποιώντας-με τη 18η σερί σεζόν με 50+ νίκες-πως είναι η πιο συνεπής ομάδα του ΝΒΑ και το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ της κανονικής περιόδου (61-21) μόνο τυχαία δεν ήρθε. Ο «σιωπηλός» MVP του πρωταθλήματος, Κογουάι Λέοναρντ, δεν περίμενε τη συνταξιοδότηση του «Τίμι» για να ανελιχθεί σε ηγέτη για τους Τεξανούς, που αργά αλλά σταθερά έχουν μειώσει το μέσο όρο ηλικίας τους και αυξήσει την αθλητικότητά τους. Οι φετινοί Γκρίζλις, παρότι είχαν πτωτική πορεία προς το τέλος (43-39), έχουν ανεβάσει τον ποιοτικό τους δείκτη δίχως να έχουν χάσει τη σκληράδα που προσφέρουν ο Μαρκ Γκασόλ, ο Ζακ Ράντολφ και ο Τόνι Άλεν έχοντας την τρίτη καλύτερη άμυνα στη λίγκα (δεύτεροι οι Σπερς). Ο τελευταίος, ωστόσο, είναι πιθανό να χάσει αρκετά ματς της σειράς λόγω τραυματισμού στερώντας από το Μέμφις τον κορυφαίο του αμυντικό, που θα μπορούσε να περιορίσει τη δράση του Λέοναρντ.

Χιούστον Ρόκετς-Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ: Ίσως το πιο ενδιαφέρον ζευγάρι του πρώτου γύρου. Ο ανταγωνισμός μεταξύ Τζέιμς Χάρντεν και Ράσελ Γουέστμπρουκ, που έκαναν «παπάδες» στην κανονική περίοδο και κονταροχτυπιούνται για το βραβείο του MVP, είναι το κερασάκι στην τούρτα και πολλά στη σειρά θα εξαρτηθούν από το κατά πόσο οι Αντρέ Ρόμπερσον και Πάτρικ Μπέβερλι αντίστοιχα θα καταφέρουν όχι φυσικά να εξουδετερώσουν αλλά περιορίσουν (με τη βοήθεια και των συμπαικτών τους) τους δύο σούπερ σταρ. Οι Ρόκετς έκαναν καλύτερη σεζόν (55-27 έναντι 43-39), κέρδισαν τρία από τα τέσσερα ματς με τους Θάντερ και έχουν μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, αλλά είναι αμφίβολο αν ο τρόπος παιχνιδιού της ομάδας του Μάικ Ντ’ Αντόνι αρκεί για επιτυχία στα play offs. Το Χιούστον είχε μεν τη δεύτερη καλύτερη επίθεση πίσω από τους Γουόριορς (115,3), αλλά ταυτόχρονα την πέμπτη χειρότερη άμυνα (109,6), ενώ το γεγονός ότι σχεδόν οι μισές επιθέσεις της ομάδας καταλήγουν σε τρίποντα μειώνει το δείκτη αξιοπιστίας της. Από την άλλη, δε, η σεζόν κρίνεται ήδη πετυχημένη για την Οκλαχόμα μετά από μια απώλεια σαν του Κέβιν Ντουράντ, ωστόσο το supporting cast του Ράσελ Γουέστμπρουκ, που ολοκλήρωσε την κανονική περίοδο με τριπλ-νταμπλ μέσο όρο για πρώτη φορά μετά από 55 χρόνια, μοιάζει ανεπαρκές και η πληθωρικότητα του ηγέτη της ομάδας δεν αρκεί για να μπαλώσει όλες τις τρύπες.

Λος Άντζελες Κλίπερς-Γιούτα Τζαζ: Ένα ακόμη εντελώς απρόβλεπτο ζευγάρι και μάλλον το γεγονός ότι ολοκλήρωσαν την κανονική περίοδο με το ίδιο ρεκόρ (51-31) δεν είναι σύμπτωση. Από τη μια υπάρχει μια ομάδα με δεδομένη ποιότητα, εμπειρία και σταθερότητα που όμως αδυνατεί εδώ και χρόνια να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και από την άλλη εκείνη που ξεχειλίζει από ενέργεια και ταλέντο, θεωρείται ανερχόμενη δύναμη του ΝΒΑ, αλλά της λείπουν παραστάσεις. Για τους Κλίπερς ίσως είναι η τελευταία ευκαιρία για κάτι σπουδαίο, καθώς το καλοκαίρι μένουν ελεύθεροι Κρις Πολ και Μπλέικ Γκρίφιν και ίσως οδηγούνται σε ένα τέλος εποχής. Το παράδοξο είναι πως παρά τις κατώτερες των προσδοκιών πορείες των προηγούμενων ετών οι ουσιαστικές προσθαφαιρέσεις στην ομάδα ήταν ελάχιστες, με συνέπεια το σύνολο του Ντοκ Ρίβερς να μοιάζει βαλτωμένο σε μια χρυσή μετριότητα. Οι Τζαζ, από την άλλη, με την καλύτερη άμυνα στο ΝΒΑ (96,8) καλούνται να σταματήσουν την έκτη καλύτερη επίθεση (108,7) ψάχνοντας αρχικά την πρώτη τους… νίκη και μετά την πρώτη τους πρόκριση σε play offs από το 2010! Σε κάθε περίπτωση, ακόμη κι αν δεν τα καταφέρουν κόντρα στην ομάδα του LA, όπως συνέβη και στην κανονική περίοδο (3-1), όλο το μέλλον είναι δικό τους. Ατραξιόν της σειράς αποτελούν οι μονομαχίες δύο τεράτων της φύσης, του ΝτεΆντρε Τζόρνταν με τον Ρούντι Γκομπέρ, στις δύο ρακέτες.

ΥΓ: Το Μεγάλο Σάββατο θα ακολουθήσει ανάλυση για τα ακόμη πιο αμφίρροπα ζευγάρια της Ανατολής.

Follow @ChristosRobolis