Στον μύθο του βοσκού ο λύκος τελικά έφαγε τα πρόβατα

Η ιστορικότητα ή μη της συνέντευξης Τύπου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου θα κριθεί από τη… συνέχεια της ιστορίας. Όσα εξήγγειλε ασφαλώς κι έχουν βαρύνουσα σημασία για το παρόν και μέλλον του συλλόγου, αλλά η ιστορία γράφεται με γεγονότα, πολύ περισσότερο από δηλώσεις. Οι καχύποπτοι θα πουν πως δεν είναι η πρώτη φορά που ανακοινώνει πως αποχωρεί, γι’ αυτό και έχουν το δικαίωμα της αμφιβολίας για το αν θα επαναληφθεί ο μύθος του Αισώπου με τον βοσκό και τον λύκο. Δεκτή η καχυποψία τους, αλλά στη συγκεκριμένη ιστορία ο λύκος τελικά ήρθε και έφαγε τα πρόβατα και στην προκειμένη περίπτωση ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δείχνει πιο αποφασισμένος από ποτέ να φύγει κι ας μην τον πιστεύουν αρκετοί. Αλλά είπαμε, ο χρόνος θα δείξει ποιοι έχουν δίκιο…

Η πρόθεσή του να αποχωρήσει από την ΚΑΕ είναι σεβαστή. Κληρονόμησε ένα ασήκωτο βάρος δίχως να το ζητήσει θυμίζοντας τους διαδόχους του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στον πάγκο. Όμως μάλλον τελικά η πιο άδικη και αμείλικτη σύγκριση ήταν όχι αυτή του «Ζοτς» με τους μετά αυτόν, αλλά του Δημήτρη με τον Παύλο, που του παρέδωσε μια μπασκετική δυναστεία, η οποία σε ένα δυσμενέστατο οικονομικό περιβάλλον ήταν σχεδόν αδύνατο να συνεχιστεί. Οι τίτλοι στην Ελλάδα δεν έλειψαν, ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θέλησε να οικειοποιηθεί και την οικειοθελή αποχώρηση του Ολυμπιακού από την Basket League, αλλά ο απαιτητικός κόσμος που είχε καλομάθει στις Ευρωλίγκες έχει πάψει εδώ και χρόνια να αρκείται στις αιώνιες εσωτερικής κατανάλωσης διαμάχες.

Λογικό να νιώθει κουρασμένος ή ξενερωμένος βλέποντας το οικονομικό/επιχειρηματικό περιβάλλον όλο και πιο ζοφερό, τις υποσχέσεις της Ευρωλίγκας για εκτόξευση εσόδων να μένουν στα λόγια, τον ανταγωνισμό να ξεφεύγει χρησιμοποιώντας ιδίους και άλλους πόρους, το PAO Alive να αποτυχαίνει συναντώντας την αδυναμία των απλών φιλάθλων και την αδιαφορία των επιφανών Παναθηναϊκών να στηρίξουν το εγχείρημα, τις προσπάθειες για λύση στο γηπεδικό να είναι ανώφελες και μερίδα του κόσμου να τον αμφισβητεί περισσότερο από ποτέ. Είπαμε, ουδείς μπορεί να έχει απαίτηση από έναν άνθρωπο να γεμίζει ένα τρύπιο καλάθι (γιατί το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι και μεταφορικά τέτοιο), πόσω μάλλον όταν η οικογένειά του και ο ίδιος έχουν ξοδέψει σχεδόν μισό δισεκατομμύριο ευρώ.

Από την άλλη, η αναζήτηση αγοραστή για την ΚΑΕ μοιάζει με αγγελία που έχει τίτλο «ζητείται τρελός». Αλήθεια, ποιος σώφρων άνθρωπος θα πλήρωνε 25 εκατ. ευρώ για να αποκτήσει μια ζημιογόνα επιχείρηση, χωρίς καν προοπτική κέρδους και άρα απόσβεσης στο μέλλον, χωρίς γήπεδο ή έστω εμπορικές χρήσεις, με ένα κοινό που απαιτεί τίτλους στην Ελλάδα και επιστροφή στα ευρωπαϊκά μεγαλεία και σε μία διοργάνωση με άνισο οικονομικό ανταγωνισμό; Σύμφωνοι, με το ποσό αυτό θα αγόραζε ένα τεράστιο brand, με ζηλευτή ιστορία και λαϊκή βάση εκατομμυρίων, αλλά πέραν αυτών… τίποτε άλλο. Η λέξη επενδυτής για το ευρωπαϊκό μπάσκετ και σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη αθλητική λίγκα ή διοργάνωση στον κόσμο συνιστά το πιο σύντομο ανέκδοτο, συνεπώς μόνο ένας τρελός οπαδός, όπως ο Παύλος, ο Θανάσης ή ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος και όπως ο Παναγιώτης, ο Γιώργος ή ο… Μάκης Αγγελόπουλος θα μπορούσε να ενδιαφερθεί. Πού να βρεθεί όμως; Ας είμαστε ρεαλιστές…

Όσο για την πιθανή αποχώρηση από την Ευρωλίγκα; Οι ενστάσεις για την λειτουργία της είναι σωστές και ασφαλώς υπάρχουν στο μυαλό και άλλων ιδιοκτητών ομάδων της διοργάνωσης, έστω κι αν δεν τις εκφράζουν. Είναι αλήθεια πως η Ευρωλίγκα παρότι δημιούργησε ένα πολύ ελκυστικό μπασκετικό θέαμα απέτυχε να ανταποδώσει έστω και το ελάχιστο στα κλαμπ της για τα εκατομμύρια που έχουν ξοδέψει εδώ και σχεδόν 20 χρόνια. Όμως η μετακόμιση στο ραγδαία ανερχόμενο μεν αλλά ακόμη ούτε καν πλησίον της Ευρωλίγκας σε όλα τα επίπεδα Basketball Champions League, ακόμη κι αν βρισκόταν φόρμουλα απεμπλοκής από την ρήτρα αποχώρησης των 10 εκατ. ευρώ, θα ήταν πολύ βίαια. Για μια ΚΑΕ που έχει αποφασίσει να πορευτεί στο εξής και μέχρι νεωτέρας με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, μην ξοδεύοντας ούτε ευρώ πέρα από τα έσοδά της, η διαφορά στα ταμεία θα ήταν τεράστια. Όχι τόσο στα πριμ, αλλά από τα τηλεοπτικά, μέχρι τους χορηγούς και τα όποια (λόγω πανδημίας) εισιτήρια ή διαρκείας. Ο κόσμος που είχε συνηθίσει σε αστέρια, Final Four ή έστω παρουσία στα playoffs τα τελευταία χρόνια, αλλά και αναμετρήσεις με όλα τα μεγαθήρια και τους κορυφαίους παίκτες του ευρωπαϊκού μπάσκετ, θα βρεθεί να συμβιβαστεί με αγώνες απέναντι σε κάποιες Φάλκο, Νεπτούνας, Ρίγα ή Άνβιλ.

Πέραν, δε, όλων των άλλων, ο Παναθηναϊκός θα ερχόταν αντιμέτωπος με αρνήσεις παικτών που θα προτιμούσαν να παίξουν ακόμη και σε μια Βιλερμπάν ή Ζενίτ στην Ευρωλίγκα από ό,τι στο «τριφύλλι» του BCL. Σε έναν Παναθηναϊκό του BCL μην περιμένει κανείς όχι παίκτες τύπου Καλάθη, αλλά ούτε καν Πάνγκος ή Λορέντζο Μπράουν. Τελικά, η απόφαση για παραμονή ή αποχώρηση είναι πολύ βαριά για να πέφτει στους ώμους του Μάνου Παπαδόπουλου και του Τάκη Τριαντόπουλου, που είναι διαχειριστές, κι όχι στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο που είναι ακόμη ιδιοκτήτης.

Ο μόνος τρόπος να αποτραπεί η αποχώρηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μοιάζει η δημιουργία Παναθηναϊκής Πολιτείας, δηλαδή ενός πρότζεκτ που θα στεγάζει στον ίδιο χώρο όχι μόνο την ποδοσφαιρική ομάδα, αλλά και αυτή του μπάσκετ, όπως και των τμημάτων του Ερασιτέχνη. Ή διαφορετικά, αν στο εγγύς ή απώτερο μέλλον επικρατήσει το συναίσθημα πάνω στην λογική, πράγμα που συνηθίζει να συμβαίνει στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο. Όμως αυτή τη στιγμή, με τα υπάρχοντα δεδομένα, η κατάσταση για την ομάδα που κρατούσε «ζεστούς» τους Παναθηναϊκούς και στα άνομβρα χρόνια του ποδοσφαίρου, δεν μπορεί να προσφέρει τίποτε άλλο πέρα από απαισιοδοξία. Είναι, δυστυχώς, κι αυτή μια από τις παθογένειες του γίγαντα με τα γυάλινα πόδια που λέγεται ευρωπαϊκό μπάσκετ: δεν έχει την πολυτέλεια να χάνει πλούσιους «τρελούς» όπως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος ή οι Αγγελόπουλοι που έφτασαν μια ανάσα από το «αντίο» πριν λίγα χρόνια. Γιατί, δυστυχώς μετά από αυτούς υπάρχει… χάος και είναι πρακτικά αναντικατάστατοι. Περισσότερο ακόμη κι από έναν Διαμαντίδη, Αλβέρτη ή Ομπράντοβιτς…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis