Πεδουλάκης, η πιο ασφαλής λύση

Ελάχιστοι έδιναν σοβαρές πιθανότητες στην παραμονή του Αργύρη Πεδουλάκη σε περίπτωση που ο Παναθηναϊκός δεν κατακτούσε το πρωτάθλημα, όπως και συνέβη. Όμως ο «Άρτζι» δεν κρίθηκε εκ του αποτελέσματος, αλλά από τη δουλειά του και τη βελτίωση, όχι θεαματική αλλά σίγουρα ουσιαστική, που επέφερε αυτή στην ομάδα μέσα σε λιγότερο από ενάμιση μήνα. Ίσως και να απονεμήθηκε δικαιοσύνη απέναντι στον προπονητή που στάθηκε καλύτερα από καθέναν στον στοιχειωμένο, μετά την αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, πάγκο του «τριφυλλιού».

Η απόφαση να ανανεωθεί η εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του δεν είναι σίγουρη λύση. Όμως, ας μιλήσουμε ειλικρινά, ποια είναι; Ποιος προπονητής εγγυάται ότι ερχόμενος στον Παναθηναϊκό θα καταφέρει να δημιουργήσει μία ισχυρή ομάδα που θα κατακτήσει ξανά το πρωτάθλημα και θα επιστρέψει εν αρχή στο Final Four; Μη βιαστείτε να απαντήσετε ο Ομπράντοβιτς, γιατί η επιστροφή του-πέραν των αντικειμενικών δυσκολιών της-συνεπάγεται και την εκτόξευση του μπάτζετ. Και το τελευταίο που μπορούν να ζητήσουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού από την οικογένεια Γιαννακόπουλου είναι να ζημιωθεί ακόμη περισσότερο.

Λύσεις με μεγάλο ρίσκο, όπως του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους (που μπορεί να εξελιχθεί σε σπουδαίο προπονητή, αλλά δεν έχει συμπληρώσει καν ένα χρόνο ως head coach και θα ήταν λάθος να «καεί» νωρίς) ή του μάλλον πεπερασμένου Πίνι Γκέρσον, δεν θα διέφεραν σε τίποτα από τα λάθη του πρόσφατου παρελθόντος, με τελευταίο την εμπιστοσύνη στον δίχως αξιόλογο έργο σε συλλογικό επίπεδο Σάσα Τζόρτζεβιτς.

Αν ο Αργύρης Πεδουλάκης είναι η καλύτερη επιλογή, θα το δείξει μόνο ο χρόνος. Σε πρώτη φάση είναι σαφές πως αποτελεί την ασφαλέστερη λύση για το μέλλον του Παναθηναϊκού. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει άριστα την ομάδα και έχει πάρει μέχρι στιγμής πολύ καλό βαθμό στις ειδικές αποστολές που του ανατέθηκαν: η πρώτη το 2012, μετά την αποχώρηση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς και με μόνους εναπομείναντες παίκτες κορμού τους Διαμαντίδη και Τσαρτσαρή, και η δεύτερη τον Απρίλιο, όταν κλήθηκε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα που άφησε το πέρασμα του Σάσα Τζόρτζεβιτς, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης στο ρόστερ και με τους τελικούς να έρχονται σε ένα μήνα.

Η τρίτη του ειδική αποστολή είναι ίσως η δυσκολότερη: καλείται να καθοδηγήσει τον Παναθηναϊκό στην επόμενη μέρα μιας δεύτερης μεγάλης αποχώρησης, μάλλον της μεγαλύτερης που είχε ποτέ να αντιμετωπίσει ο σύλλογος, αυτής του Δημήτρη Διαμαντίδη. Το έργο του δεν θα είναι εύκολο, αλλά μοιάζει να γνωρίζει καλά τι χρειάζεται. Τουλάχιστον καλύτερα από κάποιον ξένο που δεν θα είναι τοπ όνομα…

Η παρουσία του εγγυάται πως ο Παναθηναϊκός θα προσπαθήσει να παίξει σκεπτόμενο μπάσκετ, με αρχές, σφριγηλή άμυνα και όχι ασυδοσία στην επίθεση. Πως θα δώσει χώρο και χρόνο στους Έλληνες παίκτες γνωρίζοντας πως ένας γερός κορμός γηγενών είναι ο μοναδικός δρόμος για την επιστροφή στην κορυφή. Πως οι επιλογές στους ξένους θα είναι στοχευμένες και ως επί το πλείστον πετυχημένες, όχι ιδιαίτερα ακριβές αλλά σε παίκτες που θα αναδειχθούν μέσα από την ομάδα, όπως συνέβη με Λάσμε, Γκιστ, Ματσιούλις ή Μπράμος.

Ακόμη και κάποιες ενστάσεις που υπήρχαν μετά το πρώτο του πέρασμα, φάνηκε να ασθενούν τις τελευταίες εβδομάδες. Ο «Άρτζι» έδειξε πως δεν είναι αγκυλωμένος σε πεποιθήσεις χρησιμοποιώντας πολύ τον παραγκωνισμένο στην πρώτη του θητεία Νίκο Παππά και παίζοντας σε υψηλότερο τέμπο και με μεγαλύτερο σκορ την ώρα που πολλοί περίμεναν από αυτόν να παίξει αντι-μπάσκετ.

Για τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο είναι ένα στοίχημα που θέλει να κερδίσει. Για τον Αργύρη Πεδουλάκη μια δεύτερη ευκαιρία να πείσει και τους πλέον δύσπιστους πως μπορεί. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα ρίσκο που αξίζει τον κόπο…

Follow @ChristosRobolis