Πασκουάλ ή «Σάρας» ο καταλληλότερος για Παναθηναϊκό;

Ας αρχίσουμε ξεκαθαρίζοντας κάτι: ο ακόλουθος προβληματισμός είναι απολύτως θεωρητικός. Κουβέντα να γίνεται, δηλαδή. Μια κουβέντα, που όμως μπορεί να γίνει στο μέλλον, κοντινό ή μακρινό. Το ερώτημα είναι το εξής: Θα ήταν ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους καταλληλότερος για τον πάγκο του Παναθηναϊκού από τον Τσάβι Πασκουάλ;

Πολλοί φίλοι της ομάδας, ειδικά από χθες βράδυ, το ονειρεύονται. Κι όχι μόνο επειδή θαύμασαν και λάτρεψαν τον «Σάρας» με την πράσινη φανέλα, αλλά επειδή η ιδιοσυγκρασία του πωρώνει περισσότερο τον κόσμο από τον πιο μετριοπαθή και όχι «ημέτερο» Τσάβι Πασκουάλ και κυρίως διότι εξελίσσεται σε μια από τις σπανιότατες περιπτώσεις που ένας πραγματικά σπουδαίος παίκτης μετενσαρκώνεται σε έναν ανάλογου βεληνεκούς προπονητή. Δεν είναι εύκολο, καθώς οι περισσότεροι πραγματικά μεγάλοι παίκτες ακόμη κι αν διαβάζουν το παιχνίδι άριστα από τον πάγκο αδυνατούν να μεταδώσουν τις γνώσεις τους. Συνήθως γιατί δεν έχουν «σκοτώσει» τον παίκτη μέσα τους και υποσυνείδητα πάντα πιστεύουν πως οι ίδιοι θα τα κατάφερναν στο παρκέ καλύτερα από όσους έχουν πλέον υπό τις οδηγίες τους.

Ο Γιασικεβίτσιους ξεδίπλωσε χθες βράδυ στο ΟΑΚΑ όλες τις αρετές που προκάλεσαν… ονειρώξεις σε πολλούς οπαδούς της ομάδας να τον δουν στον δικό τους πάγκο. Απόλαυσαν την εικόνα ενός τσαμπουκαλεμένου προπονητή, που δεν «μάσησε» καν από το δεδομένο συναίσθημα απέναντι στην παλιά του αγάπη ή το ΟΑΚΑ, που ζει με ένταση στο κόκκινο το παιχνίδι αλλά δίχως ποτέ να χάνει την καθαρή του σκέψη, που κοουτσάρει τόσο επιδραστικά κι αποτελεσματικά την ομάδα του, που παίρνει το 200% από μέτριους παίκτες αναθέτοντας ξεκάθαρους ρόλους, που αν και νεόκοπος στους πάγκους έχει το εκτόπισμα να επιβάλλεται στο ρόστερ του και που μέσα σε όλα αυτά έχει το σεβασμό διαιτητών, αντιπάλων και φιλάθλων ακόμη κι αν κάποιες φορές παρεκτρέπεται.

Αρκούν όμως αυτά τα στοιχεία; Θα ήταν βάσει αυτού του προφίλ καταλληλότερος του αναμφίβολα πετυχημένου ως τώρα Τσάβι Πασκουάλ για τον πάγκο του Παναθηναϊκού; Πέρα από την προπονητική εμπειρία, που σαφώς και παίζει ρόλο, ο Καταλανός προπονητής δείχνει να έχει ένα ακόμη και διόλου αμελητέο ατού έναντι του Γιασικεβίτσιους. Η μετριοπάθειά του μπορεί να μην εμπνέει τον κόσμο όσο το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του «Σάρας», αλλά στην προκειμένη περίπτωση μπορεί να εκληφθεί και ως το κρυφό του προτέρημα. Ο Πασκουάλ έχει να διαχειριστεί πολύ μεγαλύτερο «καράβι», με πολύ μεγαλύτερες απαιτήσεις και φουρτούνες, αλλά και πολύ πιο ισχυρές προσωπικότητες παικτών από αυτές που υπακούν τυφλά τον Λιθουανό στη Ζαλγκίρις. Κι εκεί μπορεί το εκτόπισμα του «Σάρας» που κουβαλά από την καριέρα του ως παίκτης να μην αρκεί.

Ο νυν προπονητής του Παναθηναϊκού έχει αποδεδειγμένα πλέον, μετά από σχεδόν 15 μήνες στον πάγκο, το ταλέντο να διαχειρίζεται σωστά ισχυρές προσωπικότητες ή και ιδιαίτερους χαρακτήρες, όπως έκανε με Μπουρούση, Παππά, Τζέιμς και όχι μόνο. Ο πιο διπλωματικός/συμβιβαστικός χαρακτήρας του (χωρίς αυτό να εκλαμβάνεται ως αρνητικό) βοηθά να συνεργάζεται πιο αρμονικά με τέτοιες περιπτώσεις παικτών και να αξιοποιεί προς όφελος της ομάδας τη δεδομένη ποιότητά τους. Ο πιο εκδηλωτικός, οξύθυμος και λιγότερο συγκαταβατικός «Σάρας» είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να τα καταφέρει το ίδιο καλά ή θα ερχόταν σε ρήξη μαζί τους. Όπως επίσης είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν ο Γιασικεβίτσιους, όπως τουλάχιστον τον βλέπαμε να ενεργεί ως παίκτης και πλέον ως προπονητής, θα είχε την ίδια αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση κρίσεων όπως αυτές της επιστροφής με πούλμαν πέρσι ή του «Τσίρκο Μεντράνο» φέτος σε σύγκριση με τον Πασκουάλ που κατόρθωσε να εξισορροπήσει την οργή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου με τη δυσαρέσκεια για το «άδειασμα» στα αποδυτήρια της ομάδας.

Όλα αυτά στη θεωρία… Για την ώρα το βέβαιο είναι πως ο μεν Πασκουάλ μοιάζει ο επαρκέστερος όσων πέρασαν από τον πάγκο στη μετα-Ομπράντοβιτς εποχή, ο δε Γιασικεβίτσιους δείχνει ικανός να διαπρέψει αργά ή γρήγορα σε έναν πάγκο μεγάλης ομάδας. Όπως αυτός του Παναθηναϊκού…

Follow @ChristosRobolis