Ολυμπιακός: Ο Πίτερς που βγήκε από τη σκιά, η κολώνα Μιλουτίνοφ και οι σταθερές αρχές

Ήταν το τέταρτο, αλλά επί της ουσίας το… πρώτο φιλικό του νέου Ολυμπιακού αυτό απέναντι στην Ζαλγκίρις στην Κύπρο. Αυτά των τρίων δεκαλέπτων και των πολλών απουσιών που προηγήθηκαν δεν θα μπορούσαν να λογιστούν ως δείγματα γραφής. Χωρίς ούτε κι αυτό να προσφέρει ασφαλή συμπεράσματα, αφού απουσίαζαν και πάλι τρεις ξένοι (Φαλ, ΜακΚίσικ και… αυτός που έρχεται), είδαμε κάποιες ενδιαφέρουσες τάσεις για την ανανεωμένη εκδοχή της ομάδας που δημιουργεί ο Γιώργος Μπαρτζώκας.

Ο Πίτερς βγήκε από τη σκιά
Ο Άλεκ Πίτερς είναι αλήθεια πως δεν πρόσφερε πέρσι τα προσδοκώμενα. Δεν είναι εύκολο να ζεις στη σκιά του Σάσα Βεζένκοφ, να παίζεις ελάχιστα και να καλείσαι σε σύντομα περάσματα από το παρκέ να είσαι ανάλογα αποτελεσματικός με τον MVP της Ευρωλίγκας. Φέτος όμως ο Βούλγαρος άνοιξε τα φτερά του για το ΝΒΑ και ο Αμερικανός δείχνει απελευθερωμένος, κυρίως ψυχολογικά και κατ’ επέκταση αγωνιστικά. Είναι χαρακτηριστικό πως χθες αγωνίστηκε για 29:33, ενώ πέρσι το περισσότερο που έπαιξε στην Ευρωλίγκα ήταν 25:44 στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ, απόντος τότε του Βεζένκοφ.



Ίσως όμως το πιο σημαντικό είναι πως ο Πίτερς χθες είχε έναν ρόλο ανάλογο του Βεζένκοφ. Δεν… τύχαινε να παραλάβει μπάλες από τη δημιουργία του συνόλου, αλλά η ομάδα τον έψαχνε διαρκώς, εκείνος κινούταν πολύ καλά off ball και είχε το ελεύθερο να εκτελεί, όπως γνωρίζει πολύ καλά να κάνει. Πέτυχε 19 πόντους και το έκανε παίρνοντας 12 σουτ σε όλο το ματς, ενώ όλη τη σεζόν πέρσι στην Ευρώπη δεν πήρε σε κανένα παιχνίδι πάνω από 8 (έπαιρνε μόλις 3,6 σουτ ανά αγώνα!). Προφανώς ο Πίτερς δεν μπορεί να έχει το impact και τα ηγετικά χαρακτηριστικά του προκατόχου της θέσης του, αλλά είναι δεδομένο πως φέτος θα είναι αναβαθμισμένος. Φαίνεται πως θα είναι-τουλάχιστον στην αρχή της σεζόν-το βασικό «4άρι» του Ολυμπιακού, ενώ χθες κλήθηκε για κάποια λεπτά να προσφέρει και στο «3» (κάτι που ίσως περιοριστεί όταν μπει ο ΜακΚίσικ ή ο τελευταίος ξένος).

Η κολώνα Μιλουτίνοφ
Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ δεν εισέπραξε τον «θόρυβο» που δικαιούτο για τη συμφωνία του με τον Ολυμπιακό, αφού αυτή είναι η μοίρα των… παλιών γνώριμων και το κοινό ιντριγκάρει πάντα περισσότερο (συχνά αδικαιολόγητα) ένα νέο πρόσωπο. Όμως ο Σέρβος μόνο «ξαναζεσταμένο φαγητό» δεν είναι και το έδειξε από το πρώτο φιλικό.



Κυριάρχησε στο post και αποτέλεσε συχνά όχι την κατάληξη της επίθεσης, αλλά έναν έξτρα πόλο δημιουργίας χάρη στη δυνατότητά του να «τραβά» δεύτερο αντίπαλο σε βοήθεια και την ικανότητά του στην πάσα. Ο «Μίλου» επιβεβαίωσε πόσο καλός ριμπάουντερ είναι, ενώ βρισκόμενος σε καλύτερη φυσική κατάσταση από ό,τι έφυγε, ήταν και πιο σβέλτος στην άμυνα με αλλαγές δίνοντας αρκετές λύσεις και στα μετόπισθεν. Η επιστροφή του Φαλ θα τον απελευθερώσει κι άλλο, αφού θα μπορεί να έχει ίσως λιγότερα αλλά πιο ποιοτικά λεπτά στο παρκέ και πιο… φθαρμένους αντιπάλους στη ρακέτα.

Ο ρόλος του Σίκμα και ο έτοιμος για περισσότερα «Λάρι»
Ο Λουκ Σίκμα αποκτήθηκε όταν αποχώρησε ο Σάσα Βεζένκοφ και (συνειδητά ή ασυνείδητα) στο μυαλό όλων ήταν ο αντικαταστάτης του. Καμία σχέση όμως... Ο Αμερικανός είναι εντελώς διαφορετικός παίκτης, το γνωρίζαμε και το βλέπουμε και στα πρώτα λεπτά παρουσίας του στον Ολυμπιακό. Δεν είναι εκτελεστής ή σκόρερ, αλλά περισσότερο ένας ρολίστας πολυτελείας, που διακρίνεται για τη δημιουργία του, παίρνει ακριβώς όσα σουτ «πρέπει» και χθες πρόσφερε αρκετά λεπτά στο «5». Με την επιστροφή του Φαλ προφανώς αυτή η ανάγκη θα περιοριστεί, αλλά φαίνεται πως ο Σίκμα αυτή τη στιγμή λογίζεται ως (έστω και κατά συνθήκη) τρίτο πεντάρι του Ολυμπιακού, όπως έπαιζε ο άλλοτε πρωταθλητής του ΝΒΑ και επτά φορές All Star πατέρας του, Τζακ.

Σε αναβαθμισμένο ρόλο είδαμε τον Γιαννούλη Λαρεντζάκη, το σκορ του οποίου είναι περισσότερο αναγκαίο φέτος μετά τις αποχωρήσεις Σλούκα και Βεζένκοφ. Διαχειρίστηκε πολλές κατοχές, ακόμη και ως δημιουργός, ενώ με την άγνοια κινδύνου που τον διακρίνει έδωσε πολύτιμες λύσεις. Ασφαλώς στο κομμάτι αυτό ο Ολυμπιακός περιμένει περισσότερα από τον ανέτοιμο (καθώς έχασε μεγάλο διάστημα της προετοιμασίας) Γουίλιαμς-Γκος και τον Κάνααν που φέτος θα πρέπει να προσφέρει πολλά σε περισσότερα παιχνίδια και να μην περιοριστεί σε λίγες εξαιρετικές εμφανίσεις.



Οι αρχές και το κάτι που λείπει και… έρχεται
Συμπερασματικά, ο Ολυμπιακός του 2023/24 παραμένει μια ομάδα… Γιώργου Μπαρτζώκα. Μπορεί να έχασε το 50% της παραγωγής του παιχνιδιού της με τις αποχωρήσεις Σλούκα και Βεζένκοφ, μπορεί να χριεαστεί περισσότερο καιρό να ρολάρει λόγω των λίγων αλλά σημαντικών προσθαφαιρέσεων στο ρόστερ και των απουσιών από την προετοιμασία, αλλά διατηρεί τις αρχές της: σκληράδα στην άμυνα με πίεση στην μπάλα (ίσως και περισσότερο από πέρσι), συνεχής κίνηση, γρήγορες πάσες και λίγη ντρίμπλα στην επίθεση, καθώς και ταχύτητα, όχι μόνο όταν υπάρχουν συνθήκες για fast break αλλά και σε σετ παιχνίδι. Όση δημιουργία ή εκτέλεση χάθηκε από τις αποχωρήσεις Σλούκα και Βεζένκοφ, ο Ολυμπιακός θέλει να αναπληρώσει από τους νέους πόλους, με τους Μιλουτίνοφ και Σίκμα να αποτελούν πηγή «παραγωγής» παιχνιδιού και από το post, αλλά φυσικά είναι αναγκαία μια ακόμη προσθήκη. Ένας παίκτης στην περιφέρεια, που θα προσφέρει προσωπική φάση και instant scoring, αλλά ταυτόχρονα δεν θα μπαίνει πάνω από την ομαδική λειτουργία.

ΥΓ: Για τον ακόμη πιο ανανεωμένο και επίσης πολύ ενδιαφέροντα νέο Παναθηναϊκό θα τα πούμε αναλυτικά μετά το δείγμα γραφής που αναμένουμε στο «Παύλος Γιαννακόπουλος».