Παναθηναϊκός χωρίς πλάνο, κατεύθυνση και αυτοπεποίθηση

Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει την αντιστρόφως ανάλογη πορεία που έκανε πέρσι. Η ομάδα που την περασμένη σεζόν άρχισε νωθρά αλλά πατώντας το γκάζι πρόλαβε τα playoffs και στάθηκε αξιοπρεπώς απέναντι σε ολάκερη Ρεάλ στα playoffs, φέτος κάθε βδομάδα που περνά όλο και φθίνει.

Οι «πράσινοι» μοιάζουν αυτή τη στιγμή ομάδα χωρίς αρχικό ή εναλλακτικό πλάνο, χωρίς κατεύθυνση ή παρέμβαση από τον πάγκο και χωρίς αυτοπεποίθηση στο παρκέ. Η αποκαρδιωτική εικόνα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ ήταν το αποκορύφωμα αυτής της ελεύθερης πτώσης που είχε αρχίσει να διαφαίνεται ακόμη κι από νίκες όπως επί της Μπάγερν, της Ζαλγκίρις και της Ζενίτ.

Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος απαίτησε από τους παίκτες του προ ημερών να «ματώσουν» τη φανέλα. Όμως το ζήτημα δεν είναι η έλλειψη πάθους. Ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τον Καλάθη, τον Παπαπέτρου, τον Τόμας και λοιπούς για αδιαφορία όταν λιώνουν στο παρκέ. Το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο και δυστυχώς σε αυτή τη χρονική περίοδο δύσκολα αντιμετωπίσιμο.

Ο Παναθηναϊκός είχε «δομικά» προβλήματα που είχαν φανεί από το καλοκαίρι και δεν αντιμετωπίστηκαν ποτέ. Επιγραμματικά, κυρίως με την έλλειψη ενός ικανού πόλου δίπλα ή αντί του Καλάθη χωρίς να είναι «τρύπα» στην άμυνα και την έλλειψη ενός κυρίαρχου ψηλού. Χρυσοπλήρωσε την ποιότητα του Φρεντέτ αλλά δεν υπολόγιζε στην επιπλέον ανισορροπία που προκαλείται από τη συνύπαρξή του σε ένα ρόστερ με άλλους αδύναμους κρίκους στην άμυνα, όπως οι Ράις και Τόμας. Δεν μπόρεσε παρά σε ελάχιστα ματς να καμουφλάρει τις αδυναμίες του και όταν του δόθηκε η ευκαιρία μιας προσθήκης απέκτησε το τελευταίο πράγμα που πραγματικά χρειαζόταν, έναν σουτέρ που ξέρει να κάνει μόνο αυτό, τον Ράουτινς. Αυτά όμως έχουν επισημανθεί ξανά από τη συγκεκριμένη στήλη…

Ο Ρικ Πιτίνο που είχε ως μεγάλο προσόν σε όλη του την καριέρα (και φάνηκε και πέρσι) την ικανότητά του να εμπνέει τους παίκτες και να τους γεμίζει αυτοπεποίθηση, δείχνει φέτος να αδυνατεί να κάνει το ίδιο. Τα περί Σπαρτιατών που μάχονται για τις Θερμοπύλες έπεσαν στο κενό με τον Παναθηναϊκό να μπαίνει στο ματς με την ΤΣΣΚΑ χάνοντας όλες τις μονομαχίες και τα ριμπάουντ. Η εύθραυστη ψυχολογία των παικτών επηρεάστηκε και το άγχος ήταν έκδηλο σε όλη τη διάρκεια του αγώνα. Πώς να εξηγηθεί αλλιώς ότι σε αυτή τη διαβολοβδομάδα ο Παναθηναϊκός είχε 8/50 τρίποντα σπάζοντας τα καλάθια;

Πέρα από την αδυναμία του προπονητή να πάρει το μέγιστο από τους παίκτες του, υπάρχει και το πρόβλημα της μη παρεμβατικότητάς του στα ματς. Ο Βουγιούκας «ξεθάφτηκε» κόντρα στην ΤΣΣΚΑ και κράτησε όρθια την ομάδα του στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δύο μέρες νωρίτερα έμεινε να κοιτά από τον πάγκο το ματς με τον άνευ Μιλουτίνοφ Ολυμπιακό. Ο Ράουτινς για ακατανόητο λόγο πήρε περισσότερο χρόνο από τον Ράις, ο Καλάθης έμενε στο παρκέ με το ματς στο -30, ο Γουάιλι επιστρατεύτηκε μόνο στο «χασομέρια»… Είναι να απορεί κανείς γιατί… Η μοναδική καλή ιδέα-που απέδωσε κιόλας-ήταν το σχήμα με Τζόνσον, Παπαπέτρου, Μπέντιλ ή Τόμας και Μήτογλου που πρόσφερε ενέργεια και το μοναδικό διάστημα καλής άμυνας στο παιχνίδι. Όμως κι αυτό το σχήμα, που είχε φέρει το σημαντικό διπλό στο Μόναχο επί… Βόβορα, δεν είχε στο κουμάντο τον Καλάθη (όπως κόντρα στην Μπάγερν) αλλά τον Ράις.

Ο Παναθηναϊκός έχει τεράστιο αγωνιστικό πρόβλημα και το πιο ανησυχητικό είναι ότι πλέον δεν υπάρχουν τα περιθώρια αυτό να λυθεί. Οι μεταγραφές έχουν ολοκληρωθεί και ακόμη και μια αλλαγή προπονητή δύσκολα θα φέρει θεαματική βελτίωση που απαιτείται στις εναπομείνασες αγωνιστικές. Αυτή τη στιγμή, με αυτό το πρόσωπο και αυτή την ψυχολογία, το ζητούμενο των τριών νικών μοιάζει αδύνατο να επιτευχθεί και οι… από κάτω δεν θα χάνουν για πάντα. Ακόμη όμως κι αν ο Παναθηναϊκός κρατηθεί με νύχια και δόντια σε θέση playoffs, με τέτοιο πρόσωπο δεν μπορεί να προσβλέπει σε τίποτα περισσότερο από ένα 3-0 που απλώς θα του υπενθυμίσει πόσα βήματα έχει κάνει προς τα πίσω σε σχέση με πέρσι. Για να μην πούμε σε σχέση με το ένδοξο παρελθόν του... Γιατί μπορεί οι αποδοκιμασίες στην παρουσίαση των πεντάδων όταν παιάνιζε ο ύμνος της Ευρωλίγκας να ήταν για τον Μπερτομέου, αλλά αυτές στο φινάλε ήταν η αντίδραση του κόσμου προς το οικτρό θέαμα που παρακολούθησε.

ΥΓ: Η διαιτησία ήταν κάκιστη, με εξόφθαλμα λάθη και είναι προφανές ότι ο Παναθηναϊκός δεν είναι… αγαπητός στην Ευρωλίγκα ή τους ρέφερι. Όμως όταν διασύρεσαι στο παρκέ χάνεις το δίκιο σου φωνασκώντας για τους «πορτοκαλί».

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis