Οι σκληροί του Πεδουλάκη

Το 2-0 και το θεωρητικά εύκολο έργο στο γήπεδό του απέναντι στην κατά τα φαινόμενα ασθενέστερη αντίπαλο του ομίλου του «θανάτου» έφεραν μάλλον έναν εφησυχασμό στον Παναθηναϊκό. Η ομάδα των πρώτων 20-25 λεπτών θύμιζε, πλην εξαιρέσεων, εκείνη της πρώτης φάσης που «έμπαζε» στην άμυνα και δεν μπορούσε να εξαργυρώσει όσα κατάφερνε στην άλλη πλευρά του παρκέ.

Όταν, όμως, ο Παναθηναϊκός αντιλήφθηκε πως δεν θα του χαριστεί τίποτα και θα πρέπει να επιστρατεύσει το πρόσωπο των τελευταίων εβδομάδων για να «καθαρίσει» την πεισματάρα Αναντολού Εφές, όλα έγιναν πιο εύκολα. Η άμυνα άρχισε να μασάει σίδερα, θυμίζοντας τα ματς με Ολυμπιακό, Αρμάνι και Λαμποράλ Κούτσα, οι Τούρκοι δεν είχαν απαντήσεις και το παιχνίδι πήρε το δρόμο του.

Ο Λάσμε έχοντας αφήσει πίσω του δύο τραυματισμούς που τον πήγαν πίσω είναι σε διαρκώς ανοδική πορεία προσφέροντας πάντα πολλά στην άμυνα, αλλά όλο και περισσότερα στην επίθεση. Ο Γκιστ έχει βάλει περισσότερο μυαλό από ποτέ στο δικό του παιχνίδι. Ο εορτάζων Φώτσης παρότι κοντεύει να πατήσει τα 33 δείχνει και πάλι φρέσκος συμπληρώνοντας ιδανικά τους άλλους δύο ή τον Μπατίστ. Ο Μπράμος απέδειξε πόσο άδικη είναι η στατιστική, καθώς το «κουλουράκι» στους πόντους και το μόλις «4» στο ranking δεν αποτυπώνει την… ήσυχη προσφορά του. Με αυτούς τους τέσσερις αμυντικούς πυλώνες, αλλά και τους υπόλοιπους να βάζουν τον οβολό τους, ο Παναθηναϊκός έκανε στο τέλος ένα παιχνίδι που με διαφορετική αντιμετώπιση μπορούσε να στραβώσει να εξελιχθεί σε εύκολο.

Είχε φανεί εδώ και εβδομάδες, πλέον δεν χωρά αμφισβήτηση. Όσο ο Παναθηναϊκός επιχειρούσε να κερδίσει από την επίθεσή του, θα ήταν καταδικασμένος στη μετριότητα. Τώρα που όλα ξεκινούν από την άμυνά του, μπορεί ακόμη και τις επιθετικές δυσλειτουργίες που παρουσιάζει κατά διαστήματα να τις ξεπερνά. Το έργο του, δε, γίνεται ευκολότερο «μπροστά» από τη στιγμή που ο Διαμαντίδης είναι αυτή την περίοδο πιο φρέσκος και ορεξάτος από ποτέ τη φετινή σεζόν, ενώ ο Κάρι θυμίζει όλο και περισσότερο τον παίκτη που πρόσφερε πολλά στο τελευταίο κομμάτι της περασμένης περιόδου.

Ασφαλώς υπάρχουν και ψεγάδια. Το πρόβλημα στην άμυνα ένας εναντίον ενός σε ορισμένες θέσεις παραμένει, αν και «καμουφλάρεται» από την ομαδική λειτουργία των μετόπισθεν. Όπως επίσης και η εξάρτηση στο δημιουργικό κομμάτι από τον Διαμαντίδη δεν είναι καλή. Επιπλέον, το rotation της ομάδας έχει «κοντύνει» επικίνδυνα, στηριζόμενο πλέον ουσιαστικά σε τέσσερις παίκτες, αφού ο Μπατίστ παίζει ελάχιστα, ο Γιάνκοβιτς και ο Παππάς πλέον σπανίως και ο Μαυροκεφαλίδης καθόλου. Κι ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί όλα τα όπλα του, τόσο για το απευκταίο ενδεχόμενο να επιστρέψει η κατάρα των τραυματισμών, όσο και για να ανασάνουν οι βασικοί που αν παίζουν από τώρα 30-35 λεπτά θα «σκάσουν» όταν φτάσουν τα play offs και θα καλούνται να βγάζουν την ίδια ενέργεια ανά 2-3 μέρες.

Αναμφίβολα, πάντως, ο Παναθηναϊκός είναι σε δρόμο… Μιλάνου, έστω κι αν οι τρεις νίκες του ήρθαν κόντρα στις θεωρητικά ασθενέστερες ομάδες του γκρουπ. Και μπήκε σε αυτόν από τη στιγμή που αποφάσισε να εγκαταλείψει τους νεοτερισμούς και να πάει κόντρα στη φύση του. Αυτή που του προστάζει να κερδίζει μέσα από τη σκληράδα που έχει σαν ομάδα και την οποία του δίδαξε από πέρσι με πετυχημένα αποτελέσματα ο Αργύρης Πεδουλάκης.

Follow @ChristosRobolis