Ο Νέντοβιτς λείπει περισσότερο από τον Λάρκιν

Η διαφορά μιας ομάδας με προϋπολογισμό 25+ εκατομμυρίων με μια που έχει υποτετραπλάσιο έγκειται στην ικανότητά της να καλύπτει μία, δύο και τρεις μεγάλες απουσίες. Η Εφές εμφανίστηκε στο ΟΑΚΑ τρωτή χωρίς Λάρκιν, Ντάνστον και στην πορεία Μπομπουά, αλλά το μοναδικό κενό του Παναθηναϊκού, του Νέντοβιτς, «φώναζε» πολύ περισσότερο…

Παραδόξως, το παιχνίδι χάθηκε περισσότερο από την επίθεση παρά από την άμυνα. Οι 80 πόντοι παθητικό είναι αριθμός που σίγουρα και ο Γιώργος Βόβορας θα «αγόραζε» πριν το ματς. Ο Παναθηναϊκός, ωστόσο, είδε το ματς να γυρίζει στο δεύτερο ημίχρονο επειδή ο επιθετικός του ρυθμός καταστράφηκε και έμεινε στο παιχνίδι παίρνοντας σκορ από «πηγές» στις οποίες δεν πολυπόνταρε, όπως τον Μακ των τριών προπονήσεων με την ομάδα και τον Γουάιτ. Έλειπε, ωστόσο, ο παίκτης που θα αναστάτωνε την αντίπαλη άμυνα, θα επιτίθετο στον καταπονημένο και φθαρμένο με φάουλ Μίσιτς ή στον αδύναμο ανασταλτικά Σίμον. Ο άνθρωπος που στο δεύτερο ημίχρονο των μόλις έξι ασίστ με ισάριθμα λάθη θα πρόσφερε προσωπικές φάσεις και σκορ βγάζοντας το κάρο από τη λάσπη.

Πάντως ο Παναθηναϊκός απείχε πολύ από το να αριστεύσει και αμυντικά… Να δεχτείς 33 πόντους από έναν παίκτη της κλάσης του Μίσιτς συμβαίνει, αλλά είναι ανεπίτρεπτο στο επίπεδο αυτό όταν απουσιάζουν από τον αντίπαλο σκόρερ όπως οι Λάρκιν και Μπομπουά. Οι «πράσινοι» είχαν μία βασική αποστολή στα μετόπισθεν και τα έκαναν μαντάρα. Οι βοήθειες στον Σαντ-Ρος ήταν φτωχές και καθυστερημένες και οι γηπεδούχοι είδαν τον Σέρβο να πετυχαίνει 17 πόντους στο τρίτο δεκάλεπτο χωρίς καν να συμπληρώσουν τα πέντε ομαδικά. Για την ακρίβεια και από τα τέσσερα που έκαναν το ένα ήταν επιθετικό και το άλλο πρόσφερε βολές. Προσθέστε σε αυτό και τα μόλις έξι λάθη της Εφές και γίνεται αντιληπτό πως η άμυνα θα μπορούσε να είχε λειτουργήσει πολύ καλύτερα...

Κάπως έτσι πήγε στράφι η υπεροπλία στα ριμπάουντ, με τον Παναθηναϊκό να έχει στο φινάλε του αγώνα οκτώ επιπλέον κατοχές, αλλά και το εξαιρετικό ντεμπούτο του Σέλβιν Μακ. Ο Αμερικανός μόνο ψαρωμένος δεν ήταν και μπήκε με τον αέρα που του προσφέρει η καριέρα περίπου 500 αγώνων στο ΝΒΑ. Ίσως όμως το πιο σημαντικό είναι πως πέραν των 18 πόντων έδειξε πως αποτελεί τεράστιο upgrade σε σχέση με τους προκατόχους του και στην άμυνα. Δίχως υπερβολή ήταν ο γκαρντ που τα πήγε καλύτερα απέναντι στον ασταμάτητο Μίσιτς. Λιγοστά πράγματα μπορεί ακόμη να κρατήσει ο Παναθηναϊκός, όπως η σταθερά ανοδική πορεία των Παπαγιάννη και Γουάιτ. Αντίθετα, ο Φόστερ απόντος Νέντοβιτς έχασε την ευκαιρία να κάνει τη διαφορά και πιστοποίησε πως δεν έχει μάθει να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του μετά από 1-2 αποτυχημένες προσπάθειες.

Ο Παναθηναϊκός, κακά τα ψέματα, έχασε μια τεράστια ευκαιρία για μια νίκη που θα λείψει από τους περισσότερους αντιπάλους του. Γιατί όταν η Εφές βρει ρυθμό και παραταχθεί πλήρης, ελάχιστες ομάδες θα πάρουν νίκες απέναντί της. Για μια ακόμη φορά οι «πράσινοι» πάλεψαν απέναντι σε έναν πολύ πιο ακριβό, ποιοτικό, έμπειρο και «δεμένο» αντίπαλο, αλλά λύγισαν στο τέλος. Ο κόσμος τους δεν μπορεί να έχει παράπονο από την προσπάθεια που γίνεται, αλλά ψυχρά και ρεαλιστικά η… συμπάθεια για μια ομάδα που «ξύνει» το ταβάνι της δεν αρκεί για πρόκριση, ίσως καν και διεκδίκηση πρόκρισης στα playoffs.

ΥΓ: Ο Παναθηναϊκός δικαιούται να διαμαρτύρεται για δύο καθοριστικές διαιτητικές αποφάσεις: Ούτε βήματα έκανε ο Μήτογλου στη φάση που 3:50 πριν το τέλος είχε μειώσει σε -4, ούτε αντικανονική παρέμβαση του Γουάιτ υπήρχε στο 1:12 πριν το τέλος, καθώς ο Μερμάν χτυπά ξεκάθαρα τη στεφάνη. Όμως δεν ωφελεί σε τίποτα η ίδια η ομάδα να αναλωθεί στην κουβέντα για τη διαιτησία που της έκανε κακό τα προηγούμενα χρόνια στην Ευρωλίγκα.

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis