Ο τελικός που είχε ανάγκη η ΑΕΚ

Οι μεγάλες ομάδες τρέφονται από τίτλους. Ενίοτε και απλώς… τελικούς. Για την ΑΕΚ μία ακόμη εξασφάλιση τρίτης θέσης στο πρωτάθλημα (που δύσκολα θα αποφύγει) ή μία καλή πορεία στο Basketball Champions League θα σήμαιναν λίγα πράγματα, ίσως και τίποτα. Μια χρυσή μετριότητα. Ή για την ακρίβεια… χάλκινη. Με την πρόκρισή της στον τελικό του Κυπέλλου κι ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα στο Ηράκλειο απέναντι στο φαβορί Ολυμπιακό έχει ήδη πετύχει. Όχι απλώς κέρδισε τη δυνατότητα διεκδίκησης ενός τίτλου, αλλά ταυτόχρονα «ζέστανε» τον κόσμο της προσφέροντάς του κάτι να προσμένει για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Και μαζί με όλα τα άλλα τροφοδότησε το μεράκι του Μάκη Αγγελόπουλου που βλέπει πως οι κόποι και τα χρήματά του έχουν επιτέλους χειροπιαστό αντίκρισμα.

Η ΑΕΚ είχε πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από τον κορεσμένο από Κύπελλα Παναθηναϊκό τον τελικό. Και η ανάγκη αυτή μεταφράστηκε σε περίσσιο πάθος που συχνά υπερκάλυπτε το έλλειμα ποιότητας, αθλητικότητας ή εμπειρίας των δικών της παικτών έναντι του Παναθηναϊκού που ίσως πίστευε πως θα κέρδιζε με τη μίνιμουμ δυνατή ενέργεια και συγκέντρωση. Δεν αρκεί όμως μόνο το πάθος. Η φετινή ΑΕΚ έχει δεδομένα περισσότερη ποιότητα από πέρσι, απλώς αυτή τη φορά αυτή συνδυάστηκε με αμυντική προσήλωση, ομαδικό πνεύμα και αποφυγή ηρωισμών, ειδικά από ορισμένους παίκτες για τους οποίους τα παραπάνω στοιχεία δεν ήταν πάντα δεδομένα μέχρι στιγμής.

Ο Σωτήρης Μανωλόπουλος, που ακουγόταν πως έπαιζε το κεφάλι του, πιστοποίησε πως αξίζει την ευκαιρία και την πίστωση χρόνου. Τόσο επειδή το πλάνο και το κοουτσάρισμά του σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ήταν εξαιρετικά, όσο κι εκ του αποτελέσματος. Για όσους έχουν κοντή μνήμη, υπό τη δική του καθοδήγηση η ΑΕΚ έκανε πέρσι την πρώτη της νίκη απέναντι σε έναν εκ των «αιωνίων» μετά την επιστροφή της, άγγιξε μάλιστα και δεύτερη αμέσως μετά, διατήρησε με άνεση τα κεκτημένα της τρίτης θέσης αν και ελλιπής στους μικρούς τελικούς, ενώ φέτος κάποιες εκτός προγράμματος ήττες ή προβληματικές εμφανίσεις μάλλον παραγράφονται μετά το θρίαμβο στον ημιτελικό. Νίκες όπως απέναντι στον Παναθηναϊκό ή στη Βενετία μαρτυρούν πως το ταβάνι της ομάδας είναι υψηλό. Κι επειδή η ΑΕΚ του Basketball Champions League, που είναι καταδικασμένη να τρέχει και να μη φτάνει στο κυνήγι των «αιωνίων», δεν έχει στο… περίμενε τον Πόποβιτς ή τον Ομπράντοβιτς, πρέπει να δοθεί χρόνος σε έναν προπονητή που δουλεύει σκληρά και παρουσιάζει αποτελέσματα.

Όσο για τον Παναθηναϊκό; Συνεχίζει να εμφανίζει μία χειρότερη βερσιόν της περσινής ομάδας παίρνοντας ελάχιστα ως τίποτα από τους νεοαποκτηθέντες, πολλούς εκ των οποίων είναι φανερό πως ο Τσάβι Πασκουάλ δεν εμπιστεύεται επιβαρύνοντας τους «βασικούς» του σε κόπωση και ευθύνες που δεν μπορούν να αντέξουν. Η αγανάκτηση του Δημήτρη Γιαννακόπουλου μπορεί να είναι δικαιολογημένη, αλλά περισσότερο από τις αναρτήσεις στο Instagram για ποδήλατα ή τσίρκο θα χρησίμευαν κάποιες αποφάσεις για το δυναμικό της ομάδας, που όπως φαίνεται δύσκολα θα αποφευχθούν.

Follow @ChristosRobolis