Ο Πάου, ο Κάιλ και ο Κρις ξέρουν το δρόμο

Αν μια ομάδα θεωρείται καλή όταν το μπάσκετ που αποδίδει σαν σύνολο είναι αρκετά καλύτερο του αθροίσματος της ποιότητας των μονάδων της, τότε τουλάχιστον δύο ομάδες από εκείνες που αποκλείστηκαν θα άξιζαν να είχαν θέση στην Κολωνία. Όμως έναν «τελικό», γιατί τέτοιοι ήταν τρία τα Game 5 που η Ευρωλίγκα παντελώς αντιεμπορικά στρίμωξε μέσα σε ένα τετράωρο, δεν παίζονται αλλά-όπως είχε πει κι ο Φερνάντο Σάντος-κερδίζονται. Και στο τέλος το εισιτήριο κατέληξε σε αυτούς που ξέρουν πώς να κερδίζουν τέτοια ματς, σε τρία πέμπτα ματς που όμως δεν έχουν πραγματικό χαμένο.

Ένα pasillo για τους ηττημένους, ένα μάθημα για τους αλαζόνες

Η Ρεάλ ήταν ξεγραμμένη από όλους. Όχι μόνο πριν την έναρξη της σειράς, ούτε καν μετά το «σβηστό» 2-0 με +50 των δύο πρώτων αγώνων, αλλά στις μεγάλες διαφορές της Εφές στα παιχνίδια της Μαδρίτης που τις ανέτρεψε, ακόμη και μετά το 2-2. Το μαεστρικό κοουτσάρισμα του Πάμπλο Λάσο, που συνδύασε προπονητικό ματ στον Εργκίν Αταμάν με ταχύρρυθμα μαθήματα στο top level σε Γκαρούμπα και Αλοθέν, λίγο έλειψε να σκαρώσουν τη μεγαλύτερη έκπληξη στην ιστορία των playoffs. Όμως ο… άνιωθος Σίνγκλετον κι ο μπαρουτοκαπνισμένος Σίμον βγήκαν μπροστά όταν οι λιγότερο περπατημένοι Μίσιτς και Λάρκιν φάνηκε να λυγίζουν από το αβάσταχτο βάρος του φαβορί.

Η Εφές απέφυγε το κάζο, κέρδισε τόνους αυτοπεποίθησης, αλλά και ένα πολύτιμο μάθημα πως ο καλύτερος φαίνεται στην πράξη κι όχι στα λόγια. Αυτά από μόνα τους την καθιστούν φαβορί για έναν τίτλο στην Κολωνία που μοιάζει να της χρωστά η ιστορία. Αλλά, είπαμε, τίποτα δεν θα χαριστεί και σε κανέναν και οι Τούρκοι λίγο έλειψε να το μάθουν με τον πιο πικρό τρόπο ακυρώνοντας την προσπάθεια που έχουν κάνει εδώ και δύο... regular season. Η δε Ρεάλ επιβεβαίωσε ακόμη και σε αυτή την γεμάτη αναποδιές σεζόν πως είναι ο μπασκετικός οργανισμός που λειτουργεί πιο σωστά σε όλη την Ευρώπη. Και γι’ αυτό και μόνο της αξίζει ένα pasillo.

Μια κανονική Μπαρτσελόνα και μια Ζενίτ που τρύπησε το ταβάνι της

Η… κανονική Μπαρτσελόνα εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή. Η ομάδα που ακόμη και στις δύο νίκες της δεν είχε πείσει, έβγαλε στο παρκέ ένα παιχνίδι βγαλμένο από τις ονειρώξεις του Σαρούνας Γιασικεβίτσιους, συνδυάζοντας απαράμιλλη σκληράδα στην άμυνα και χειρουργική ακρίβεια στην επίθεση. Ο λιγόψυχος ακόμη και τώρα Μίροτιτς ήταν ξανά ωσεί παρών, αλλά η αστείρευτη δεξαμενή αστέρων του ρόστερ είχε αρκετούς για να βγουν μπροστά. Από τον αθόρυβα πολύτιμο Χάνγκα που έδωσε το στίγμα από νωρίς και τους σταθερά καλούς Ντέιβις και Χίγκινς, μέχρι τον Καλάθη που άφησε στην άκρη τα δύο γρήγορα φάουλ, αλλά και τον Πάου Γκασόλ. Παρότι στα 41 τα πόδια του δεν ακολουθούν, η εξυπνάδα, η κλάση και η προσωπικότητά του περίσσευαν για να είναι «κλειδί».

Η Ζενίτ δικαιούται τα respect για τη μάχη που έδωσε σε τέσσερα ματς. Προδόθηκε, ωστόσο, από τη μοναξιά του Πάνγκος, που είχε να τα βάλει με εξ ολοκλήρου προσαρμοσμένη πάνω του άμυνα, χωρίς συμπαράσταση. Ο Τσάβι Πασκουάλ, που έπαιξε τα μεγαλύτερα ματς της σεζόν χωρίς Πονίτκα και Γκουντάιτις, ξέμεινε από λαγούς στο καπέλο, αλλά παρότι το αρνητικό του σερί σε αποκλεισμούς στα playoffs συνεχίστηκε, αυτή τη φορά μόνο loser δεν μπορεί να τον αποκαλέσει κανείς. Είναι ένας νικητής χωρίς εισιτήριο για την Κολωνία.

Έλα να δεις πώς γίνεται…

Η Μπάγερν άγγιξε το θαύμα και η Αρμάνι την «αυτοκτονία», αλλά στο συγκεκριμένο ζευγάρι περισσότερο από κάθε άλλο μέτρησε η εμπειρία. Ροντρίγκεθ και Ντιλέινι παρέδωσαν μαθήματα διαχείρισης κρίσεων, αλλά όλη η σειρά συμπυκνώνεται στη φάση που την έκρινε. Ο καταπληκτικός όλη τη σεζόν Μπόλντγουιν πήρε μία ακόμη κάκιστη απόφαση σε κρίσιμο σημείο της σειράς. Επιτέθηκε κατά μέτωπο στον καλύτερο αμυντικό closer της Ευρωλίγκας εδώ και μια δεκαετία και φυσικά έχασε. Ο Χάινς τον «καπέλωσε», του πήρε το τζάμπολ και του έδειξε πώς πάνε στο Final Four (για ένατη φορά στην καριέρα του) ανακουφίζοντας και τον Σιλντς που από ήρωας πήγε να γίνει μοιραίος. Η Μπάγερν αξίζει όλα τα μπράβο του κόσμου και την επόμενη σεζόν θα είναι πιο έτοιμη. Γιατί η γερμανική μεθοδικότητα και η τεχνογνωσία του Τρινκιέρι είναι συνδυασμός που δεν μπορεί να μην πετύχει.

ΥΓ: Παρακολουθώντας προσεκτικά τα playoffs αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ΔΕΝ έφτασαν σε αυτά οι ελληνικές ομάδες. Τους λείπουν πολλά περισσότερα από όσα νομίζουμε για να επιστρέψουν σε αυτά και το θέμα δεν είναι μόνο οικονομικό. Ευτυχώς στο μπάσκετ η διαφορά της αποτυχίας με την επιτυχία είναι συχνά σε 2-3 πιο εύστοχες επιλογές στη στελέχωση της ομάδας.

*Την Κυριακή τα λέμε στον bwinΣΠΟΡ FM 94,6, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis