Ο… προβληματικός που έγινε πολύτιμος

Όταν το Δεκέμβριο του 2012 ο Παναθηναϊκός αποφάσιζε να αποκτήσει τον Τζέιμς Γκιστ σε ένα αμερικανικού τύπου αλλά πρωτοφανές για τα ευρωπαϊκά δεδομένα trade με την Ουνικάχα λίγοι περίμεναν το πώς θα εξελίσσονταν τα πράγματα.

Ήρθε στη θέση του… άχρωμου Άντι Πάνκο με πολλές αμφιβολίες για τη δυνατότητά του να προσφέρει ουσιαστικά σε μία ομάδα που ακόμη ψαχνόταν. Και οι αμφιβολίες δεν ήταν αβάσιμες, αφού παρά τα οφθαλμοφανή αθλητικά του προσόντα, στα 26 του χρόνια δεν είχε καταφέρει να στεριώσει πάνω από μία σεζόν στις ήδη πέντε ομάδες που είχε αλλάξει στην ευρωπαϊκή του καριέρα: Μπιέλα, Λοκομοτίβ Κουμπάν, Παρτιζάν, Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ και Μάλαγα. Η τελευταία, μάλιστα, είχε βιαστεί να τον ξεφορτωθεί για έναν 35χρονο συμπατριώτη του, ενώ όσο ήταν στο Βελιγράδι είχε πιαστεί ντοπέ για χρήση ινδικής κάνναβης αμαυρώνοντας το βιογραφικό του.

Η προσπάθειά του να παίξει στο ΝΒΑ το καλοκαίρι του 2010 δεν έπιασε τόπο. Οι Σπερς, που τον είχαν επιλέξει στο νούμερο 57 του ντραφτ δύο χρόνια πριν, του έδωσαν την ευκαιρία να λάβει μέρος στην προετοιμασία. Όμως τα βασικά του όπλα, δύναμη, άλμα, ταχύτητα και έκρηξη, υπάρχουν εν αφθονία στην πατρίδα του και ο Γκρεγκ Πόποβιτς κρίνοντας πως του έλειπαν πολλά από τα στοιχεία που χρειαζόταν η ομάδα του, τον έκοψε πριν καν αρχίσει η σεζόν.

Ο Αργύρης Πεδουλάκης ψάχνοντας έναν πραγματικό πάουερ φόργουορντ τον απέκτησε στη θέση του Πάνκο, που σε προχωρημένη ηλικία δεν είχε… αποφασίσει πού αγωνίζεται. Και δικαιώθηκε πανηγυρικά, με την Ουνικάχα να χρεώνεται μία ακόμη απίστευτη γκάφα μετά την παραχώρηση του Γιώργου Πρίντεζη στον Ολυμπιακό.

Η εξέλιξη του Γκιστ ήταν έκτοτε εντυπωσιακή. Ο γεννημένος σε αμερικανική βάση της Τουρκίας Γκιστ, καθώς ο πατέρας του ήταν αεροπόρος, αποδείχτηκε ένας πολύ καλός στρατιώτης. «Έδεσε» ιδανικά με τον Λάσμε στη front line συνθέτοντας το πιο δυναμικό δίδυμο ψηλών στην Ευρώπη, μπήκε γρήγορα στις καρδιές του κόσμου χάρη και στο ιδιαίτερα θεαματικό του παιχνίδι, αλλά έκανε και πολλά περισσότερα. Άρχισε να μαθαίνει πως πέρα από το να πηδά, να τρέχει και να καρφώνει, πρέπει και να σκέφτεται, σε άμυνα κι επίθεση. Έμαθε κι ακόμη μαθαίνει να διαβάζει καλύτερα το παιχνίδι και να διατηρεί τη συγκέντρωσή του. Προσθέτει διαρκώς πράγματα στο επιθετικό του ρεπερτόριο, ενώ την ίδια ώρα στην άμυνα δείχνει ικανός να μαρκάρει αντιπάλους από τη θέση «1» ως «5» με την ίδια επιτυχία. Κι επιβραβεύτηκε το καλοκαίρι παραμένοντας σε ομάδα για πρώτη φορά στην καριέρα του υπογράφοντας, μάλιστα, διετές συμβόλαιο.

Η χθεσινή του εμφάνιση ήταν το αποκορύφωμα της μέχρι τώρα καριέρας του στον Παναθηναϊκό. Δεν διακρίθηκε ως ένας καλός ρολίστας, που προσφέρει πολύτιμες λύσεις στις δύο πλευρές του παρκέ. Αυτό το είχε ξανακάνει. Αυτή τη φορά λειτούργησε για πρώτη φορά σαν ηγέτης. Πήρε την ομάδα στις πλάτες του, έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης και της ανατροπής του -13 με 14 από τους 24 πόντους του στο τρίτο δεκάλεπτο και παράλληλα δεν αμέλησε στιγμή τα αμυντικά του καθήκοντα υπερκαλύπτοντας το κενό του λαβωμένου Στεφάν Λάσμε και πραγματοποιώντας μία ολοκληρωμένη και ολοκληρωτική εμφάνιση.

Ίσως ακούγεται από υπερβολικό ως… ιερόσυλο, αλλά με την εξέλιξή του ο Τζέιμς Γκιστ δείχνει ικανός να γίνει στον Παναθηναϊκό ένας νέος Μάικ Μπατίστ.

Επιμέλεια: Χρήστος Ρομπόλης