Ποια Εθνική θα δούμε στις «εξετάσεις»;

Στα καλά της διαστήματα είναι όχι απλώς αποτελεσματική, αλλά χάρμα οφθαλμών. Στα κακά της, ωστόσο, μοιάζει ευάλωτη, ακόμη κι απέναντι σε αντιπάλους που δεν διακρίνονται για την ποιότητά τους.

Η Εθνική πέρασε με λίαν καλώς αλλά όχι άριστα τα πρόχειρα διαγωνίσματα με Ιράν και Μεξικό και ετοιμάζεται για τις σοβαρές εξετάσεις. Τα ματς απέναντι σε Κροατία και-εφόσον ξεπεραστεί το πρώτο εμπόδιο-Ιταλία θα δείξουν αν η ανανεωμένη ελληνική ομάδα μπορεί να κάνει άμεσα αγωνιστικές υπερβάσεις ή θα χρειαστεί να ωριμάσει, μέσα από το χρόνο και από επώδυνα αλλά διδακτικά μαθήματα, για να φτάσει στο επίπεδο που θα εγείρει πραγματικές αξιώσεις και θα δικαιούμαστε όλοι εμείς να έχουμε ρεαλιστικές απαιτήσεις.

Κόντρα στο Μεξικό η Εθνική παρουσίασε και τα δύο της πρόσωπα. Το άκρως προβληματικό, αυτό του πρώτου ημιχρόνου, που ήταν ευάλωτη στην άμυνα, με κακή αντιμετώπιση στο πικ εν ρολ ή πικ εν ποπ, αργές αλλαγές στα μαρκαρίσματα (που θεωρητικά είναι ένα από τα προσόντα της), αδυναμία στο επιθετικό ριμπάουντ και… συνέπειες στο επιθετικό κομμάτι, όπου υποχρεώθηκε να επιτεθεί σε σετ παιχνίδι ή σε ενδιάμεσες καταστάσεις, χωρίς έξτρα πάσες, μήτε ιδέες ή κίνηση. Και το άκρως ενθαρρυντικό πρόσωπο του δευτέρου μέρους, αυτό όπου ανέβασε κατακόρυφα την επιθετικότητα στην άμυνά της, ήλεγξε την εναέρια κυκλοφορία και ως εκ τούτου έτρεξε στο ανοιχτό γήπεδο βρίσκοντας εύκολο σκορ και highlights.

Σε ατομικό επίπεδο. Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποδεικνύει πως είναι ηγέτης στην πράξη κι όχι επειδή τέτοιος χρίστηκε από τον Κατσικάρη, τα ΜΜΕ ή την… ανάγκη μετά το πλήθος των απουσιών. Αναγνωρίζεται ως τέτοιος από όλη την ομάδα, παίρνει επιθέσεις και ευθύνες, ανοίγει το ρυθμό, διαπρέπει στο ένας με έναν αλλά ταυτόχρονα σουτάρει με συνέπεια από μακριά αποτελώντας ένα υπερ-όπλο. Ο Γιάννης Μπουρούσης παίζοντας σε άλλη ταχύτητα είναι εξίσου πολύτιμος και αποτελεσματικός. Ο Καλάθης είναι πιο ώριμος από ποτέ, διαπρέποντας στην οργάνωση και τη δημιουργία και παίρνοντας όσες επιθέσεις του αναλογούν. Οι υπόλοιποι επιτελούν το δικό τους ρόλο, μεγάλο ή μικρό, με προσήλωση, ακόμη κι αν χρειαστεί να υποβιβάσουν το «εγώ» τους. Γιατί αυτό χρειάζεται από αυτούς αυτή η Εθνική.

Η Κροατία, ασφαλώς, δεν θα είναι εύκολη λεία. Διαθέτει πλούσιο ταλέντο και αυτό δεν είναι είδηση. Είδηση είναι πως για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια παρουσιάζει μια συνοχή και σοβαρότητα που δεν είχε ποτέ άλλοτε τα τελευταία χρόνια. Η παρουσία των Βράνκοβιτς και Ράτζα, από την εποχή των οποίων έχει να δει χαρά η «χρβάτσκα», λειτουργεί σαν «μπαμπούλας» για παίκτες που παλαιότερα έβαζαν τον εαυτό τους πάνω από την εθνική. Ο Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς είναι μαζί με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο οι κορυφαίοι παίκτες του Προολυμπιακού (ναι, πάνω και από τους αστέρες της Ιταλίας), ενώ παρότι απουσιάζει η ποιότητα στη θέση του πλέι μέικερ και του σέντερ, υπάρχουν αρκετοί «τίμιοι» ρολίστες που έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια.

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα, η Εθνική αυτή αρχίζει τώρα. Και μια επιτυχία σε αυτό το πρώιμο στάδιο θα της δώσει φτερά για το μέλλον. Αυτά που δεν θα τσακίσει απαραίτητα ενδεχόμενη αποτυχία, αν αυτή διαβαστεί σωστά και αξιοποιηθεί ως μάθημα για τη συνέχεια.

Follow @ChristosRobolis