Εικόνα διάλυσης, τροφή για σκέψη, ευκαιρία για αποφάσεις

Έχει επισημανθεί κατ’ επανάληψη: είναι άλλο να χάνεις κι άλλο να διασύρεσαι. Ουδείς είχε την «απαίτηση» από τον βαθμολογικά αδιάφορο Παναθηναϊκό να κερδίσει στην Αγία Πετρούπολη μια ομάδα που έδινε το σημαντικότερο παιχνίδι της ιστορίας της, αλλά μια τουλάχιστον αξιοπρεπής εμφάνιση θα έπρεπε να είναι αυτονόητη. Αντ’ αυτού, οι «πράσινοι» παρουσίασαν εικόνα σκόρπιας διαδήλωσης απέναντι στη Ζενίτ, αμαύρωσαν την ιστορία τους και πρόσφεραν άφθονη τροφή για σκέψη και προβληματισμό.

Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε ούτε τα στοιχειώδη. Ακόμη κι ένας αδαής αντιλαμβανόταν πως για να έχει τύχη σε ένα τέτοιο ματς, θα έπρεπε πρωτίστως να… παίξει με το άγχος των αντιπάλων. Να μπει δυνατά, να τους ζορίσει και να τους βάλει πίεση που η φανέλα της Ζενίτ δεν αντέχει και οι περισσότεροι παίκτες της δεν έχουν μάθει να διαχειρίζονται. Αντ’ αυτού, οι «πράσινοι» μπήκαν… περιπατητές, δέχτηκαν 26 πόντους στην πρώτη περίοδο, έχασαν τέσσερα αμυντικά ριμπάουντ από τη χειρότερη ομάδα της διοργάνωσης σε αυτό το κομμάτι και χρησιμοποίησαν μόλις δύο φάουλ.

Άλλο που δεν ήθελαν οι παίκτες του Πασκουάλ, που ένιωσαν άνετα και συνέχισαν όλο το βράδυ στο ίδιο τέμπο φορτώνοντας το καλάθι του Παναθηναϊκού με 112 πόντους (δεύτερο χειρότερο ρεκόρ στην ιστορία του στη διοργάνωση) έχοντας 64,7% στα δίποντα (22/34) και 51,7% στα τρίποντα (15/29). Η δεύτερη χειρότερη άμυνα της Ευρωλίγκας, πίσω μόνο από την ανεκδιήγητη Χίμκι, επιβεβαίωσε τη… φήμη που τη συνοδεύει από την αρχή της σεζόν και έγινε έρμαιο απέναντι σε έναν αντίπαλο που έστησε πάρτι πρόκρισης πάνω στο πράσινο κουφάρι.

Ο Όντεντ Κάτας διάλεξε την πιο ακατάλληλη στιγμή να κάνει πειράματα με ζώνες που οι παίκτες του έδειχναν ανήμποροι να εφαρμόσουν, χρησιμοποίησε σχήματα που πρώτη φορά βλέπουμε και ξεχνούσε να καλέσει τάιμ άουτ στα μεγάλα σερί που έτρεχαν οι γηπεδούχοι έχοντας στο μυαλό του περισσότερο να γκρινιάζει (αρκετές φορές δικαίως) για τη διαιτησία. Το πόσο εκτός κλίματος αγώνα ήταν ο Ισραηλινός φάνηκε όταν στην τέταρτη περίοδο το σχήμα με Δίπλαρο και Κασελάκη έριξε τη διαφορά στους δώδεκα (γιατί κάποιες φορές χρειάζεται περισσότερο διάθεση παρά ποιότητα) κι εκείνος τους απέσυρε επαναφέροντας τους «βασικούς» που τα έκαναν ξανά θάλασσα παρακολουθώντας τη διαφορά να πλησιάζει το ιστορικό χαμηλό του -31 πέρσι από την ΤΣΣΚΑ.



Ο Κάτας έχει σοβαρότατες ευθύνες για αυτή την εικόνα, χωρίς αυτό φυσικά να απαλλάσσει τους παίκτες από τις δικές τους. Για όποιον δεν το αντιλαμβάνεται, ο Παναθηναϊκός στα πέντε τελευταία παιχνίδια του στην Ευρωλίγκα έχει γνωρίσει τέσσερις διασυρμούς, 85-65 από την Εφές, 82-97 από την Μπασκόνια, 93-78 από τη μισή Ζαλγκίρις και 112-83 από τη Ζενίτ. Μόνο την Αρμάνι κέρδισε σε ματς που πήγε να εξελιχθεί σε πανωλεθρία στο -20 του πρώτου ημιχρόνου. Μόνο τότε έβγαλε αντίδραση, γιατί στις άλλες περιπτώσεις κατέθεσε τα όπλα, παραδόθηκε αμαχητί και παρουσίασε εικόνα διάλυσης, απαράδεκτη για ομάδα με αυτή την ιστορία.

Sorry κιόλας, αλλά η 40άρα στο Λαύριο δεν… μετρά. Γιατί ο Παναθηναϊκός οφείλει να έχει απαιτήσεις που δεν περιορίζονται στο να διαλύει μια (εξαιρετική κατά τα άλλα) ομάδα με… υποεικοσαπλάσιο μπάτζετ. Θα κριθεί και θα συγκριθεί απέναντι στους ισχυρούς της Ευρωλίγκας. Οι παίκτες των «πράσινων» ταξίδεψαν στη Ρωσία για να βγάλουν την υποχρέωση, θαρρείς και είχαν κερδίσει τους Λέικερς και όχι το συμπαθές Λαύριο. Θύμισαν νοοτροπία δημόσιου υπαλλήλου που κοιτά το ρολόι του μετρώντας τα λεπτά για να σχολάσει ή αν τον παίρνει θα το σκάσει και νωρίτερα από τη δουλειά του. Τα γελάκια στον πάγκο με τη διαφορά να παίρνει διαστάσεις ιστορικού διασυρμού ήρθαν να ολοκληρώσουν το παζλ της οργής που δικαιολογημένα αισθάνεται ο κόσμος του Παναθηναϊκού.

Η διοίκηση των Διαμαντίδη και Αλβέρτη διαθέτει τεχνογνωσία που δεν έχει καμία άλλη στην Ευρωλίγκα. Όμως κάποιες φορές δεν αρκεί αυτό. Στην προκειμένη περίπτωση απαιτείται… τράβηγμα αυτιού, ενδεχομένως και σοβαρές αποφάσεις. Ίσως η συντριβή από τη Ζενίτ να αποτελεί μια καλή ευκαιρία για προσγείωση και πιο ρεαλιστική αποτίμηση της πραγματικότητας σε ένα κλαμπ που μάλλον παρασύρθηκε από τη... μέθη της μεταγραφής του Χεζόνια και τη νίκη επί του Ολυμπιακού στο ΣΕΦ κρίνοντας επιεικώς ή ακόμη και παντελώς λανθασμένα πρόσωπα και πράγματα.

Πιθανώς το ιστορικό χαμηλό στην Αγία Πετρούπολη να κάνει πιο εύκολες κάποιες αποφάσεις που ίσως μέχρι πρότινος έμοιαζαν δύσκολες. Γιατί όποιος νομίζει ότι ο Παναθηναϊκός με την ανανέωση συμβολαίων στους Παπαπέτρου, Μήτογλου, Νέντοβιτς και Χεζόνια, αλλά και αποκτώντας έναν κανονικό πλέι μέικερ θα γίνει μεμιάς ομάδα playoffs, ζει σε μια ουτοπία. Χρειάζονται πολλά περισσότερα, με πρώτη την νοοτροπία που εσχάτως μοιάζει «άρρωστη» και πρέπει να ξεριζωθεί προτού αρχίσει να παγιώνεται.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis