Όταν δεν εμπιστεύεσαι τους παίκτες σου, τους αλλάζεις

Αποτελεί νόμο της φύσης: ίδια δεδομένα δεν μπορούν να σου προσφέρουν διαφορετικά αποτελέσματα, όσες φορές και αν πας να βγάλεις την εξίσωση. Κι όσο ο Παναθηναϊκός δεν αναβαθμίζει το ρόστερ του σε θέσεις που αναμφισβήτητα «πονάει», τότε στο μόνο που απλώς μπορεί να φιλοδοξεί είναι η συμμετοχή στα playoffs, που κι αυτή όμως μπορεί να τεθεί σε κίνδυνο.

Ο Ρικ Πιτίνο είναι αδύνατο να μην το έχει αντιληφθεί πλέον. Και παρότι τα λόγια του μέχρι προ 2-3 εβδομάδων δεν προανήγγειλαν προσθήκη, οι πράξεις του βδομάδα με τη βδομάδα άλλα δείχνουν. Ο Παναθηναϊκός δεν χρησιμοποίησε καθόλου δύο ξένους του, Μπέντιλ και Μπράουν, και ελάχιστα άλλους δύο, τους Γουάιλι και Τζόνσον. Αν αυτό δεν υποδηλώνει έλλειψη εμπιστοσύνης από τον προπονητή, τι άλλο να σημαίνει; Και δεν είναι, δα, ότι οι παίκτες που αγωνίζονται στις θέσεις τους έβγαλαν μάτια απέναντι στη Ρεάλ… Για παράδειγμα, ο συνήθως σταθερός στην επίθεση Τόμας ήταν εξαφανισμένος αλλά για ανεξήγητο λόγο έμεινε στο παρκέ 24 λεπτά.

Η αδυναμία του Παναθηναϊκού στο ριμπάουντ βγάζει μάτι εδώ και καιρό. Η Ρεάλ που είναι από τις τελευταίες στα επιθετικά ριμπάουντ στην Ευρωλίγκα (9,17 ανά αγώνα μέχρι… χθες) πήρε 18 τέτοια στο ΟΑΚΑ μεταφράζοντας αυτά σε 15 πόντους. Για ένα ακόμη παιχνίδι οι «πράσινοι» έχασαν τη μάχη των κατοχών (83-90), που τόσο πολύτιμες είναι και μια πιο ποιοτική ομάδα όταν έχει έξτρα ευκαιρίες να σκοράρει έχει φυσικά και περισσότερες πιθανότητες να τις αξιοποιήσει. Ομοίως βαρβάτη είναι και η αδυναμία στην περιφέρεια, όπου η Ρεάλ χωρίς Γιουλ και Κάρολ παρέταξε στα γκαρντ Καμπάτσο, Λαπροβίτολα, Τέιλορ, Κοζέρ και Ρούντι, ενώ οι «πράσινοι» είχαν τους εξής τρεις «πλύνε-βάλε» από την αρχή της χρονιάς, Καλάθη, Φρεντέτ και Ράις…

Με τον Ταβάρες να λειτουργεί σαν σκιάχτρο προσφέροντας πολύ περισσότερα από ό,τι δείχνει το 32 στο ranking του και τον Παναθηναϊκό-που ούτως ή άλλως δεν ακουμπά στο ποστ-να ρίχνει άσφαιρα από την περιφέρεια (9/31), το αποτέλεσμα δεν μπορούσε να είναι διαφορετικό. Η Ρεάλ «χτυπούσε» με χειρουργική ακρίβεια στις αμυντικές «τρύπες» των αντιπάλων της και τις περισσότερες φορές αυτές ήταν πάνω από 1-2 (όπως στα σχήματα με Φρεντέτ, Τόμας και Παπαγιάννη). Αν δεν έφτανε σε ντράιβ, είχε την πάσα στον ψηλό και αν πάλι τίποτα δεν λειτουργούσε έβρισκε δεύτερες και τρίτες επιθέσεις εκτελώντας τελικά 40 τρίποντα έναντι 34 διπόντων.

Ένας Παναθηναϊκός χωρίς εύκολο ριμπάουντ και χωρίς ρυθμό αντέδρασε σπασμωδικά (λόγω και των εκνευριστικών σφυριγμάτων που όμως δεν είναι άλλοθι για την ήττα) πλην της καλής τρίτης περιόδου και έβγαλε μετά από καιρό στο ΟΑΚΑ εικόνα ομάδας που έχασε εύκολα. Σίγουρα ανησυχητικό σημάδι, γιατί και ο Παναθηναϊκός πέρσι έχασε τέσσερις φορές μέσα σε λίγες εβδομάδες από τη Ρεάλ, αλλά πάλεψε όλα τα παιχνίδια και θα μπορούσε σίγουρα να κερδίσει ένα-δύο εξ αυτών.

Είναι προφανές πως δύο είναι οι δρόμοι: είτε της ενίσχυσης εδώ και τώρα με παίκτες που θα αναβαθμίσουν το ρόστερ σε ποιότητα, άμυνα και βάθος, είτε της καλύτερης αξιοποίησης παικτών που επί Πιτίνο έχουν τεθεί εκτός ροτέισον περισσότερο και από ό,τι επί Πεδουλάκη. Χρόνος πολύς δεν υπάρχει για κωλυσιεργία…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis