Όπου φτωχός και η μοίρα του

Η επιβίωση του ισχυρότερου σε βάρος του αδύνατου αποτελεί νόμο της φύσης και δεν θα μπορούσε παρά να βρει εφαρμογή και στο μπάσκετ. Είναι εμφανές πως βιώνουμε την εποχή της μετάβασης σε ένα υπερεθνικό πρωτάθλημα, την Ευρωλίγκα, όπου θα συμμετέχουν οι έχοντες όνομα, παράδοση, αλλά κυρίως χρήμα και κόσμο. Οι υπόλοιποι είναι καταδικασμένοι σε μαρασμό και... εσωστρέφεια συμμετέχοντας σε ένα λίγο ως πολύ παρηκμασμένο εγχώριο πρωτάθλημα.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Σίγουρα τα σχέδια της Ευρωλίγκας ηχούν ευχάριστα στα μάτια του μέσου φιλάθλου. Περισσότεροι αγώνες, δράση σε μία ημέρα (Παρασκευή) που δεν επισκιάζεται από το ποδόσφαιρο, πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού και ομάδες με αστέρες προσφέρουν ένα άκρως δελεαστικό «πακέτο» διασκέδασης για τον κόσμο. Αλλά κι ένα πεδίο επενδύσεων για τις ομάδες και τις διοικήσεις τους, που πιθανώς να μη χρειαστεί πλέον να πετούν λεφτά σε ένα βαρέλι δίχως πάτο...

Στον αντίποδα, τα εθνικά πρωταθλήματα, από τα πιο ανταγωνιστικά όπως το ισπανικό μέχρι παρηκμασμένα όπως το ελληνικό, θα βιώσουν τις συνέπειες του επεκτατισμού. Με αγώνες τη Δευτέρα (όπως η... ΕΣΚΑ), λιγοστό κόσμο στις κερκίδες, πενιχρά τηλεοπτικά κι όχι μόνο έσοδα, χαμηλότερης ποιοτικής στάθμης παίκτες που θα θέλουν να πάρουν γρήγορα «προαγωγή» σε ομάδα Ευρωλίγκας και λιγοστά ως ανύπαρκτα κίνητρα για τις συμμετέχουσες ομάδες που θα μάχονται για ένα... πουκάμισο αδειανό, όπως λέει και ο ποιητής. Αφενός γιατί θα είναι πρακτικά αδύνατο να ανταγωνιστούν τους «μεγάλους» που συμμετέχουν στην Ευρωλίγκα (οι Δαβίδ-δυστυχώς-μάς τελείωσαν) κι αφετέρου γιατί η τελευταία έχει πολύ δύσκολη «πόρτα» για κάθε ομάδα που φιλοδοξεί να εισχωρήσει σε αυτό το κλειστό κλαμπ των ισχυρών. Αργά ή γρήγορα θα καταντήσουν κάτι σαν αυτό που είναι για το ΝΒΑ το NCAA ή (ακόμη χειρότερα) το NBDL. Ένα φυτώριο από το οποίο απλώς θα δρέπουν τους καρπούς οι πλούσιοι ή μία audition για παίκτες που θέλουν να αποδείξουν την αξία τους προτού αποχαιρετήσουν το τοπικό πρωτάθλημα και τη φτώχεια του.

Είναι σαφές πως Ευρωλίγκα και εθνικά πρωταθλήματα δεν θα υπάρχουν πλέον «παράλληλα». Ο ένας θα ζήσει σε βάρος του άλλου. Και όλοι ξέρουμε ποιος είναι ο «ένας» και ποιος είναι ο «άλλος». Οι συνέπειες, θετικές για τους λίγους πλούσιους και καταστροφικές για τους πολλούς φτωχούς, θα φανούν σύντομα. Πάντως το γεγονός ότι το ποδόσφαιρο κατόρθωσε ΚΑΙ να καθιερώσει μία πετυχημένη υπερδιοργάνωση όπως το Champions League, που δεν αποτελεί πλέον απαγορευμένο όνειρο για καμία ομάδα από καμία χώρα, αλλά ΚΑΙ να διατηρήσει σε υψηλό επίπεδο τα εθνικά πρωταθλήματα (που ευημερούν παράλληλα και τροφοδοτούν με ομάδες το Champions League) συνιστά μία ήττα για το μπάσκετ κι όσους το βλέπουν κοντόφθαλμα.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com