Ο ορθολογισμός του Παναθηναϊκού νίκησε, η βελτίωση του Ολυμπιακού δεν έφτασε

Ο Παναθηναϊκός μετά τον… παραλογισμό όσων έγιναν στο ματς με την Άλμπα, δεν χρειαζόταν τίποτα περισσότερο από απλή μπασκετική λογική για να κερδίσει στο Κάουνας. Ο Γιώργος Βόβορας, υπηρεσιακός ή… πρώτος μέχρι νεωτέρας, πήρε καλό βαθμό στο κοουτσάρισμα έχοντας παρεμβατικότητα στο ματς με τις περισσότερες επιλογές του να είναι πετυχημένες. Περιόρισε την άμυνα με αλλαγές στην μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα αντιλαμβανόμενος πως η Ζαλγκίρις δεν διαθέτει πολλούς παίκτες με ικανότητα στο ένας εναντίον ενός και πήρε πράγματα από όλη την δωδεκάδα του μοιράζοντας σωστά τον χρόνο. Ακόμη κι ο Μήτογλου που έκοψε την… φόρα του ΛεΝτέι ή ο Βουγιούκας που έδωσε αποκούμπι στο «ζωγραφιστό» και δημιουργία από μέσα προς τα έξω, πρόσφεραν το κατιτίς τους σε κάτι περισσότερο από 5 και 4 λεπτά αντίστοιχα. Ο Καλάθης δεν χρειάστηκε να… λιώσει στο παρκέ (season low τα 27:28 που έπαιξε) για να είναι άκρως επιδραστικός και αυτό φάνηκε στο μόλις ένα λάθος του, ο Ράις λόγω και της αντίστοιχης σωματοδομής Λεκαβίτσιους βρήκε περισσότερο χρόνο στο «1» και δίχως… πυροτεχνήματα πρόσφερε λύσεις, ο Παπαπέτρου ήταν και πάλι καθοριστικός στις δύο πλευρές του παρκέ και γενικώς ουδείς ένιωσε περιττός στο ρόστερ, κάτι πολύ σημαντικό για την ψυχολογία και την ετοιμότητα των παικτών εν όψει της απαιτητικής συνέχειας. Αυτό φάνηκε και στα επίπεδα ενέργειας και σκληράδας που έβγαλε για πρώτη φορά μετά το ματς με την Εφές ο Παναθηναϊκός και έλειψαν πολύ όλο το προηγούμενο διάστημα που πίστευε πως μπορούσε να κερδίσει μόνο παίζοντας επίθεση.

Ο Φρεντέτ συνεχίζει να αποτελεί σπαζοκεφαλιά, όχι με Πεδουλάκη ή Βόβορα, αλλά μάλλον θα ήταν ακόμη και με… Πόποβιτς στον πάγκο. Η ποιότητά του επιτρέπει να πετυχαίνει μεγάλα σουτ, όπως το πολύ δύσκολο που έφερε την ομάδα του αγκαλιά με τη νίκη, αλλά όσο εκβιάζει προσπάθειες, δεν συγκεντρώνεται στην άμυνα και εκνευρίζεται για τον ρόλο του θα είναι περισσότερο επιζήμιος παρά χρήσιμος. Ο Βόβορας τον έριξε στην μάχη εκεί που η μπάλα «έκαιγε» και ο Αμερικανός δικαίωσε τον… Πεδουλάκη με την συμπεριφορά του στην άμυνα, αφού σε συνεχείς φάσεις χάθηκε στις περιστροφές με τον ψηλό (δυστυχώς ο Παναθηναϊκός δεν διαθέτει έναν αμυντικό ογκόλιθο τύπου Χάινς ή Γιούντο στο «5» για να καλύπτει τέτοιες αδυναμίες) και η Ζαλγκίρις επέστρεψε σε ένα χαμένο παιχνίδι. Ο πολύς κόσμος που θαμπώνεται από το ελκυστικό παιχνίδι του Φρεντέτ μπορεί να απαιτεί την παρουσία του στο παρκέ, ωστόσο οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές σε ένα παιχνίδι που δεν παίζεται μόνο στο μισό της επίθεσης, αλλά απαιτεί και άμυνα.

Σε κάθε περίπτωση, η νίκη στο Κάουνας δεν σβήνει ολοκληρωτικά αλλά περιορίζει την ζημιά από εκτός προγράμματος ήττες όπως αυτή με την Άλμπα και την Παρασκευή στο Μόναχο είναι ευκαιρία ο Παναθηναϊκός να μπει ξανά με φόρα στην διεκδίκηση της πρόκρισης.

Βελτιωμένος ο Ολυμπιακός, αλλά κακή διαχείριση από Κεμζούρα

Βλέποντας μισογεμάτο το ποτήρι θα πει κανείς πως ο Ολυμπιακός παρουσίασε για δεύτερο συνεχές ματς ένα ορθολογικό παιχνίδι και πήρε πράγματα από νέους πρωταγωνιστές. Όμως το μισοάδειο ποτήρι είναι αυτό που μένει στο τέλος και δείχνει ότι υπολείπεται ακόμη αρκετών στοιχείων για να μπορεί να προβάλει αξιώσεις για την οκτάδα. Ο Κεστούτις Κεμζούρα που διαχειρίστηκε το παιχνίδι αρκετά καλά μέχρι το τρίτο δεκάλεπτο, τα έκανε μαντάρα στο φινάλε. Ο Λιθουανός ήταν δίκαιος κρατώντας τον Ρότσεστι αντί του Σπανούλη στο μεγαλύτερο μέρος του ματς, καθώς ο πρώτος ήταν πολύ πιο μέσα στο παιχνίδι. Όμως η επιλογή να ποντάρει όχι στον πιο «ζεστό» του παίκτη στα τελευταία λεπτά αποδείχτηκε λανθασμένη. Κι όταν επιστράτευσε ξανά στο φινάλε τον Ρότσεστι αλλά και τον «ριγμένο» Πολ ήταν αδύνατο αυτοί να γυρίσουν τον διακόπτη και να πάρουν το ματς. Ο υποτιμημένος (αλλά όχι πάντα αντιπροσωπευτικός) στατιστικός δείκτης του +/- έκλεισε με τον Ρότσεστι στο +13 και τον Σπανούλη στο -18 κι αυτό ίσως να λέει πολλά…

Το παρήγορο για τον Ολυμπιακό είναι πως αρχίζει να στηρίζεται σε περισσότερους παίκτες. Ο Μπόλντγουιν νιώθοντας πλέον πιο ασφαλής και σίγουρος για τον εαυτό του έγινε επιδραστικός ΚΑΙ στην επίθεση, ο Ριντ και ο Ρούμπιτ πρόσφεραν ποιοτικές ανάσες στον Μιλουτίνοφ και στον Πρίντεζη, ο Ρότσεστι αποτέλεσε έναν πόλο δημιουργίας λιγότερο προβλέψιμο για τον αντίπαλο από τον Σπανούλη (για την αντιμετώπιση του οποίου ήταν καλά διαβασμένοι οι Βαυαροί), ενώ ο Παπανικολάου έβγαλε ενέργεια στην άμυνα και ξαναβρίσκει την χαμένη του αυτοπεποίθηση στην επίθεση. Ο Κεμζούρα ορθώς έστειλε μήνυμα στον Πάντερ παρκάροντάς τον στον πάγκο, αλλά αδίκησε τον Πολ που όταν η ομάδα του βραχυκύκλωσε στην επίθεση έλειψε από το παρκέ.

Για όσους κόντρα στα δεδομένα εξακολουθούν να πιστεύουν πως ο Ολυμπιακός μπορεί να προκριθεί στα playoffs, η ήττα στο Μόναχο αποτελεί ένα πισωγύρισμα. Για εκείνους που έχουν συμβιβαστεί με την σκληρή πραγματικότητα και έχουν ως ζητούμενο την βελτίωση από παιχνίδι σε παιχνίδι ανεξάρτητα από αποτέλεσμα, το… πικρό χάπι από το Μόναχο μπορεί να «επιχρυσωθεί».

ΥΓ: Η ΑΕΚ παρέκκλινε από τις αμυντικές αρχές που είχε βάλει στα προηγούμενα έξι ματς για ένα δεκάλεπτο και αυτό απέβη μοιραίο. Δέχτηκε 29 στο τρίτο από την Ράστα Βέχτα, δηλαδή περίπου τους… μισούς από τον μέσο όρο συνολικού παθητικού της στα τελευταία ματς και ένα ματς που είχε υπό έλεγχο ήρθε «τούμπα» και χάθηκε. Παράλληλα, πλήρωσε την επιθετική της εξάρτηση από τον Κιθ Λάνγκφορντ. Ο Πέδρο Κάγες αντιμετώπισε τον Αμερικανό με βοήθειες, τον κούρασε, τον εκνεύρισε και τον έβγαλε από την βολή του. Συν τοις άλλοις, το γεγονός ότι έχουν γίνει τρεις μεταγραφές στον «άσο» και τελικά παίζει πλέι μέικερ ο συγκινητικός Σαντ-Ρόος αποτελεί πρόβλημα. Ισχυρό ελαφρυντικό για τον Ηλία Παπαθεοδώρου ότι αυτή η σχεδόν ολοκαίνουρια ομάδα δεν έχει παίξει ούτε ένα ματς πλήρης…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis