Η κλάση της Εφές νίκησε, ο Ολυμπιακός δεν σταματά αλλά αρχίζει στο Βελιγράδι

Είναι από τις περιπτώσεις που ένα όνειρο που φάνταζε τρελό στην αρχή της σεζόν αλλά όλο και πιο ρεαλιστικό όσο πλησιάζαμε στο Βελιγράδι καταλήγει εφιαλτικά και το ξύπνημα είναι βίαιο. Ο Ολυμπιακός απώλεσε μια τεράστια ευκαιρία στο Final 4, αλλά η πορεία του δεν σταματά εδώ. Μάλλον τώρα αρχίζει. Κι ας μοιάζει αυτό με… επιχρυσωμένο χάπι τούτες τις ώρες.

Τελικά στο μπάσκετ δεν κερδίζει πάντα η καλύτερη ομάδα. Μπορεί να κερδίσει και η λιγότερο καλή, σε επίπεδο χημείας και συνεργασιών (όχι σε άθροισμα ταλέντου ασφαλώς), αν η απαράμιλλη κλάση ορισμένων παικτών φτάνει να κρίνει ένα παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός ήταν για το μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα το σύνολο που παρουσίαζε στην πιο λαμπερή σκηνή της Ευρώπης τη μεγαλύτερη συνοχή και το πιο ορθολογικό μπάσκετ. Όμως στο πραγματικά πολύ καλό του πρώτο ημίχρονο, εκεί που είχε 14 ασίστ για 2 λάθη, που αξιοποίησε άριστα τους σέντερ του, καθοδηγήθηκε μαεστρικά από Σλούκα-Γουόκαπ και πήρε 8 πόντους από αιφνιδιασμούς, είχε την ατυχία να βρίσκονται εκτός κλίματος αγώνα Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ και στον αντίποδα τον Λάρκιν να εμπλέκεται (με σκορ ή δημιουργία) στους 30 από τους 42 πόντους της ομάδας του. Έτσι το +1 του ημιχρόνου (43-42) φάνταζε πολύ φτωχό για την εξαργύρωση της πολύ καλής εικόνας του.

Ο Ολυμπιακός επέστρεψε αγνώριστος στο δεύτερο μέρος. Οι 4 ασίστ για 7 λάθη σε τρίτο και τέταρτο δεκάλεπτο, δείχνουν πως εγκατέλειψε τις αρχές του, την καλή κυκλοφορία και τις ώριμες επιλογές επιθέσεων, καταφεύγοντας σε ατομισμούς που ήταν αποτελεσματικοί μόνο προσωρινά, σε κάποιες εξάρσεις Ντόρσεϊ και Βεζένκοφ, που είχαν 15 από τους 20 πόντους της ομάδας στο τρίτο δεκάλεπτο. Η Εφές με τον εξουθενωμένο και με ενοχλήσεις Λάρκιν και τον όχι σε καλή βραδιά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα Μίσιτς ευτύχησε να βγάλει λαγό που λεγόταν Μπράιαντ από το καπέλο και να οικοδομήσει διαφορά 11 πόντων (51-62). Οι «ερυθρόλευκοι» ήταν συγκινητικοί στην άμυνα για να επιστρέψουν στο ματς συγκρατώντας ολόκληρη Εφές στους 15 πόντους στα τελευταία 14 λεπτά. Όμως η επίθεσή τους ήταν αυτή που δεν συνήλθε ποτέ. Ο Σλούκας έμοιαζε ο μοναδικός με καθαρό μυαλό την ώρα που η μπάλα «έκαιγε» (ας όψονται τα γαλόνια από τόσα Final 4), την ώρα που αρκετοί συμπαίκτες του είχαν είτε κακές επιλογές είτε φοβισμένες εκτελέσεις. Έστω κι έτσι, από την κλάση του Σλούκα με μια μαγική ασίστ στον Μάρτιν, ήρθε η ισοφάριση. Για μια στιγμή το μομέντουμ έδειχνε να αλλάζει χέρια, με Ντάνστον και Σίνγκλετον στον πάγκο με πέντε φάουλ και τον Λάρκιν σε ρόλο… Ελ Σιντ λόγω ενοχλήσεων. Εκεί όμως «μίλησε» η κλάση και φάνηκε ο λόγος που ο Μίσιτς είναι ο περσινός (και ίσως κι ο φετινός) MVP, ο φετινός πρώτος σκόρερ και το δεύτερο μεγαλύτερο συμβόλαιο στην Ευρωλίγκα με 3,2 εκατ. ευρώ ετησίως.



Η προσγείωση ήταν ανώμαλη, ίσως πολύς κόσμος καλλιέργησε στο μυαλό του (και όχι από την ομάδα που ήταν πάντα προσγειωμένη) υπέρμετρες προσδοκίες για κούπα εγκαταλείποντας την πετυχημένη τακτική του αουτσάιντερ που είχε το 2012 και το 2013, αλλά-sorry κιόλας-δεν πρόκειται ασφαλώς για αποτυχία, όταν χάνεις στο τελευταίο σουτ από τους πρωταθλητές Ευρώπης, που έχουν πλέον τρεις σερί τελικούς, μια ομάδα με υπερδιπλάσιο μπάτζετ, που είναι μαζί για μια τετραετία με ελάχιστες προσθαφαιρέσεις και έχει το know-how των καταστάσεων! Ασφαλώς είναι μια χαμένη ευκαιρία, αφού το μομέντουμ έδειχνε ιδανικό, η Stark Arena είχε περισσότερους οπαδούς του Ολυμπιακού από όσους θα χωρούσε και ένα Final 4 στο ΣΕΦ, ενώ κανένας διεκδικητής δεν φάνταζε (και δεν είναι) ανίκητος. Όμως ο Ολυμπιακός δεν σταματά στο Βελιγράδι…

Τη στιγμή που η Εφές μοιάζει με ομάδα που λογικά κλείνει τον κύκλο της, με αρκετά γερασμένο ρόστερ και αστέρες που ονειρεύονται το ΝΒΑ, η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα έχει γερά θεμέλια στα οποία πρέπει να οικοδομήσει την εκστρατεία της προς το επόμενο Final 4. Όλοι οι παίκτες κορμού, πλην του Ντόρσεϊ, δεσμεύονται με συμβόλαιο, η διοίκηση μοιάζει πεισμωμένη και ο κόσμος είναι πιο κοντά από ποτέ αντιλαμβανόμενος πως κάτι όμορφο δημιουργείται. Αν αφομοιωθούν τα διδάγματα της ήττας και γίνουν οι κατάλληλες προσθαφαιρέσεις, η μαγιά είναι εξαιρετική ώστε το Βελιγράδι να μην είναι τερματικός σταθμός, αλλά η αφετηρία για τα επόμενα Final 4, προκειμένου ο Ολυμπιακός να εμφανιστεί καλύτερος και πιο έτοιμος για την κούπα.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis