Τα παλιά βάσανα των «αιωνίων» μια εβδομάδα πριν την πρώτη μάχη

Για όποιον δεν το αντιλήφθηκε, η σεζόν αρχίζει. Και αρχίζει με ντέρμπι, αφού σε μία εβδομάδα Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός κοντράρονται σε ένα από τα πλέον ενδιαφέροντα και παραδόξως ταυτόχρονα αδιάφορα μεταξύ τους παιχνίδια τα τελευταία χρόνια. Ενδιαφέρον γιατί θα δούμε τους «αιώνιους» σε συνθήκες επίσημου ματς διαμορφώνοντας μια καλύτερη άποψη για τις αρετές και τις αδυναμίες τους και φυσικά υπάρχει πάντα το γόητρο, αλλά και αδιάφορο γιατί πέραν της απουσίας του κόσμου και πέραν του ότι δεν κρίνει απολύτως τίποτα (άλλωστε οι έδρες πλέον «σπάνε» συχνά), ασφαλή συμπεράσματα δεν μπορούν να εξαχθούν εκατέρωθεν με αμφότερους ακόμη φυσιολογικά ανέτοιμους.

Αν όμως για το πρωτάθλημα ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και οι πάντες και τα πάντα κρίνονται στα play offs, η Ευρωλίγκα είναι αμείλικτη και αρχίζοντας 4-5 μέρες μετά το πρώτο ντέρμπι δεν συγχωρεί στραβοπατήματα, καθώς το ταμείο μπορεί να γίνεται μεν μετά από 30 αγωνιστικές, αλλά κάθε αποτέλεσμα σε ένα τόσο ανταγωνιστικό και απαιτητικό πρωτάθλημα έχει τεράστια αξία.

Καθένας εκ των «αιωνίων» έχει τα δικά του βάσανα λίγες μέρες πριν αρχίσει η σεζόν. Βάσανα που δεν απέχουν πολύ από όσα τράβηξαν πέρσι. Και δεν αναφερόμαστε τόσο στα αγωνιστικά, όσο στα εξωαγωνιστικά. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, στο περίπου…

Τα πειθαρχικά παραπτώματα και η ιστορία με το πούλμαν απείλησαν να διαλύσουν τον Παναθηναϊκό την περασμένη σεζόν και το γεγονός ότι η χρονιά ολοκληρώθηκε με νταμπλ δεν τα καθιστά… συστατικά της επιτυχίας. Οι τίτλοι δεν ήρθαν εξαιτίας αυτών, αλλά παρ’ αυτών. Ο Τσάβι Πασκουάλ και η διοίκηση ορθώς έχουν αποφασίσει πλέον μηδενική ανοχή σε τέτοια φαινόμενα, όπως μαρτυρά όχι μόνο η τιμωρία στους τέσσερις νυχτοπερπατητές της Μόσχας αλλά και η επιλογή δημοσιοποίησης ενός ζητήματος που θα μπορούσε εύκολα να κρατηθεί εντός των τειχών της ομάδας έχοντας συμβεί μακριά από τα μέρη μας. Είναι όμως μάλλον προφανής η πρόθεση να αποτελέσει αυτό το παραστράτημα παράδειγμα προς αποφυγή για τους υπόλοιπους, αλλά και να τεθούν προ των ευθυνών τους απέναντι στην ομάδα και τον κόσμο παίκτες που έχουν στηριχτεί και χρυσοπληρωθεί. Άλλωστε ο Καταλανός τεχνικός έχει αρκετά αγωνιστικά ζητήματα να ασχοληθεί, καθώς οι «πράσινοι» μπορεί να υπερτερούν σαφέστατα σε βάθος σε σχέση με πέρσι ή ο προπονητής τους να είχε το χρόνο που ήθελε για να δουλέψει (έστω και με ελλείψεις) το καλοκαίρι, ωστόσο υπάρχουν ακόμη ζητήματα συνεργασιών σε άμυνα κι επίθεση (απόρροια και του ότι παίκτες όπως οι Όγκαστ, Αντετοκούνμπο και Μήτογλου μπαίνουν για πρώτη φορά σε ένα τόσο απαιτητικό τακτικά πρόγραμμα), φόρμας ορισμένων παικτών (ο Λοτζέσκι δεν είναι ακόμη έτοιμος, Ρίβερς και Σίνγκλετον έχουν αρχίσει «κρύοι») όπως και η κατώτερη των απαιτήσεων μέχρι τώρα ανταπόκριση των «5αριών».

Το αντίστοιχο βάσανο που σαν deja vu επανέρχεται στον Ολυμπιακό έχει να κάνει με τους τραυματισμούς. Αυτοί ψαλίδισαν πέρσι το rotation και οδήγησαν στην εξουθένωση βασικών παικτών στο φινάλε της σεζόν και φέτος ήδη έχουν προκαλέσει προβλήματα στην προετοιμασία μαζί με τις πολλές απουσίες λόγω Ευρωμπάσκετ. Σπανούλης, Πρίντεζης, Παπανικολάου, Στρέλνιεκς, Ρόμπερτς είχαν τα θεματάκια τους απαγορεύοντας στον Γιάννη Σφαιρόπουλο να δουλέψει όπως θα ήθελε σε μία χημεία πιο δύσκολη από ποτέ τα τελευταία χρόνια, καθώς οι ξένοι άλλαξαν άπαντες πλην ενός, ενώ είναι εμφανής και η αλλαγή στην επιθετική και αμυντική φιλοσοφία. Η πρώτη είναι απαραίτητη λόγω της μεγαλύτερης ποιότητας και ποσότητας που διαθέτει το ρόστερ, προσφέροντας μεγαλύτερο πλουραλισμό από το σχετικά προβλέψιμο παιχνίδι με σχεδόν αποκλειστικούς άξονες Σπανούλη και Πρίντεζη μέχρι πέρσι. Η δεύτερη είναι μάλλον αναγκαστική, καθώς δομικά το φετινό δυναμικό μόνο σε περιορισμένα σχήματα μπορεί να ανταποκριθεί σε άμυνα με αλλαγές (λόγω της παρουσίας ως επί το πλείστον μέτριων αμυντικών με όχι πλούσια αθλητικά προσόντα στα γκαρντ και του βασικού 7footer Μιλουτίνοφ στο «5») και οι περιστροφές στα μετόπισθεν χρειάζονται ακόμη δουλειά.

Σε κάθε περίπτωση, οι «αιώνιοι» μοιάζουν καλύτεροι από πέρσι. Και το κυριότερο διαθέτουν πολύ μεγαλύτερο βάθος για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας πολύ μακράς και δύσκολης σεζόν έχοντας διδαχτεί από την πιλοτική σεζόν στη νέα Ευρωλίγκα. Όμως και ο ανταγωνισμός μοιάζει ισχυρότερος και μεγαλύτερος εκτός των τειχών. Και εκεί δεν θα (συγ)κριθούν όχι μόνο μεταξύ τους, αλλά και με άλλες δυνάμεις με αντίστοιχο ή αρκετά ως πολύ μεγαλύτερα μπάτζετ, ποιότητα και βάθος.

ΥΓ: Η ζωή είναι άδικη. Ο Τσαρλς Αντετοκούνμπο πάλεψε σκληρά για την οικογένειά του και κατόρθωσε όχι απλώς αυτή να επιβιώσει, αλλά και να μείνει ενωμένη και αγαπημένη σε δύσκολους καιρούς. Όταν το πιάτο γέμιζε δύσκολα και κάποιοι στραβοκοιτούσαν τον ίδιο και τα παιδιά του ως λαθραίους… Δυστυχώς έζησε λίγο μόνο για να ανταμειφθεί για τον αγώνα του και να καμαρώσει τα παιδιά του να διαπρέπουν, όχι μόνο ως αθλητές αλλά πρωτίστως ως άνθρωποι. Πλέον θα τους θα τους προστατεύει από ψηλά και είναι βέβαιο πως ο Γιάννης, ο Θανάσης και τα άλλα του παιδιά θα συνεχίσουν να τον κάνουν περήφανο.

Follow @ChristosRobolis