Ολυμπιακός, σαν να σηκώθηκε από χριστουγεννιάτικο τραπέζι

Αν ήταν στοίχημα, θα μιλούσαμε για άσο από ημίχρονο. Ο Ολυμπιακός μπήκε στο ματς με την Μπάμπεργκ θαρρείς και σηκώθηκε από χριστουγεννιάτικο τραπέζι παραφουσκωμένος, δυσκίνητος και με υπνηλία. Πάντα δεύτερος στις προσωπικές μονομαχίες, δίχως διάθεση, ενέργεια και συγκέντρωση. Πιθανώς εφησυχασμένος από το καλό δικό του ρεκόρ, δεν αντιπαρέταξε δύναμη στη δύναμη και πάθος στο πάθος των αντιπάλων που είχαν μάτι που γυάλιζε θέλοντας να αποδείξουν αυτό που όλοι αντιλαμβάνονται αλλά δεν αποτυπώνεται στη βαθμολογία: πως αδικούνται κατάφορα από την τελευταία θέση του πίνακα.

Ο Κοζέρ θύμιζε… Μέσι δημιουργώντας ρήγματα με ανάποδο χέρι από τα δεξιά, η περιφερειακή άμυνα έπαιρνε ολοστρόγγυλο μηδενικό τη στιγμή που ο αντι-Χάκετ έχει ήδη αργήσει να αποκτηθεί, αλλά και στην επίθεση τα πράγματα δεν ήταν καθόλου καλύτερα. Όσο η Μπάμπεργκ έχτιζε διαφορά, οι παίκτες του Ολυμπιακού «έχτιζαν» με τα τούβλα που πετούσαν πίσω από τα 6,75μ., η δημιουργία ήταν σταθερά προβληματική (13ος σε ασίστ και στην αναλογία ασίστ/λαθών) και απουσίαζε παντελώς το παιχνίδι από τη ρακέτα. Η γνωστή ρημάδα διαφήμιση σε κάθε μπρέικ φρόντιζε να τρίβει στη μούρη την απουσία του Πρίντεζη (what have you got there, kid?) και μέχρι οι «ερυθρόλευκοι» να… χωνέψουν βρέθηκαν στο -21.

Η αντίδραση στο τρίτο δεκάλεπτο έκανε τους περισσότερους να το πιστέψουν. Και δικαιωματικά, βλέποντας την αφύπνιση της ομάδας που έχει μάθει να κερδίζει με όλους τους τρόπους απέναντι στην ομάδα που φέτος έχει χάσει με όλους τους τρόπους. Η άμυνα ανέβασε ένταση και πίεση, τα ποσοστά στα μακρινά σουτ βελτιώθηκαν και η διαφορά έπεσε στους εννιά με υπεραρκετό χρόνο για να γίνει η ανατροπή. Αποδείχτηκε, ωστόσο, πως αυτή ήταν μια καλή παρένθεση σε μία κάκιστη βραδιά για τον Ολυμπιακό. Την ώρα που ο Κοζέρ σίγησε, Μέλι και Μίλερ μίλησαν και η ολική επαναφορά έμεινε στη μέση.

Η ήττα από την Μπάμπεργκ μπορεί να στοιχίσει στο τελικό «ταμείο», αλλά δεν αποτελεί καταστροφή για τον Ολυμπιακό τηρουμένων των αναλογιών. Ασφαλώς δεν πρόκειται για απώλεια εντός προγράμματος, ωστόσο μπορεί να δικαιολογηθεί μερικώς από τις απουσίες και τη διαρκή υπενθύμιση πως πέραν της ΤΣΣΚΑ δεν υπάρχει άλλη ομάδα δίχως γκέλα ή γκέλες (με πρόσφατο παράδειγμα το πάθημα της Ρεάλ στο Βελιγράδι). Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως ο Ολυμπιακός πρέπει να αναζητήσει ελαφρυντικά. Λύσεις πρέπει να αναζητήσει. Πρωτίστως στην αντικατάσταση του Ντάνιελ Χάκετ, που ορθώς δεν γίνεται βιαστικά αλλά δεν πρέπει να καθυστερήσει πολύ ακόμη. Η προσθήκη ενός γκαρντ που θα βοηθήσει στην περιφερειακή άμυνα και τη δημιουργία είναι αναγκαιότητα. Πολλά από τα άλλα προβλήματα θα λυθούν με την επιστροφή του Πρίντεζη, πιθανότατα κόντρα στη Φενέρμπαχτσε.

Ένα ματς που ήδη έχει αποκτήσει χαρακτήρα must win, καθώς νίκη θα διατηρήσει τον Ολυμπιακό στο γκρουπ των ομάδων που διεκδικούν θέση στην τετράδα, αλλά ήττα πιθανώς να τον υποβιβάσει ακόμη και στο χορό των… καταραμένων που θα πασχίσουν να στριμωχτούν στην οκτάδα.

Follow @ChristosRobolis