Στάθηκε καλά ο Ολυμπιακός, αλλά ο Μιλουτίνοφ λείπει στους… κοντούς

Αν σε κάτι μας έκανε σοφότερους αυτή η άνευ Νίκολα Μιλουτίνοφ διαβολοβδομάδα για τον Ολυμπιακό είναι πως ίσως τελικά ο Σέρβος σέντερ να είναι πιο κομβικός για την αμυντική παρά για την επιθετική λειτουργία της ομάδας του.

Οι «ερυθρόλευκοι» τόσο την Τρίτη, όσο και στη Μαδρίτη δεν πήγαν διόλου άσχημα στο μπροστινό κομμάτι του παρκέ δίχως τον άνθρωπο γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η επίθεσή του φέτος περισσότερο ακόμη κι από Σπανούλη ή Πρίντεζη. Όμως ο «Μίλου» έλειψε πολύ στα μετόπισθεν και παραδόξως όχι στην αντιμετώπιση των θηρίων της Ρεάλ, αλλά στα… γκαρντ της ίδιας του της ομάδας. Ο παίκτης που όχι μόνο προστατεύει τη ρακέτα καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο, αλλά βγαίνει στις αλλαγές και κρύβει το πεδίο για σουτ ή δημιουργία στους αντιπάλους κοντούς δεν υπήρχε σε αυτό το αγωνιστικό διήμερο του Ολυμπιακού και αυτός ήταν ο λόγος που η νίκη κόντρα στην Μπασκόνια ήρθε με αίμα και ιδρώτα, ενώ αυτή από τη Ρεάλ ήρθε τελικά με διαφορά.

Για να το θέσουμε και… στατιστικά: Χωρίς την «κολώνα» του ο Ολυμπιακός έδωσε μόλις τρία επιθετικά ριμπάουντ στη Ρεάλ (κανένα σε όλο το πρώτο ημίχρονο), ενώ πήρε σχεδόν τους μισούς πόντους του από τους ψηλούς, Πρίντεζη, ΛεΝτέι και Μπόγρη. Από την άλλη, στα πρώτα τρία δεκάλεπτα είχε αναγκάσει τη Ρεάλ σε μόλις τρία λάθη, έκανε μόνο δώδεκα φάουλ και μέτρησε μόνο ένα κλέψιμο, κάτι που μεταφράζεται σε ανεπαρκή πίεση στην μπάλα, με αποτέλεσμα οι γηπεδούχοι (όπως έκανε και η πολύ λιγότερο ταλαντούχα Μπασκόνια την Τρίτη) να νιώσει εξ αρχής άνετα και να βάλει 54 στο ημίχρονο με 67,7% στα σουτ. Τελικά ο Μιλουτίνοφ είναι τόσο κυρίαρχος, που κάνει ακόμη και τους γκαρντ του Ολυμπιακού να φαίνονται πολύ καλύτεροι αμυντικοί από ό,τι στην πραγματικότητα είναι. Και ίσως γι’ αυτό η προσθήκη γκαρντ να παραμένει πολύ μεγαλύτερη αναγκαιότητα από έναν ακόμη ψηλό, που Μιλουτίνοφ παρόντος και με τους ΛεΝτέι και Μπόγρη να κερδίζουν επάξια το χρόνο τους μπορεί να καταντήσει και διακοσμητικός.

Στην ουσία ο Ολυμπιακός δεν έπαθε δα και καμία ζημιά. Υπέστη μια ήττα εντός προγράμματος, χωρίς τον πιο επιδραστικό του παίκτη και στο δεύτερο ματς μετά από μια διαβολοβδομάδα που ξεκίνησε με τη σωματική και ψυχολογική φθορά μιας παράτασης. Η συνέχεια περιλαμβάνει το must win με τη Χίμκι, ένα ματς τύπου… Μαδρίτης και Μόσχας με τη Φενέρ στην Πόλη και κατόπιν ίσως το κρισιμότερο παιχνίδι των δώδεκα που απομένουν. Νίκη επί της Μπαρτσελόνα στο ΣΕΦ, μετά από αυτή στη Βαρκελώνη, θα απομακρύνει αυτόν που φαντάζει ως μοναδικός κίνδυνος για να υποχωρήσουν οι «ερυθρόλευκοι» κάτω από την πέμπτη θέση.

ΥΓ1: Είναι άξιο αναφοράς ότι ο χρόνος του Άξελ Τουπάν φθίνει διαρκώς. Στα τελευταία τρία ματς Ευρωλίγκας έχει παίξει συνολικά 21 λεπτά, με season low τα 4:10 στη Μαδρίτη. Σίγουρα ο προπονητής, που έχει εικόνα και από τις προπονήσεις, ξέρει καλύτερα. Όμως δεν παύει σε ένα ρόστερ που έχει πρόβλημα στην πίεση στην μπάλα, αυτός ο παραγκωνισμός να προκαλεί απορίες.

ΥΓ2: Ο Γιώργος Πρίντεζης συνεχίζει να είναι συγκινητικός… Όμως σχεδόν έναν μήνα πριν κλείσει τα 34, τα 26:41 που παίζει κατά μέσο όρο φέτος και έγιναν 38:04 στα τρία τελευταία ματς της Ευρωλίγκας είναι ήδη περισσότερα από τα 25:26 που είχε πέρσι όλη τη σεζόν. Και όλοι θυμόμαστε πόσο ξεζουμισμένος έφτασε στο φινάλε της περασμένης περιόδου.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis