Όχι, κυρία ρεσεψιονίστ. Θα μείνουμε παραπάνω

Η Εθνική δεν πήγε στη Μαδρίτη για να πει ένα «Hola» (μτφ: γεια) και να πάρει το δρόμο για την πατρίδα. Ήρθε για … όλα ή τίποτα, αποφασισμένη να μείνει, να βγάλει από τη μέση Σερβία και Βραζιλία ή Αργεντινή και να πάει μέχρι το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Έτσι φτάνοντας το πρωί της Παρασκευής στο ξενοδοχείο της Μαδρίτης και στην ερώτηση της ρεσεψιονίστ «Η κράτησή σας είναι για τρεις μέρες, έτσι;», η απάντηση ήταν αυτή που έπρεπε και πηγάζει από την εμπιστοσύνη που εμπνέει αυτή η Εθνική σε όλους μας: «Όχι, θα μείνουμε παραπάνω…».

Δεν είναι ψευδαίσθηση. Είναι η αίσθηση που πηγάζει από την εικόνα της Εθνικής. Αφού έστρωσε το δρόμο της μέχρι την τετράδα, καλείται τώρα να τον διαβεί. Ασφαλώς ο βαθμός δυσκολίας ανεβαίνει. Όχι απαραίτητα επειδή η Σερβία είναι (;) καλύτερη ομάδα από την Κροατία ή την Αργεντινή, αλλά γιατί στην εξίσωση μπαίνει πλέον και ο παράγοντας άγχος. Κάτι που υπήρχε και πριν, αλλά πλέον είναι πολύ μεγαλύτερος γνωρίζοντας πως πλέον δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία και μια ήττα θα γκρεμίσει όσα όνειρα έχει «γεννήσει» ενδόμυχα η ίδια η Εθνική με τις εμφανίσεις της. Δεν είναι, δα, τυχαίο πως οι «ειδικοί» την λογαριάζουν πλέον τρίτο φαβορί στη διοργάνωση, πίσω μόνο από Ισπανία και ΗΠΑ. Αυτές όλοι τις περίμεναν όμως, τη δική μας ομάδα από ελάχιστοι ως… κανένας.

Η ελληνική ομάδα, πάντως, μέχρι τώρα πέρα από τη σοβαρότητα απέναντι στους ασθενείς αρχικά και την ισχύ της εν συνεχεία κόντρα στους ισχυρούς, έδειξε μέχρι τώρα να έχει ΚΑΙ χαρακτήρα. Κι αυτός επιστρατεύεται στα δύσκολα, τιθασεύει το άγχος, το μετατρέπει όχι σε βαρίδια στα πόδια, αλλά σε κινητήριο δύναμη ικανή να την ωθήσει πάνω και από αυτό το εμπόδιο.

Follow @ChristosRobolis