Τέτοια ώρα, τέτοια ήττα για Ολυμπιακό

Άτιμο πράγμα το Top 16… Δε συγχωρεί στραβοπατήματα και τα λάθη πληρώνονται «πανάκριβα». Ο Ολυμπιακός το βίωσε για τα καλά στο πετσί του κι αν-χτύπα ξύλο-δεν καταφέρει να βρεθεί στο Final Four, θα έχει πάντα να θυμάται την αποφράδα 13η Μαρτίου…

Οι «ερυθρόλευκοι» είχαν την ατυχία να κάνουν το χειρότερο παιχνίδι τους, με τις λιγότερες δυνατές επιλογές απέναντι σε μια ομάδα που δείχνει να παίζει (έστω και με καθυστέρηση) μπάσκετ επιπέδου… Ομπράντοβιτς. Και αυτός δεν είναι ένας συνδυασμός που «κερδίζει».

Με τις απουσίες των Πέτγουεϊ και Τσαϊρέλη, ο Πρίντεζης έμεινε να παλεύει μόνος και με ρεζέρβα τον ανέτοιμο Αγραβάνη με τον καλύτερο (Μπιέλιτσα) και τον πιο αθλητικό παίκτη της «Φενέρ» (Βέσελι). Ακόμη μεγαλύτερο το πρόβλημα στην περιφέρεια, όπου στα «χαρτιά» υπερέχει ο Ολυμπιακός. Ο λαβωμένος Σπανούλης, που έκανε θεραπείες σφαδάζοντας από τους πόνους για να μη λείψει, δεν ήταν σε θέση να δημιουργήσει ρήγματα και ανισορροπίες στην αντίπαλη άμυνα, με αποτέλεσμα να περιοριστεί στη δημιουργία και τα μακρινά σουτ. Ο δε Μάντζαρης, το μεγαλύτερο αμυντικό όπλο στην περιφέρεια και επίσης χτυπημένος, δεν ήταν δυνατό να καλύψει όλες τις «τρύπες», μην έχοντας και έναν Κατσίβελη στον πάγκο να του δίνει ανάσες. Με Λοτζέσκι και Ντάρντεν να μοιάζουν… παιδάκια απέναντι στους «μακρύτερους» αντιπάλους φόργουορντ και να μην προσφέρουν τα προσδοκώμενα, τον Χάντερ μακριά από το καλό στο Top 16 πρόσωπό του, και τον Σλούκα σε μέτρια μέρα, ο Ολυμπιακός δεν ήταν δυνατό να πάρει το ματς από τα «ηρωικά» του Λαφαγέτ και του Ντάνστον.

Δεν ήταν όμως μόνο ότι ο Ολυμπιακός μακριά από τον καλό του εαυτό… Ήταν και η Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ, που μετά από ενάμιση χρόνο θυμίζει τόσο πολύ, αλλά ταυτόχρονα και τόσο λίγο ομάδα Ομπράντοβιτς. Τόσο πολύ, γιατί παίζει-επιτέλους-με αρχές και λογική στο παιχνίδι της, περιορίζοντας αλλά όχι καταπνίγοντας το ατομικό ταλέντο παικτών όπως ο Γκάουντλοκ. Και τόσο λίγο, γιατί ένας προπονητής που συνήθιζε να «χτίζει» τις ομάδες του με ακρογωνιαίους λίθους μεγάλους πλέι μέικερ (βλέπε Διαμαντίδης, Γιασικεβίτσιους, Καλάθης κλπ.) και σπουδαίους ψηλούς (βλέπε Ρέμπρατσα, Πέκοβιτς, Μπατίστ), τώρα «χτυπά» από τους φόργουορντ, που αποτελούν το «κλειδί» της ομάδας. Αυτή η Φενέρ πείθει πως όχι απλώς μπορεί να βάλει τέλος στην τουρκική… αποχή από τα Final Four, αλλά και να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Ειδικά αν αποφύγει τις μεγάλες μεταπτώσεις στην απόδοσή της, κυρίως όταν παίζει εντός των τειχών.

Ο Ολυμπιακός έχασε μια μεγάλη ευκαιρία. Όχι όμως ακόμη το πλεονέκτημα έδρας, που πιθανώς να κριθεί οριστικά στη Μόσχα. Ακόμη κι αν το χάσει, ωστόσο, δεν… χάθηκε. Ο πλήρης και υγιής Ολυμπιακός έχει αποδείξει φέτος πως είναι ικανός για τα πάντα και… παντού. Απλώς θα χρειαστεί να πάρει το δύσκολο δρόμο για τη Μαδρίτη, με μειονέκτημα έδρας πιθανότατα απέναντι στην Μπαρτσελόνα, την ώρα που ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ίσως ετοιμάζεται για play offs με τον… Παναθηναϊκό.

Follow @ChristosRobolis