Παναθηναϊκός που δεν μπόρεσε, αλλά έδειξε πως μπορεί

Ήταν ένα από τα τόσο γεμάτα παιχνίδια που στο τέλος της ημέρας σε αφήνουν ανήμπορο για… συναισθήματα και σίγουρα μπερδεμένο. Ο Παναθηναϊκός Superfoods κατέθεσε ιδρώτα, χαρακτήρα και αρκετό καλό μπάσκετ, αλλά ηττήθηκε από την Εφές στις λεπτομέρειες σε ένα εξαντλητικό από όλες τις απόψεις παιχνίδι. Η τελευταία πρόταση διαβάζεται και αντίστροφα, για όσους προτιμούν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο.

Σίγουρα η κατάληξη θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. Αν ο Παναθηναϊκός Superfoods δεν έμπαινε «σβηστός» στο δεύτερο ημίχρονο και αποκαμωμένος στη δεύτερη παράταση. Αν ο εξαιρετικός Παππάς δεν επιχειρούσε εκείνο το βιαστικό τρίποντο στο τελευταίο λεπτό της κανονικής διάρκειας. Αν ο Νίκολς δεν αποτύγχανε σε ελεύθερο τρίποντο στην εκπνοή του 40λεπτου. Αν ο Μπουρούσης δεν αστοχούσε σε δύο λέι απ προ κενής εστίας στο πρώτο έξτρα πεντάλεπτο. Αν το ροτέισον σε ένα εξοντωτικό ματς εκτεινόταν μέχρι τον ενδέκατο ή δωδέκατο παίκτη και υπήρχαν περισσότερες ανάσες. Ή αν οι διαιτητές δεν χρέωναν με μόλις 14 φάουλ (αρκετά εκ των οποίων ηθελημένα) σε 50 λεπτά αγώνα τους γηπεδούχους…

Μπορεί κανείς να βρει πολλά «αν», αλλά με υποθέσεις ή… μετάνοιες δεν αλλάζει τίποτα. Η ουσία είναι ότι ο Παναθηναϊκός Superfoods δεν μπόρεσε, αλλά ίσως το πιο σημαντικό είναι πως… μπορεί. Για δεύτερη φορά μέσα στο πρώτο δεκαήμερο της εποχής Πασκουάλ παρουσίασε μακριά από το ΟΑΚΑ ομάδα με αρχές και χαρακτήρα. Οι αμφιβολίες για το μέταλλο της συγκεκριμένης ομάδας μετά το διασυρμό με κάτω τα χέρια στο ΣΕΦ έχουν δώσει τη θέση τους πλέον στη βεβαιότητα πως αυτό παραμένει σκληρό.

Όμως δεν αρκεί η ψυχή και ο Παναθηναϊκός Superfoods δείχνει πως δεν διαθέτει μόνο αυτή. Οι πινελιές του Πασκουάλ στο παιχνίδι της ομάδας γίνονται παιχνίδι με παιχνίδι και πιο ευδιάκριτες. Διαρκής κίνηση στην επίθεση, γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας (αν και δεν έλειψε κατά περιστάσεις το άσκοπο «κουβάλημα»), «σκαλοπάτια» για τη μεταφορά του παιχνιδιού στις αδύνατες πλευρές, ποστάρισμα με Μπουρούση αλλά και Γκιστ, συνεχείς αλλαγές στα μαρκαρίσματα ειδικά όταν βρίσκονται στο παρκέ οι Αμερικανοί, αδιάκοπη πίεση στην μπάλα και πολλά ακόμη επί μέρους στοιχεία γίνονται σταδιακά κτήμα των παικτών και με την πάροδο του χρόνου μόνο καλύτερα μπορούν να εφαρμοστούν, αλλά και να εμπλουτιστούν με ακόμη περισσότερα.

Η επιστροφή του Τζέιμς θα εξομαλύνει το rotation και θα αφαιρέσει βάρος από τους ώμους κυρίως του Καλάθη, αλλά επειδή θα αργήσει για έναν ακόμη μήνα, δεν αρκεί. Η ενίσχυση με έναν ακόμη γκαρντ είναι αναγκαία… χθες και ο Μάρκο Πόποβιτς, εφόσον επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες, σίγουρα είναι ευπρόσδεκτος. Ένας πολύπειρος γκαρντ, με σπουδαίο σουτ, αρκετά καλή δημιουργία αλλά όχι τόσο συνεπής αμυντικός μπορεί και μόνο με την παρουσία του να αποτελέσει, με τις αρετές και τις αδυναμίες του, ένα ακόμη στήριγμα.

Έχουμε διανύσει μόλις το 1/6 του μαραθωνίου της κανονικής περιόδου. Αυτό σημαίνει αφενός πως τα περιθώρια βελτίωσης για μία ομάδα που προσθέτει χιλιόμετρα στο κοντέρ της είναι μεγάλα, αφετέρου όμως και ότι θα πρέπει ενέργεια και ευθύνες να καταμεριστούν πιο «δίκαια» στους παίκτες, προκειμένου ορισμένοι να μην «καούν» στη διαδρομή.

Follow @ChristosRobolis