Ολυμπιακός πιο εκνευριστικός κι από τα ουρλιαχτά της κυρίας

Καθένας έχει δικαίωμα για μια κακή μέρα στη δουλειά. Όμως αυτό που συνέβη στον Ολυμπιακό στη Βιτόρια απέχει πολύ από αυτόν τον επιεικέστατο χαρακτηρισμό. Η ήττα συγχωρείται, αλλά όχι η παράδοση άνευ όρων. Αυτό που παρουσιάστηκε μετά το πρώτο δεκάλεπτο στη «Φερνάντο Μπουέσα Αρένα» δεν θύμιζε σε τίποτα την ομάδα που μπήκε στις καρδιές του κόσμου της και κέρδισε την εκτίμηση όλης της μπασκετικής Ευρώπης κυρίως επειδή δεν καταθέτει ποτέ τα όπλα, με τρανότερη αλλά όχι μοναδική απόδειξη τον τελικό του 2012. Και στο τέλος της ημέρας αυτή η αποκαρδιωτική εικόνα ανταγωνίστηκε και ξεπέρασε στον εκνευρισμό που προκάλεσε σε όσους είδαν τον αγώνα ακόμη και τις άναρθρες κραυγές της γνωστής οπαδού της Μπασκόνια, που ίσως κάποιοι να ακούνε και στον ύπνο τους και να ξυπνούν κάθιδροι.

Οι «ερυθρόλευκοι» θαρρείς και σταμάτησαν να παίζουν μετά το δεκάλεπτο. Πέτυχαν 21 πόντους στο διάστημα αυτό και 33 σε όλο το υπόλοιπο παιχνίδι, ακόμη κι όταν οι γηπεδούχοι κατέβασαν αρκετές ταχύτητες. Άρχισαν με 4/6 τρίποντα και ακολούθως είχαν 1/24! Δέχτηκαν στο ρελαντί 86 πόντους, 16 περισσότερους από τον μέσο όρο παθητικού τους μακριά από το ΣΕΦ στην Ευρωλίγκα και 36 ολόκληρους σε ένα δεκάλεπτο, το εφιαλτικό τρίτο! Δέχτηκαν 25 καλάθια μέσα από το ζωγραφιστό (!) και 16 σε ανοιχτό γήπεδο χωρίς να πετύχουν οι ίδιοι κανέναν! Έχασαν 10 επιθετικά ριμπάουντ μόνο στο πρώτο ημίχρονο, όταν και είχαν φανεί τα πρώτα σημάδια άτακτης υποχώρησης. Αν όλα αυτά δεν συνιστούν δείγματα έλλειψης πάθους, ενέργειας και συγκέντρωσης… τι είναι;

Τα παραπάνω είναι διαπιστώσεις. Οι εξηγήσεις είναι κάτι διαφορετικό και μόνο υποθέσεις μπορούν να γίνουν. Ίσως μια να είναι το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός παρατάχθηκε μετά από καιρό πληρέστερος από ποτέ και αυτό πιθανώς να λειτούργησε υπνωτιστικά σε αντίθεση με το κουτσουρεμένο ρόστερ των προηγούμενων αγώνων που αύξανε το βαθμό συσπείρωσης και εγρήγορσης. Ίσως οι «ερυθρόλευκοι» να πλήρωσαν την εμφανή ανετοιμότητα του Μιλουτίνοφ που ως βαρύ κορμί χρειάζεται χρόνο να ρολάρει μετά τον τραυματισμό του ή την ακόμη πιο οφθαλμοφανή καταπόνηση του ΜακΛίν. Ίσως να φταίει που ο Ρόμπερτς παραμένει αρνητικός και τα ελαφρυντικά για εκείνον τελειώνουν, ενώ ο Στρέλνιεκς μοιάζει να έχει χάσει αυτοπεποίθηση, ρόλο και ρυθμό μετά την επάνοδο του Σπανούλη. Ίσως ο Σφαιρόπουλος να αδίκησε πολύ τον Τόμπσον και τον Μπόγρη που έπαιξαν στα… χασομέρια και να επέμεινε κακώς σε άλλους παίκτες.

Όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος… Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος βρίσκεται αντιμέτωπος με μία νέα κρίση (ανάλογα κακή ήταν και η εικόνα με τον ΠΑΟΚ στην Πυλαία), ασφαλώς αρκετά μικρότερη από αυτή της ήττας από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ το Νοέμβρη. Και είναι στο δικό του χέρι, αλλά και των παικτών να μαντρωθούν στα αποδυτήρια, να βρουν τι φταίει και να βγουν από τα σχοινιά, όπως έχουν πολλάκις αποδείξει ικανοί να κάνουν. Για την ώρα, πάντως, ο ερυθρόλευκο τρένο απειλείται με εκτροχιασμό, καθώς ο Παναθηναϊκός τον έπιασε στη βαθμολογία και τον περιμένει στο ΟΑΚΑ, η Ρεάλ έρχεται από πίσω με… χίλια περιμένοντας και ενισχύσεις με Γιουλ, Αγιόν και Ράντολφ, η Φενέρ όπως κάθε ομάδα Ομπράντοβιτς που σέβεται τον εαυτό της «ανθίζει» κοντά στην άνοιξη και η Ζαλγκίρις κερδίζει κουτσά-στραβά παραμένοντας απειλή για την τετράδα. Για να απενεργοποιηθεί ο συναγερμός που ξάφνου έχει σημάνει θα απαιτηθούν δύο, μία μάλλον δεν αρκεί, νίκες στη «διαβολοβδομάδα» που ακολουθεί με Μακάμπι στο ΣΕΦ και Χίμκι στη Μόσχα. Ειδάλλως το πλεονέκτημα θα αρχίσει να τίθεται σε κίνδυνο. Ο… κανονικός Ολυμπιακός μπορεί να πάει στο Βελιγράδι και με μειονέκτημα. Αυτός της Παρασκευής ούτε με πλεονέκτημα και αβάντζο 2-0 νίκες…

Follow @ChristosRobolis