Η δίκαια τετράδα, ο κρυπτονίτης του Ντόντσιτς και ο MVP του Παγκοσμίου

* Το μπάσκετ είναι δίκαιο άθλημα και στα ημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου πέρασαν οι, πράγματι, τέσσερις καλύτερες ομάδες του κόσμου. Με τον συνδυασμό ποιότητας, βάθους, σκληράδας, ισορροπίας, αθλητικότητας, εμπειρίας και σοβαρότητας. Όσοι έμειναν εκτός τετράδας, οκτάδας ή 16άδας στερούνταν τουλάχιστον ένα ή και περισσότερα από τα παραπάνω στοιχεία. Η Λετονία το βάθος, η Ιταλία την αθλητικότητα, η Γαλλία τη σοβαρότητα, η Λιθουανία την ποιότητα, η Ισπανία την ισορροπία, η Σλοβενία τη σκληράδα… Και η Ελλάδα αρκετά από τα απαιτούμενα στοιχεία στον δέοντα βαθμό για να κάνει υπέρβαση.

* Ο Λούκα Ντόντσιτς είναι «στρατιώτης» της εθνικής Σλοβενίας και κανείς δεν μπορεί να του το στερήσει αυτό. Όμως για μία ακόμη διοργάνωση αφήνει τα νεύρα του να τον καταβάλουν, να τον απορυθμίσουν και να τον οδηγήσουν εκτός αγώνα, πρώτα πνευματικά και μετά… σωματικά. Συνέβη και στο περσινό Ευρωμπάσκετ, συνέβη και την τελευταία σεζόν στο ΝΒΑ όπου ήταν πρώτος σε τεχνικές ποινές με 16. Μπορεί ενίοτε να έχει δίκιο, αφού ένιωσε τους τεθωρακισμένους Ντορτ και Μπρουκς σε όλο του το κορμί, αλλά το έχασε με τις αντιδράσεις του. Ο παίκτης με το μεγαλύτερο «αυθεντικό» ταλέντο στον κόσμο θα μπορέσει να ανέβει κι άλλη πίστα, αν μάθει να διατηρεί την αυτοκυριαρχία του, όσο σκληρά ή αντιαθλητικά κι αν τον αντιμετωπίζουν και όσο κι αν το επιτρέπουν αυτό οι διαιτητές.



* Ο Καναδάς επιβραβεύεται για τη σπουδαία δουλειά που γίνεται στο μπάσκετ εκεί τα τελευταία χρόνια (απόρροια και της οικονομικής άνθισης ενός σοβαρού κράτους) και εξελίσσεται σε μια νέα υπερδύναμη του αθλήματος. Το πάθημα του Παγκοσμίου του 2019 και του Προολυμπιακού του 2021 αναλύθηκαν και τα διδάγματα αξιοποιήθηκαν, δημιουργήθηκε ένα ισορροπημένο ρόστερ, με σούπερ σταρ αλλά και ρολίστες και η ομάδα πήγε στα ημιτελικά, φλερτάρει με μετάλλιο και εξασφάλισε θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σκεφτείτε, δε, ότι πίσω έμειναν παίκτες όπως οι Τζαμάλ Μάρεϊ και Άντριου Γουίγκινς.

* Ο Σάι Γκίλτζους-Αλεξάντερ αν τελείωνε τώρα το Παγκόσμιο Κύπελλο θα ήταν ο αδιαμφισβήτητος MVP. Ένας ασυγκράτητος σκόρερ, που παίζει όχι μόνο με το σπουδαίο ταλέντο του, αλλά και με πολύ μυαλό και ωριμότητα. Που δίνει την αίσθηση πως είναι γήινος, αλλά όσοι προσπάθησαν να τον αναχαιτίσουν έφαγαν τα μούτρα τους. Τελικά δεν είναι και τόσο εύκολο να γίνεις All Star στο ΝΒΑ, έτσι; Και, επίσης, τελικά οι πραγματικά πολύ καλοί παίκτες δεν έχουν πρόβλημα να προσαρμοστούν και να κάνουν θραύση και στο FIBA Basketball.



* Η Γερμανία είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης, τουλάχιστον με τις συνθέσεις που είδαμε τις ευρωπαϊκές ομάδες σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Με δύο σταρ του ΝΒΑ (Σρέντερ, Φ. Βάγκνερ), δύο αξιόλογους ρολίστες (Τάις, Μ. Βάγκνερ) επίσης στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου, με παίκτες Ευρωλίγκας που όμως έχουν συγκεκριμένο ρόλο και δεν τους ζητείται να κάνουν κάτι περισσότερο ή λιγότερο από αυτό που μπορούν (Ομπστ, Τίμαν, Βόιτμαν, Λο, Μπόνγκα). Και πάνω από όλα με έναν κορμό ετών, που ενισχύεται κάθε χρόνο αντί να έχει διαρροές και απουσίες.

* Ο Ντένις Σρέντερ λίγο έλειψε να καταστρέψει την ομάδα του κόντρα στη Λετονία. Με 4/26 σουτ, κακές επιλογές, μόνιμα «τρύπα» στην άμυνα και με -20 για την ομάδα του στο διάστημα που ήταν στο παρκέ στον προημιτελικό. Η ευθύνη, ωστόσο, βαραίνει περισσότερο τον Γκόρντον Χέρμπερτ, που παρότι έβλεπε την ομάδα του να ρολάρει πολύ καλύτερα με τον Μαόντο Λο στο «1», επέμενε στον αστέρα του. Ίσως θέλοντας να μην τον… χάσει, μετά και το προ ημερών επεισόδιό τους. Παραλίγο όμως έτσι να χάσει το παιχνίδι. Μια καλή υπενθύμιση πως δεν πρέπει να παίζει-βρέξει/χιονίσει-ο καλύτερος παίκτης, αλλά αυτός που είναι σε καλύτερη μέρα και ταιριάζει με τις συνθήκες κάθε αγώνα.



* Ευτυχώς για τους Γερμανούς, ο Ντάβις Μπέρτανς απέτυχε στο τέλος. Επικρίθηκε για την επιλογή του να σουτάρει από τα δέκα μέτρα και όχι να επιτεθεί στο καλάθι, αλλά όποιος τον έχει παρακολουθήσει έστω και σε… μισό αγώνα, ξέρει πως έπραξε ορθά. Ο κοκκινοτρίχης φόργουορντ είναι σπουδαίος σουτέρ, αλλά δεν μπορεί να βάλει την μπάλα στο παρκέ. Πόνταρε, λοιπόν, στο δυνατό του στοιχείο, αυτό που του είχε χαρίσει 20 πόντους με 6/12 τρίποντα μέχρι τότε στον προημιτελικό, αλλά και ένα πενταετές συμβόλαιο 80 εκατ. δολαρίων στο ΝΒΑ. Ίσως μπορούσε να πλησιάσει περισσότερο στη γραμμή των 6,75μ., αφού είχε το χρόνο, αλλά-λογικά-προτίμησε να δει το καλάθι «καθαρά» και να μην εκτελέσει πάνω στα απλωμένα μακριά χέρια του Μπόνγκα.

* Αυτό δεν μειώνει στο ελάχιστο την ομάδα που κέρδισε τις καρδιές όλων στο Παγκόσμιο Κύπελλο, Λετονία. Ένα καταπληκτικό σύνολο, από μια χώρα 1,8 εκατομμυρίων ανθρώπων, που με την κατεύθυνση του υποτιμημένου Λούκα Μπάνκι έκανε θαύματα. Βασίστηκε σε έναν κορμό ετών από παίκτες που έχουν ουσιαστικό ρόλο στις ομάδες τους και «κουβάλησαν» την ομάδα στα προκριματικά, είχε άριστη τακτική και έσπασε το ταβάνι της. Ένας οδηγός για χώρες που δεν έχουν την τεράστια δεξαμενή παικτών, αλλά αντιλαμβάνονται πως δουλεύοντας σωστά μπορούν όχι απλώς να κοιτάξουν στα μάτια, αλλά και να κερδίσουν χώρες που παράγουν αφειδώς μπάσκετ, όπως η Γαλλία, η Ισπανία και… παρά ένα τρίποντο τη Γερμανία. Κι ας έλειπε ο καλύτερος παίκτης της χώρας πλην όμως «γυάλινος», Κρίσταπς Πορζίνγκις.



ΥΓ: Οι ημιτελικοί είναι ακατάλληλοι για προγνωστικά. Ο Καναδάς θα πλακώσει στο ξύλο τον Μπογκντάνοβιτς, αλλά είναι άγνωστο αν μπορεί να εξουδετερώσει τον πόλο που λέγεται Μιλουτίνοφ. Η δε Σερβία έχει περισσότερες λύσεις από τη Λετονία, αλλά ίσως όχι τον παίκτη που θα περάσει χειροπέδες στον SGA. Στο άλλο παιχνίδι, η Γερμανία έδειξε στο Άμπου Ντάμπι πως… την έχει την Team USA. Οι παίκτες του Στιβ Κερ θα πρέπει να δείξουν τη δέουσα προσοχή απέναντι στην πληρέστερη front line των αντιπάλων τους και να ψάξουν σκορ στο ανοιχτό γήπεδο, γιατί αλλιώς θα έχουν πρόβλημα στο «5-5».