Τι έμαθες στο ΣΕΦ «αιώνιε»...

Το αποτέλεσμα του ντέρμπι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού μικρή σημασία έχει. Οι ισορροπίες είναι λεπτές και αποδείχτηκε ξανά περίτρανα. Μεγαλύτερης σημασίας είναι τα μαθήματα που πρέπει να πάρουν οι δύο «αιώνιοι» από τη δεύτερη φετινή μεταξύ τους μάχη και τελευταία που δεν κρίνει τίποτα. Γιατί όσες θα ακολουθήσουν, σε τελικούς Κυπέλλου, πρωταθλήματος, ακόμη και Ευρωλίγκας, θα είναι πραγματικά καθοριστικές...

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Τι έχουν να μάθουν, λοιπόν, από τη μάχη του ΣΕΦ;

Ο μεν Ολυμπιακός...

-ότι ο Παναθηναϊκός αρνείται να παραδοθεί: παρότι βρέθηκε σε κακή βραδιά, διατήρησε το σφυγμό του ζωντανό ακόμη και μετά τα διαδοχικά χτυπήματα του αντιπάλου, επιστρέφοντας ακόμη και από το -19. Άρα δεν αρκεί να ζαλίσει τον μεγάλο του αντίπαλο, ούτε καν να τον βάλει στα σχοινιά. Πρέπει να τον ξαπλώσει στο καναβάτσο, να τον βγάλει νοκ άουτ και να σιγουρευτεί πως δεν θα ξανασηκωθεί για να μπορέσει να πανηγυρίσει.

-ότι ένας παιχνίδι δεν τελειώνει πριν την ώρα του: την Τετάρτη ήταν η Αναντολού Εφές που επέστρεψε από το -11 στα δύο τελευταία λεπτά, την Κυριακή ο Παναθηναϊκός. Η τρίτη φορά μπορεί να είναι και φαρμακερή.

-ότι μπορεί και χωρίς τον Σπανούλη: σε μια από τις σπάνιες βραδιές που ο φυσικός ηγέτης της ομάδας ήταν μέτριος, ίσως και αρνητικός σε κρίσιμα σημεία, βρέθηκαν λύσεις από τους υπόλοιπους. Σε μία μάχη κανείς δεν είναι περιττός. Ακόμη και ο ξεχασμένος Κέσελ.

-ότι οφείλει να συνεχίσει να επενδύει στους νέους του: οι δυο Κωστήδες, Σλούκας και Παπανικολάου, ανέλαβαν την εξόντωση της Αναντολού Εφές, και ο Βαγγέλης Μάντζαρης βροντοφώναξε παρών σε ντέρμπι «αιωνίων».

Ο δε Παναθηναϊκός...

-ότι ο Ολυμπιακός δεν είναι η εύκολη λεία που πολλοί περίμεναν στην αρχή της σεζόν μετά τη δραστική μείωση του μπάτζετ και την αποχώρηση σημαντικών παικτών. Αν θέλει να υπερασπιστεί τον τίτλο του θα χρειαστεί να ιδρώσει πολύ...

-ότι η έλλειψη καθαρού μυαλού και η απώλεια της αυτοσυγκέντρωσης (ακόμη και από «τέρατα» ψυχραιμίας όπως ο Διαμαντίδης) δεν αρμόζουν σε μία μεγάλη ομάδα. Και είναι δεύτερη φορά, μετά την εφιαλτική βραδιά στη Μόσχα, που ο φετινός Παναθηναϊκός έδειξε να βρίσκεται σε τρικυμία.

-ότι το παιχνίδι των... αντεπιθέσεων δεν αρκεί για να πάρει μία μεγάλη νίκη. Τα εξαιρετικά διαστήματα στο ΣΕΦ ήταν πολύ λιγότερα και μικρότερα σε διάρκεια από εκείνα που ουσιαστικά οι «πράσινοι» απουσίαζαν από το παρκέ.

-ότι κανένα μεγάλο παιχνίδι δεν κερδίζεται από την επίθεση: ο Παναθηναϊκός την πάτησε κόντρα στην Ούνιξ Καζάν και δεν έμαθε. Αντίθετα, με όπλο την άμυνα «καθάρισε» τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και την Εμπόριο Αρμάνι Μιλάνο με συνοπτικές διαδικασίες, ενώ λίγο έλειψε να φτάσει σε μία τεράστια ανατροπή στο ΣΕΦ.

ΥΓ: Συγχωρέστε με, αλλά σε κουβέντες για τη διαιτησία αρνούμαι να μπω. Υπάρχουν πολύ σοβαρότερα πράγματα να διαμαρτυρόμαστε από κάποια φαλτσοσφυρίγματα εκατέρωθεν. Ο αθλητισμός είναι ένα από τα λίγα πράγματα που απέμειναν για να ξεχνιόμαστε από τα βάσανα της καθημερινότητας. Ας μην τον μολύνουμε με-δικαιολογημένα ή μη-παράπονα για τους «γκρι». Απομένουν πολλά ακόμη επεισόδια στο κορυφαίο ντέρμπι της μπασκετικής Ευρώπης. Ας τα απολαύσουμε, όσο μπορούμε, γιατί μπορεί να είναι η τελευταία χρονιά με τους δύο «αιώνιους» σε τόσο υψηλό επίπεδο.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com