Οι μεγάλες αποφάσεις είναι... μπροστά για Πασκουάλ και Γιαννακόπουλο

Για μια ομάδα που είχε έξι ευρωπαϊκά και έντεκα συμμετοχές σε Final Four από το 1994 μέχρι το 2012, η απουσία από την κορυφαία τετράδα της Ευρωλίγκας για πέμπτη σερί χρονιά δεν χωνεύεται εύκολα… Πόσω μάλλον όταν έρχεται με «σκούπισμα» από δύο ομάδες που οι φίλαθλοί της κακώς πίστεψαν πως ήταν του χεριού της…

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να τα βάζει με την τύχη του, που μια απρόσμενη ήττα της Μπασκόνια από τη Ζαλγκίρις τού έστειλε στο διάβα του την αήττητη για τέταρτη χρονιά σε play offs Φενέρμπαχτσε του Ομπράντοβιτς, μπορεί να τα βάζει με τη διαιτησία για κάποια φαλτσοσφυρίγματα που έπαιξαν μικρό ή μεγάλο ρόλο στη σειρά, αλλά προπαντός πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του. Γιατί στο τέλος της ημέρας δεν αποκλείστηκε λόγω συγκυριών ή «γκρίζας» συνομωσίας για να προκριθεί η Φενέρ στο Final Four της πόλης της, αλλά γιατί ωμά και ρεαλιστικά δεν το άξιζε απέναντι σε έναν ανώτερο αντίπαλο.

Η κατάκτηση ή μη του πρωταθλήματος δεν πρέπει να αλλάξει πολλά σε ό,τι αφορά στον προσανατολισμό του Παναθηναϊκού από εδώ και στο εξής. Άλλωστε από την ικανοποίηση του εγωισμού κάποιων οπαδών που αρκούνται στην εσωτερική κατανάλωση του ανταγωνισμού με τον Ολυμπιακό, η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου των «πράσινων» προτιμά την επιστροφή στην κορυφογραμμή της Ευρώπης. Ανεξάρτητα, λοιπόν, από το αν ο Παναθηναϊκός κατακτήσει το πρωτάθλημα ή το χάσει με… 3-0, το μέλημά του θα είναι να χτίσει σε στέρεες βάσεις, για πρώτη φορά μετά από χρόνια.

Ο Τσάβι Πασκουάλ, παρά τα αρκετά λάθη στο κοουτσάρισμα και κάποιες ακατανόητες επιλογές στη σειρά, ΠΡΕΠΕΙ να στηριχτεί. Όχι μόνο στα λόγια, αλλά με πράξεις, με χρόνο και φυσικά με μπάτζετ. Άλλωστε με το συνδυασμό αυτών έχει αποδείξει πως μπορεί να μεγαλουργήσει σε ένα μεγάλο κλαμπ. Και μάλλον από το υπάρχον υλικό, που δεν ταίριαζε καθόλου στη δική του φιλοσοφία, αλλά και με περιορισμένο χρόνο δουλειάς λόγω του υπερφορτωμένου προγράμματος, ο Καταλανός τεχνικός δεν μπορούσε να εισπράξει πολλά περισσότερο σε πραγματικό μπάσκετ. Και-προς τιμήν του-ποτέ δεν έψαξε δικαιολογίες ή επέρριψε ευθύνες σε ανορθογραφίες προκατόχων για να βγει ο ίδιος λάδι…

Τα ελαφρυντικά για τον Πασκουάλ τελειώνουν, όμως, κάπου εδώ και από τον Ιούνιο αρχίζουν οι ευθύνες και οι δύσκολες αποφάσεις. Θα κληθεί να απαντήσει σε μια σειρά από ερωτήματα και να πάρει δύσκολες αποφάσεις για εκκαθαρίσεις και στελέχωση του ρόστερ.

Κατ’ αρχάς θα είναι μέγιστο λάθος η αποψίλωση του ρόστερ, γιατί ο Παναθηναϊκός θα υποχρεωθεί να μπει για μία ακόμη χρονιά στην κούρσα με ντεσαβαντάζ πολλών δεκάδων μέτρων. Ο προπονητής θα είναι αυτός που θα κληθεί να αποφασίσει αν και ποιοι από τους υπάρχοντες παίκτες μπορούν να υπηρετήσουν το δικό του πλάνο και τη δική του φιλοσοφία: αυτή ενός μπάσκετ που δεν στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο ταλέντο, το ένστικτο και τις εμπνεύσεις κάποιων παικτών (και που αποδεδειγμένα πλέον δεν αρκεί απέναντι σε ομάδες με καθόλου λιγότερη ποιότητα αλλά σίγουρα περισσότερη συνοχή όπως η Φενέρμπαχτσε), αλλά στην αντίληψη, το διάβασμα, τη στόχευση και τους αυτοματισμούς. Ο Πασκουάλ επί των ημερών του στην Μπαρτσελόνα είχε πιστοποιήσει μέχρι… παρεξηγήσεως πως μπορεί να μετατρέψει ένα σύνολο σε καλοκουρδισμένη μηχανή, αλλά χρειάζεται και τα κατάλληλα εξαρτήματα.

Η πλήρης απαξίωση του τωρινού δυναμικού, προς τέρψιν οπαδών που αναζητούν εξιλαστήρια θύματα για τον αποκλεισμό είναι η εύκολη λύση. Η τοποθέτηση ενός παίκτη στο κατάλληλο πλαίσιο μπορεί να τον αναδείξει και στο ακατάλληλο να τον καταστρέψει. Το να περιμένεις από τον Καλάθη να έχει ηγετικό ρόλο και να τιμωρήσει τους αντιπάλους με μακρινά σουτ, από τον Μπουρούση να παίξει άμυνα με αλλαγές, από τον Τζέιμς να διαβάσει την αντίπαλη άμυνα και να δει τους συμπαίκτες του ή από τον Σίνγκλετον να ποστάρει είναι μάταιος κόπος. Άλλωστε, αν τα έκαναν αυτά δεν θα έπαιζαν στα μέρη μας αλλά στο ΝΒΑ… Ο Πασκουάλ θα πρέπει να βρει τρόπο να αξιοποιήσει τις αρετές και να κρύψει τις αδυναμίες των παικτών του. Κι αν δεν κρίνει ότι κάποιοι του χαλάνε τη μαγιά, να τους απομακρύνει.

Μια ακόμη δύσκολη απόφαση έχει να κάνει με τον ελληνικό κορμό. Όσο ρίσκο κι αν συνιστά αυτό, είναι αδιανόητο μία ομάδα με σαφές πρόβλημα στο «1» και στο «3» να μη βρίσκει έστω λίγο χρόνο για τον Μποχωρίδη ή τον Χαραλαμπόπουλο. Ο Πασκουάλ, που έχει αναδείξει αρκετούς νεαρούς παίκτες στα χρόνια του στην Μπαρτσελόνα, οφείλει να το κάνει και τώρα και σίγουρα τα μεσομακροπρόθεσμα (ή ακόμη και άμεσα) κέρδη θα είναι πολύ μεγαλύτερα από τις όποιες πρόσκαιρες απώλειες.

Ανάλογα δύσκολη, ίσως και ακόμη δυσκολότερη από την αποστολή του Τσάβι Πασκουάλ είναι αυτή του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Η παθολογική αγάπη του για την ομάδα και το παρορμητικό του χαρακτήρα του, ίσως και η πίεση να συνεχίσει στον ένδοξο δρόμο που χάραξε ο πατέρας του, τον έχουν οδηγήσει σε κάποιες άστοχες κινήσεις, αποφάσεις ή δηλώσεις. Τώρα, ίσως περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην πενταετία που είναι στην κεφαλή της ΚΑΕ, καλείται να λειτουργήσει περισσότερο με τη λογική και λιγότερο με το συναίσθημα. Να κάνει υπομονή, αν και για έναν οπαδό η έννοια αυτή είναι πάντα δύσκολη, και να δείξει εμπιστοσύνη σε ένα μακρόπνοο πλάνο. Η δήλωσή του περί ανωτερότητας του αντιπάλου και αυτοκριτικής αμέσως μετά τον αποκλεισμό από τη Φενέρ είναι μια πρώτη πολύ καλή ένδειξη.

Στο τέλος της ημέρας, ο οδυνηρός τρόπος που ήρθε ο αποκλεισμός από τη Φενέρμπαχτσε μπορεί να αποδειχτεί και ευεργετικός στην πορεία, γιατί αποκάλυψε όλες τις αδυναμίες του Παναθηναϊκού σε κοινή θέα και δεν έκρυψε τίποτα κάτω από το χαλί. Και μπορεί ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς να υπηρετεί πλέον άλλη ομάδα, ωστόσο μπορεί έστω και εμμέσως να φανεί στην πορεία πως βοήθησε την παλιά του και παντοτινή αγάπη υπενθυμίζοντάς της ποιος είναι ο δρόμος προς την επιτυχία και εκθέτοντας όλα της τα κουσούρια. Ποιος είπε, άλλωστε, πως η θεραπεία ή γιατρειά είναι ανώδυνη;

ΥΓ: Η απόφαση να επιστρέψει η αποστολή από την Πόλη με πούλμαν, σαν τιμωρία, δεν βοηθά καθόλου. Αποτελεί προσβολή για τους παίκτες (που τουλάχιστον στο παρκέ φάνηκε να προσπάθησαν) και μοιάζει δύσκολο να την αποδεχτούν και-αν τίθεται τέτοιο θέμα-να τους συνεφέρει. Περισσότερο πιθανό είναι να τους εκνευρίσει ή να τους ξενερώσει.

Follow @ChristosRobolis