«Σόφο» διαστημικός, Άρμστρονγκ… στο διάστημα

Ο Παναθηναϊκός δεν έχασε τίποτα με την ήττα από τη Ρεάλ στη Μαδρίτη. Όπως και δεν θα κέρδιζε τίποτα αν νικούσε. Αυτό που περιμέναμε-περισσότερο και από το αποτέλεσμα-ήταν το πρόσωπο που θα παρουσίαζε. Κι αυτό αν μη τι άλλο ήταν ενθαρρυντικό και γεμάτο υποσχέσεις για το μέλλον. Αν, δε, δίπλα στον διαστημικό Σχορτσανίτη και τον αναβαθμισμένο Τσαρτσαρή ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε έναν αξιόπιστο ψηλό κι όχι τον Χίλτον Άρμστρονγκ, που θύμιζε τον συνεπώνυμό του Νιλ κι έμοιαζε χαμένος στο διάστημα, τώρα μπορεί να ήταν νικητής.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Τα κέρδη, λοιπόν, είναι πολύ περισσότερα από ό,τι μία ήττα στην πρεμιέρα στο γήπεδο του θεωρητικά ισχυρότερου αντιπάλου στον όμιλο. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε πολύ καλό-ενδεχομένως και αφύσικο για μία ομάδα με 13 νέους παίκτες και καινούριο προπονητή-βαθμό ετοιμότητας. Έδειξε, μάλιστα, να διαθέτει καλύτερη χημεία και συνεργασίες από την πολυδιαφημισμένη φετινή Ρεάλ, που-αν και με λιγοστές προσθήκες σε σχέση με πέρυσι-βασιζόταν στο ατομικό ταλέντο ορισμένων παικτών παίζοντας ένα μπάσκετ… αλάνας, ευχάριστο μεν στο μάτι του φιλάθλου, αλλά που είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μπορεί να τη φέρει στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Παναθηναϊκός είχε καλές συνεργασίες στην επίθεση, διακριτούς ρόλους μεταξύ των παικτών και κατά διαστήματα καλή άμυνα, ενώ έδειξε χαρακτήρα όταν με το ξεκίνημα βρέθηκε στο -13 και πολλοί άρχισαν να φοβούνται συντριβή.

Ο Σοφοκλής Σχορτσανίτης επαληθεύτηκε πως θα αποτελεί το σημείο αναφοράς της ομάδας. Υπήρχε σαφές σχέδιο τροφοδότησής του, μιας και ο Αργύρης Πεδουλάκης είχε διαγνώσει ότι δεν υπήρχε αντίπαλο δέος. Ο «Σόφο» αντεπεξήλθε περίφημα κι έδειξε αλλαγμένος, όχι απλώς έχοντας μεγαλύτερες αντοχές και καλύτερα ποσοστά στις βολές, αλλά και διατηρώντας την ψυχραιμία του απέναντι στο double και triple team που τον ξυλοφόρτωναν.

Αν υπήρχε και κάποιος να κάνει τα… ρεπό του, μιας και κόπωση και φάουλ δεν του επέτρεψαν να παίξει πάνω από 20 λεπτά, ο Παναθηναϊκός θα ήταν νικητής. Όμως ο Χίλτον Άρμστρονγκ συνέχισε την ίδια κακή εικόνα των φιλικών. Εκτός τόπου και χρόνου, νωχελικός στην άμυνα και στα ριμπάουντ, χωρίς παρουσία στην επίθεση και με ανόητες ενέργειες στις δύο πλευρές του παρκέ. Κοινώς… εκτός κλίματος ομάδας. Είναι, ασφαλώς, νωρίς να ριχτεί στην πυρά ο Αμερικανός, αλλά αν συνεχίσει σε αυτό το τέμπο, η αντικατάστασή του είναι επιβεβλημένη. Sooner rather than later που λένε και στο χωριό του. Μην ξεχνά κανείς το πρόσφατο παράδειγμα του περσινού Ολυμπιακού που προσθέτοντας τον Ντόρσεϊ στη μηχανή του αναμορφώθηκε και έφτασε ως το τέλος της διαδρομής. Δεδομένου, δε, ότι πλέον υπάρχει και ο Στέφαν Λάσμε, που είναι περισσότερο «5» παρά «4», ο Παναθηναϊκός δεν θα μείνει γυμνός στη ρακέτα.

Όσο για τον έλεγχο των «νέων», ο Πάνκο έδειξε την ποιότητά του στην επίθεση και τις αδυναμίες του στην άμυνα, ο Κίτσεν ήταν εμφανώς επηρεασμένος από τον τραυματισμό του, ο Ούκιτς έμοιαζε συχνά να ψάχνεται στο παρκέ έχοντας ως ελαφρυντικό την καθυστερημένη ενσωμάτωσή του, ενώ Ματσιούλις και Μπράμος πρόσφεραν περισσότερο σαν ρολίστες, αλλά είχαν κακές αμυντικές στιγμές αν και αποδεδειγμένα ικανοί στα μετόπισθεν.

Ένα είναι σίγουρο: ο χρόνος δουλεύει για τον Παναθηναϊκό. Κι αν η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν νικήτρια παίζοντας με πλήρες ρόστερ, σταθερό από πέρυσι κορμό και όντας σε αγωνιστικό ρυθμό εδώ και περίπου 20 μέρες, οι ηττημένοι «πράσινοι» μπορούν να προσμένουν σε καλύτερες μέρες όταν βρουν τα πατήματά τους, βελτιώσουν τη χημεία τους και παραταχθούν πλήρεις με την προσθήκη του Λάσμε.

Follow @ChristosRobolis